Dominique Van Malder over ‘Albatros’: ‘We wilden er geen dikkebillenkletser van maken’

Tien dikke mensen vertrekken op vermageringskamp naar de Ardennen. ‘Het klinkt als het begin van een slechte mop’, geeft acteur/schrijver Dominique Van Malder toe. Maar dat wilden hij en collega-scenarist Wannes Destoop allesbehalve van ‘Albatros’ maken.

De twee leerden elkaar kennen op de set van de film ‘Belgica’ en kwamen snel uit op een gezamenlijke fascinatie: zwaarlijvige mensen en de gewichtigheid van hun leven. Na jaren van research, schrijven, verdikken en opnemen, is het resultaat vanaf vanavond te zien op Canvas. Telenet Play/ Streamz-abonnees kunnen de serie al sinds afgelopen zomer bewonderen.

Waarom wilde je iets maken over zwaarlijvige mensen?

Dominique Van Malder: ‘Het is een thema waarover ik van alles te zeggen heb omdat ik het niet alleen ken, maar het ook bén. Ik voelde dat er veel klaar zat om over te schrijven. Toen Wannes zei dat hij iets wilde maken over de dikkere medemens, kwam dat perfect uit.’

Hoe zijn jullie eraan begonnen?

‘We hebben veel research gedaan: documentaires maar ook heel slechte realityprogramma’s bekeken, mensen geïnterviewd, boeken gelezen, ... Dan zijn Wannes en ik vollenbak beginnen schrijven. We hebben ons een paar keer samen afgezonderd, onder andere in de Ardennen. Als ik iets schrijf voor theater, vertrek ik graag vanuit personages. Dat hebben we hier ook gedaan. We hadden al snel enkele personages in ons hoofd. Die stoffeerden we met verhalen van mensen die we hadden gesproken of met eigen herinneringen.’

‘We hebben tijdens het schrijven vaak teruggekoppeld naar de cast, want we hadden al voor 90 % in ons hoofd wie we wilden voor onze personages. Normaal gebeurt de casting als er een scenario op tafel ligt, maar wij hebben het omgekeerd gedaan. Zo konden we de rol echt op het lijf van de acteur schrijven. Het was bijvoorbeeld snel duidelijk dat we Marjan (De Schutter, red.) en Benny (Claessens, red.) wilden en dat zij broer en zus zouden spelen. Het muzikale van Marjan zit in haar personage Indina, terwijl de flair waarmee Benny in het leven staat in zijn personage Geoffrey zit. Voor alle duidelijkheid: alle acteurs zijn gekozen omdat ze goed spelen, niet omdat ze dik zijn. Dat zeg ik ook een beetje tegen mezelf (lacht).’

Is jouw personage Raf gebaseerd op jezelf?

‘Nee, god beware me (lacht). Ik mag hopen dat ik ver van Raf af sta. Al herken ik natuurlijk sommige dingen die hij meemaakt. Het voordeel als schrijver is dat ik mijn kwetsbaarheden kon spreiden over de tien personages. Er zitten veel van mijn ervaringen en herinneringen in de serie, maar niet allemaal in Raf.’

Had je je vriend Joris Hessels ook onmiddellijk in je hoofd als de physical coach?

‘Tuurlijk. Ik wist dat ik hem niet kon vragen om 40 kilo te verdikken voor een rol, dus moest hij de coach zijn.’

Een vrij antipathieke coach.

‘Ja, hij mag dat ook eens spelen. Hij moet niet altijd de toffe pee zijn (lacht).’

Heb je sommige acteurs gevraagd om bij te komen voor hun rol?

‘Wannes heeft dat aan mij gevraagd. Hij vond dat ik wel wat zwaarder mocht zijn. Het ding is: ik moet daar helemaal geen moeite voor doen. Ik kijk nog maar naar een donut en ik kom al bij. Bovendien hebben we lang geschreven aan de reeks, waardoor ik minder kon spelen en dus minder actief was. In combinatie met Wannes die het heel tof vond om af en toe een rijsttaartje voor mijn neus te zetten, vlogen de kilo’s er makkelijk aan.’

Ruth Beeckmans lijkt in de reeks ook wat zwaarder dan normaal.

‘Dat komt omdat zij zwanger was! We hebben in 2019 van april tot juli gefilmd. Toen was ze al enkele maanden in verwachting. Dat kwam dus goed uit.’

Wat wil je zeggen met deze reeks?

‘Ik hoop dat de serie voor zich spreekt, maar voor mij gaat het over de perceptie van zwaarlijvige mensen. Het idee van: zaag niet, ga sporten en eet wat minder. Zo werkt het niet. Tegen een alcoholist kan je ook niet zeggen: drink eens wat minder. Je moet naar de kern van het probleem gaan. Alcoholisme is een gevolg, net zoals obesitas. We zijn op zoek gegaan naar de oorzaak.’

Het is een gevoelig onderwerp. Was dat een extra uitdaging?

‘We hebben echt onze tijd genomen voor het schrijven, omwille van de kwetsbaarheid van het onderwerp. Het is even zoeken geweest naar de juiste toon. Ik hou heel erg van de lach en de traan. Je kan maar iemand doen wenen als hij goed ingelachen is. Maar het mocht nooit een platte komedie of een visuele grap worden, zo van: kijk, die dikkerd struikelt. We wilden er geen billenkletser, of beter dikkebillenkletser, van maken. Er mag zeker gelachen worden, maar die lach moet een beetje pijn doen. We willen de ongemakkelijkheid laten voelen.’

Ik zal nooit beledigd zijn door een benaming als ‘dikke mens’ of ‘dikkerd’, wel door de ogen waarmee naar zwaarlijvige mensen gekeken wordt.

Je vermijdt termen als ‘dikke mensen’ en ‘dikkerd’ niet.

‘Goh, het kind moet een naam krijgen. “Corpulent” is even beladen, alleen klinkt het zogezegd iets intelligenter. Ik ben fan van synoniemen, dus ik gebruik een keer “dik”, dan weer “breed” of “zwaarlijvig”. Ik zal nooit beledigd zijn door een benaming, want ik weet perfect dat ik niet smal ben. Maar ik kan wel beledigd zijn door de ogen waarmee naar een zwaarlijvig persoon gekeken wordt.’

Vecht je zelf allang tegen de weegschaal?

‘Voor mijn 7 jaar was ik een te mager kindje, vanaf dan ben ik beginnen verdikken. Op mijn achttiende ben ik heel fel vermagerd, maar als ik foto’s zie van toen, weet ik dat ik mij nog altijd dik voelde. In mijn hoofd was ik nog altijd dat dikkerdje van ervoor. Daarover gaat de reeks ook. Het gaat ‘m niet alleen over het lichaam, want sommige personages zijn helemaal niet zo dik. Het zit ‘m hier (wijst naar hoofd). Vaak zijn mensen zwaarder in hun hoofd.’

Op mijn achttiende ben ik fel vermagerd, maar in mijn hoofd was ik nog altijd dat dikkerdje van ervoor.

‘Op mijn dertigste ben ik gestopt met roken en zijn de kilo’s er weer bij gevlogen. Er moest iets gestild worden, dus at ik vaker een tweede bordje. Ik ben van nature een gulzige mens, op alle vlakken.’

En nu?

‘Ik ben voor de opnames flink bijgekomen. Toen die in juli 2019 eindigden, heb ik mezelf nog even vakantie in eigen lichaam gegund, maar vanaf september zou ik eraan beginnen. Ik ben naar een voedingsconsulente gegaan voor een doorlichting, waardoor ik nu goed weet wat goed en slecht voor mij is. Ik ben meer dan twintig kilo kwijtgespeeld, maar door de lockdown is er weer wat bij. Ik hoef geen 60 kilo te wegen en een wasbordje te hebben, maar ik wil gezond zijn, aangezien ik hier nog wel even wil rondlopen. Ik heb vrede met het gevecht tegen de kilo’s, maar niet met een lichaam zoals het was tijdens de opnames, omdat het minder kan en niet gezond is.’

Vanwaar ‘Albatros’?

‘De albatros is de op één na dikste vogel ter wereld, maar hij vliegt wel. Dat is wat we voor onze personages willen: ze zijn dan wel dik, breed, gezet, corpulent, maar ze hebben recht om te vliegen, om gewichtlozer door het leven te gaan. En dan is er ook nog dit café (het interview werd afgenomen in Café Albatros in Gent, red.) dat door een vriend van Wannes en mij is overgenomen. Hij wilde er een bruine kroeg van maken en noemde het café daarom naar een andere bruine kroeg die hij van vroeger kende: Albatros. Ongeveer op hetzelfde moment hebben we onze projecten dus dezelfde naam gegeven.’

Vanaf vanavond is ‘Albatros’ elke maandag om 21u20 te zien op Canvas. De acht afleveringen zijn nu al te bekijken op Streamz en Streamz+. Bekijk de trailer van de reeks hier.

Lees ook:

• #BlindGetrouwd: dit waren jullie doodeerlijke tweets over de eerste aflevering
• KIPPENVEL: Netflix maakt compilatie van mooiste LGBTQ+-kusscènes
• Wat je moet weten over ‘Framing Britney Spears’, de docu die het internet op zijn kop zet