'Het was mentaal enorm zwaar. Als verrader moet je voortdurend dat masker ophouden en dat is intens.'
Jamie-Lee Six (23) is te zien in ‘De Verraders’: ‘Iedereen ziet me als die onschuldige spring-in-‘t-veld, dus ik wist dat ik niet snel verdacht zou worden’
Jamie-Lee Six (23) is een van de drie verraders in het superspannende VTM-programma ‘De Verraders’. ‘Medekandidaten dachten dat ik niet echt serieus bezig was met het spel omdat ik vaak domme mopjes maakte‘, lacht Jamie-Lee.
‘Mijn mama die ook mijn manager is, dus mijn momager, legde me de vraag voor om mee te doen en ik was onmiddellijk enthousiast. Het klonk superspannend! Het is ook iets helemaal anders dan wat ik gewend ben te doen zoals bijvoorbeeld met “D5R”. Ik beschouwde dit als een nieuwe deur die opengaat.’
Wilde je graag een verrader zijn?
‘Ja. Ik had daar op voorhand echt over nagedacht. Iedereen ziet me als die onschuldige spring-in-‘t-veld, dus ik wist dat ik niet snel verdacht of ontmaskerd zou worden.‘
Had je op voorhand al een bepaalde strategie of tactiek bedacht?
‘Ik had me voorgenomen dat ik vanaf het moment dat ik die wagon instapte het spel zou beginnen spelen. Ik was vanaf die eerste minuut dus al het speelse, onschuldige, jonge meisje dat meer kwam om zich te amuseren, dan echt om het spel doodserieus te spelen.’
Dat onschuldige imago was een serieuze troef in het programma?
‘Absoluut. Het zorgde ervoor dat mensen dachten dat ik onmogelijk een verrader zou kunnen zijn. Daarnaast hielp mijn humor daar ook bij. Medekandidaten dachten dat ik niet echt serieus bezig was met het spel omdat ik vaak domme mopjes maakte.’
Denk je dat de andere deelnemers je onderschat hebben?
‘Sowieso! Het leek ook vaak alsof ik niet mee was met het spel, die indruk gaf ik verschillende keren. Ik denk dat de meesten er gewoon vanuit gingen dat ik niet in staat was om een verrader te zijn. Ik was ook zodanig onschuldig dat (bijna) iedereen me vertrouwde.‘
Ik was ook zodanig onschuldig dat (bijna) iedereen me vertrouwde.
Je bent een actrice, dus je kan waarschijnlijk ook wel goed liegen?
‘Ja. Maar daarom doe ik het ook niet graag. Mijn vriend had op voorhand gezegd dat ik in mijn oren moest knopen dat het een spel is en dat ik alles moest relativeren. Oké, je liegt wel, maar je doet dit omdat je een spel speelt en niet omdat je een slecht mens bent.‘
Je bent een van de jongste deelnemers. Speelde dat in je voordeel of nadeel?
‘Leeftijd doet er niet toe in dit spel. Alles hangt af van hoe je het spel speelt en hoe je karakter is. Dat is net het fijne aan dit alles: je verleden doet er niet toe. Of je nu een wereldkampioen roeien, een schlagerzanger of zoals mij een influencer bent: dat speelt geen rol.’
Welke karaktertrekken kunnen dan weer in je nadeel spelen?
‘Ik word zoals ik ook al in de allereerste aflevering tegen iedereen zei supersnel rood. Ik kan daar niets aan doen, maar als de aandacht op mij wordt gevestigd begin ik onmiddellijk te blozen. Dat ziet er natuurlijk heel verdacht uit en daarom kaartte ik dit ook aan nog voor ik zelfs wist dat ik een verrader zou zijn.’
Vond je het moeilijk om mensen naar huis te sturen?
‘Natuurlijk! Je zit 24u op 24 samen in dat kasteel en je amuseert je te pletter. Om dan doodleuk ‘s avonds iemand met wie je vlak daarvoor nog een tof gesprek had meedogenloos te vermoorden, dat is zwaar! Maar ik heb niemand persoonlijk willen kwetsen, het is en blijft een spel. Een spel dat je vuil moet spelen als je ver wil raken.’
Had je snel last van een schuldgevoel?
‘Toch wel. Andere deelnemers vroegen soms of ik de waarheid sprak en dan moest ik dat zweren op het hoofd van mijn mama of vriend. Daar had ik het wel echt lastig mee! Karma gaat me nog zwaar pakken denk ik (lacht). Maar ik heb het gedaan in functie van het spel!’
Waren het pittige nachtelijke gesprekken met je medeverraders?
‘Toch wel. We hebben alle drie een ander karakter én een andere visie, dus het was niet altijd makkelijk om die op één lijn krijgen om iemand naar huis te stemmen. Het was soms twee tegen een, en dan is het moeilijk om je slag thuis te halen en moet je je wel neerleggen bij de meerderheid.’
Heb je hard moeten roepen om gehoord te worden?
‘Nee. Ik was de jongste van de verraders, maar ik had nooit het gevoel dat ze mijn mening niet waardevol vonden. Er werd echt naar me geluisterd en dat was superfijn!’
Het was enorm zwaar, vooral mentaal. Als verrader moet je voortdurend dat masker ophouden en dat is intens.
Gaan we een andere kant van je te zien krijgen?
‘Ja. Ik ben 95 procent van de tijd heel vrolijk, maar ik heb ook een serieus kantje. Niet veel mensen weten dat van mij, maar in dit spel komt dit enorm naar boven. Aan die ronde tafel of bij de verraders onderling moet je belangrijke beslissingen nemen die het volledige spel op z’n kop kunnen zetten, dus dan moet je wel even serieus blijven.’
Kende je de andere kandidaten goed?
‘Nee. Totaal niet. Ik kende de meesten uiteraard wel vanop televisie, maar er was niemand die ik persoonlijk kende. Dat vond ik net zo leuk! Ik denk dat het spel een pak moeilijker is als je het moet spelen met mensen die je door en door kennen.’
Met wie had je een goede klik?
‘Ik kwam eigenlijk met iedereen goed overeen. Wie er wel uit sprong, was Kim. Zij was echt mijn mama in het spel. Met Bart heb ik ook ontzettend goed kunnen lachen. En Ward wist me ook aangenaam te verrassen. Als je hem hoort lachen, kan je niet anders dan meelachen en dan vergeet je het spel zelfs heel even. Ik heb veel nieuwe vrienden gemaakt!’
Ik haat leugenaars en mensen die niet oprecht zijn, zo werd ik ook opgevoed door mijn ouders
Heb je het spel onderschat?
‘Het was enorm zwaar, vooral mentaal. Als bondgenoot kan je gewoon jezelf zijn en moet je eigenlijk niet elk moment van de dag oppassen dat je je niet verspreekt. Als verrader moet je voortdurend dat masker ophouden en dat is intens.’
Woog dat soms door?
‘Ja. Als ik alleen in mijn kamer zat, kwam het wel binnen hoe zwaar het is om een hele dag te liegen. Je moet ook nog weten welke leugens je tegen wie vertelde, dus voor je het weet, zit je verstrikt in een heel web van onwaarheden.’
Vind je het tof dat een breder publiek je nu leert kennen?
‘Ja. Al zien ze me natuurlijk wel in een heel smerige rol (lacht). Ik ben in het echte leven een heel betrouwbaar persoon! Nu zie je op tv voor negentig procent de echte Jamie-Lee, want ik ben een vrolijk persoon. Die andere tien procent ben ik een leugenaar, maar dat is natuurlijk in het kader van het spel. Dat is iets dat ver van me afstaat. Ik haat leugenaars en mensen die niet oprecht zijn, zo werd ik ook opgevoed door mijn ouders.’
Tot slot: heb je het spel volgens jou goed gespeeld?
‘Ja. Ik ben blij met hoe het allemaal verlopen is. Moest ik het opnieuw doen, zou ik het op dezelfde manier aanpakken.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
