'We moeten onthouden dat dit geen kinderserie, maar een youngadultreeks is.'
REVIEW: ‘””Fate: The Winx Saga”” wijkt ver af van ““Winx Club””, maar dat maakt het daarom niet slecht’
De langverwachte remake van ‘Winx Club’ staat eindelijk op Netflix. En terwijl het bijna niet anders kan – heb je de trailer gezien?! – dan dat deze serie een topper wordt, zijn er toch enkele redenen waarom fans van het origineel de tekenfilmversie best achter zich laten en met een frisse blik aan ‘Fate: The Winx Saga’ beginnen. Die redenen lees je hier.
‘Fate: The Winx Saga’ vertelt het coming-of-age-verhaal van vijf jonge feeën: Bloom, Stella, Terra, Musa en Aisha. De tieners leren hun krachten beheersen op het magische internaat Alfea. Ondertussen ligt er buiten de barrière gevaar op de loer dat hun hele bestaan bedreigt.
Het is een hele tijd geleden dat ik nog een aflevering van ‘Winx Club’ zag, dat in 2004 voor het eerst werd uitgezonden. Dus terwijl mijn geheugen en kennis niet zo up-to-date zijn, zijn er bepaalde dingen mij heel goed bijgebleven. Zo herken ik meteen enkele zaken in deze nieuwe versie, zoals Bloom die menselijke ouders heeft, naar Alfea gaat om haar krachten te beheersen en meteen chemie heeft met Sky. Maar al snel wordt me duidelijk dat je deze creatie beter ziet als iets losstaands dan als een remake. Er zijn namelijk ook heel wat elementen die nieuw zijn of ontbreken, wat het voor fans moeilijk zal maken om erdoor te kijken als ze aan het origineel vasthouden.
Vriendschap evolueert
Bloom maakt in ‘Fate: The Winx Saga’ samen met vier andere meiden, Stella, Terra, Musa en Aisha, deel uit van de Winx-suite. Daarnaast is er een zesde fee Beatrix die deel uitmaakt van het verhaal, maar niet van het ‘clubje’. Wat opvalt is dat deze vijf meiden niet meteen vrolijke besties zijn zoals je zou verwachten van een ‘Winx Club’-remake. Je ziet daarin een mooie evolutie, zoals dat in alle vriendschappen gaat. Stella wordt op het eerste gezicht neergezet als de typical mean girl – al heeft ze daar haar redenen voor – en Terra is – hoe vriendelijk ze ook is – meer dan eens het middelpunt van spot van haar klasgenoten. Elk personage heeft zijn/haar eigen achtergrondverhaal en karakter. Dat zorgt ervoor dat de hele serie oprechter en herkenbaarder aanvoelt. Met alle gevoelens die met het tiener zijn gepaard gaan, ben je op die leeftijd nu eenmaal niet altijd makkelijk in de omgang. Dat laat producent Brian Young (‘The Vampire Diaries’) op een realistische manier zien. Naast de Winx-feeën spelen de specialisten een belangrijke rol. Al zijn Sky en Riven de enige twee namen die je zal herkennen. Specialist Dane (Theo Graham) en aardfee Sam (Jacob Dudman) zijn een interessante aanvulling op het mannelijk duo.
Aangezien het jaren geleden is dat ik nog een aflevering heb gezien en ik ook geen superfan was, maakt het mij weinig uit welke personages er wel of niet bij zijn. Zolang de huidige cast maar een goede acteerprestatie neerzet, en dat doet ze. Hoofdrolspeelster Abigail Cowen, die je misschien kent als Dorcas uit ‘Chilling Adventures of Sabrina’, speelt een fantastische Bloom. Ze is een tiener die niet uit Gardenia komt, maar wel gewoon uit Californië, die haar avontuur aan Alfea in de Otherworld start, en die worstelt met haar identiteit. Alle personages zijn diepgaand, complex en vooral realistisch – de magische krachten terzijde – en dat maakt deze versie van Netflix net zo goed. Wat het verhaal nog beter maakt: de magie van de personages is gelinkt aan hun emoties. Dat zorgt ervoor dat die krachten onder controle krijgen veel makkelijker gezegd dan gedaan is.
Breder publiek
Ik snap dat echte fans misschien wat teleurstelling zullen voelen als ze gaan vergelijken, maar het is belangrijk te onthouden dat dit geen kinderserie meer is. Dit is een youngadultreeks met een interessante verhaallijn en steengoede acteurs en actrices. Het is dan ook begrijpelijk dat Netflix voor deze weg koos en op die manier een veel breder publiek aanspreekt: fans en niet-fans, jong en oud. In het magische coming-of-ageverhaal zullen jongeren van vandaag zich perfect kunnen herkennen. Identiteitscrisis, prestatiedruk, relaties, vriendschap, verlies: het zijn maar enkele van de vele thema’s die aan bod komen. Wie de Winx van vroeger wil terugzien en niet ruimdenkend kan of wil zijn, bekijkt beter gewoon de oude afleveringen opnieuw.
Wat voor mij een beetje ontbrak waren de uitgebreide transformaties van schoolmeisjes tot feeën met modieuze glinsterende pakjes en hun vleugels die de Winx net zo magisch maken. Dit was mijn favoriete aspect van de reeks. Als je de meiden ziet, zou je niet zeggen dat het feeën zijn, maar normale tieners, tot ze hun magische krachten effectief gebruiken. Tegelijk maakt net dat het veel realistischer en herkenbaarder, voor zover een serie over magische krachten dat kan zijn. Wat dan wel weer cool is, is dat hun ogen oplichten als ze magie gebruiken.
Songteksten zoals ‘Winx! Pak elkaar maar bij de hand’ zullen we niet meer luidkeels kunnen meezingen. Maar de muziek tussendoor maakt wel wat goed. Ook geen trollen in deze live-actionremake, maar wel gruwelijke wezens, genaamd Burned Ones, die mij doen denken aan zombies. Een dosis horror ontbreekt hier dus ook niet, voor wie daar nood aan heeft.
Al het bovenstaande zullen fans van de originele serie dus even in achting moeten nemen. Ik kan alleen maar aanraden om er met een frisse blik aan te beginnen als je van de Netflix Original wil genieten. Want die is – als je ‘Winx Club’ en al z’n typeringen even achterwege laat – het kijken helemaal waard. Fans van youngadult -en fantasyreeksen zoals ‘Chilling Adventures of Sabrina’, ‘The Vampire Diaries’ en ‘Shadowhunters’ zullen zonder twijfel hun nieuwe favoriete reeks vinden. Het enige minpuntje dat ik kan bedenken, is dat er momenteel maar zes afleveringen op Netflix staan. Daarmee is mijn bingewatch-honger absoluut niet gestild. I want more!
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
