‘Leeftijd is maar een getal. Ik voel me eerder een midtwintiger dan een veertiger.’
Kevin Janssens over hoofdrol in ‘De Patrick’: ‘Hij kón gewoon niet iemand met een sixpack zijn’
We zagen Kevin Janssens door de jaren heen in verschillende gedaanten, maar voor zijn nieuwste film ging de Antwerpse acteur door de meest extreme transformatie tot nog toe. Met een nieuwe coupe, wilde wenkbrauwen en 17 kilo extra schittert hij binnenkort als de poedelnaakte Patrick in ‘De Patrick’, een film die over veel meer dan een vermiste hamer gaat.
‘J’ai perdu mon marteau.’ Het is een van de schaarse zinnen die de Patrick uitspreekt in de film die naar hem vernoemd is. Maar dat maakt de prestatie van Kevin Janssens in ‘De Patrick’ niet minder indrukwekkend. De acteur stopte zich vol met gesmolten roomijs en andere bucht, liet zijn haren groeien en zette als een totaal ander persoon een sterke acteerprestatie neer die vanaf woensdag 28 augustus in de cinema te zien is.
De synopsis en trailer van de debuutfilm van Tim Mielants, die eerder afleveringen van onder meer ‘Peaky Blinders’ en ‘Cordon’ regisseerde, doen ietwat absurd aan. Het verhaal van een bijna-veertiger die een naturistencamping erft van zijn vader, maar opgeslokt wordt door de zoektocht naar zijn verloren hamer: het klinkt niet bepaald als een spannende thriller, noch als een herkenbare historie. Maar ‘De Patrick’ vertelt wel degelijk een universeel en toegankelijk verhaal waar ook het grote publiek iets uit kan halen, zegt hoofdrolspeler Kevin Janssens. ‘Het mooie aan deze film is dat iedereen voor zichzelf kan bepalen waar het over gaat. Voor Tim gaat het over ambitie, of het gebrek eraan. Dat klopt, maar ik zie het eerder als een verhaal over verlies en het niet kunnen loslaten. Het thema van de film is niet vast te pinnen en dat maakt het net interessant.’
De Patrick is een beetje een vreemd figuur. Hoe heb jij hem geïnterpreteerd in je vertolking?
Kevin Janssens: ‘Ik vind Patrick helemaal geen vreemd figuur. Het is niet omdat iemand sociaal minder openstaat of emotioneel een beetje geblokkeerd is dat die daarom raar is. Hij is gewoon iemand die content is met wat hij heeft. Wij leven in een maatschappij waarin je maar móét meegaan met alles wat er gebeurt. Je moet Instagram, Facebook en Twitter hebben, je moet selfies posten, je moet meegaan in het kapitalistisch systeem, je moet erbij horen, je moet een grote vriendengroep hebben, je moet dit, je moet dat… Patrick heeft dat allemaal niet nodig. Hij is tevreden met wat hij heeft en waar hij is. Is hij daarom raar? Nee, hij is gewoon zichzelf. Dat is het mooie aan Patrick: hij is wie hij is. Hij heeft gewoon geen sociale persoonlijkheid en heeft het moeilijk om zich emotioneel te uiten.’
Hij is inderdaad een man van heel weinig woorden.
‘In het begin had hij meer tekst. Maar toen ik het scenario las, zei ik tegen Tim: hij moet nóg minder zeggen. Zo wordt hij een nog mysterieuzer persoon en kan de kijker zelf beginnen invullen wat hij voelt. Dat vind ik interessant. Je vertelt veel meer met een beeld dan met een woord. Ik vind het een mooie narratieve film, maar het is ook een heel mooie visuele film. Er wordt veel met stiltes gewerkt en met lange shots waar je als kijker echt ‘in’ kan kruipen.’
Was je onmiddellijk overtuigd toen Tim Mielants je vroeg voor de rol?
‘Van het script wel, omdat het zo origineel is. Maar ik vroeg me wel af waarom hij mij vroeg. Ik zag het niet direct. Dan heb ik het script drie à vier keer gelezen en hoe vaker ik het las, hoe verliefder ik werd op het personage. We hebben er veel over gepraat en uiteindelijk zijn we er met veel goesting samen voor gegaan. Dit is Tims eerste langspeelfilm, maar we hebben vroeger al eens samen iets gemaakt. Ik kende hem dus al langer en wist dat hij een fantastische mens en een fantastische regisseur is. Ik heb hem mijn volledig vertrouwen gegeven. Het was nog maar de tweede keer dat ik dat deed, iemand volledig vertrouwen. Ik heb er geen moment spijt van gehad.’
Stond het in de beschrijving van Patrick dat hij zwaarlijvig moest zijn?
‘Nee, totaal niet. Maar het kón gewoon niet dat Patrick iemand met een sixpack zou zijn. Tim en ik hebben samen nagedacht over hoe iemand zoals Patrick eruit zou zien, iemand die niet met zichzelf en zijn uiterlijk bezig is, iemand die geen ambitie heeft. We hebben veel dingen geprobeerd, maar ik ben snel met het idee gekomen dat ik moest bijkomen. Ik moest echt vóélen hoe het is om dikker te zijn. Als je meer weegt, beweeg je anders, je leeft anders, je denkt anders, je energie is anders,...’
En je stond daar onmiddellijk voor open?
‘Ja, ik hou wel van uitdagingen. Het is niet dat ik de man van de grote transformaties wil zijn, maar het moet gewoon kloppen. Het is heel makkelijk om een neusbel te schieten of een tattoo te zetten, maar je moet het personage echt zíjn. Je moet een authenticiteit opzoeken, vooral innerlijk maar ook uiterlijk. Maar het is niet dat als ze mij vragen voor iets, dat ik denk: hoe ga ik er deze keer eens anders uitzien? Het moet kloppen met de rol.’
‘In “Undercover” kwam mijn personage Jurgen bijvoorbeeld uit het kickboksmilieu, dus moesten we op zoek naar hoe hij eruit zou zien. Ik maakte me de bedenking dat zo’n kerel veel rammen heeft gekregen in zijn leven, dus gaven we hem een vals gebit. Ik heb die tanden nog thuis liggen (lacht). Wat weinig mensen echter hebben opgemerkt, is dat ik ook valse oren had in “Undercover”. Jurgen had bloemkooloren doordat hij zoveel klop heeft gehad. Daarom heeft hij altijd dat netje op, om die lelijke oren te verbergen. Voor “Over water” was ik dan weer gewoon mezelf, omdat dat daar paste. Ik ga dan ook niet zoeken naar dingen om te veranderen.’
Vind je het moeilijk om jezelf zo te zien in ‘De Patrick’?
‘Moeilijk niet. Ik denk wel altijd: wow, dat is een totaal ander iemand. Dat is fijn, want dat betekent dat ik geslaagd ben ik mijn opzet. Al zou ik niet willen teruggaan naar hoe ik mij in die vier maanden voelde. Als ik naar die beelden kijk, besef ik dat het heel pittig was. Het ongezonde eten eiste echt zijn tol: ik was kortademig, had geen energie en voelde me gewoon slecht. Ik kwam nog wel buiten, maar ik heb toch heel wat tijd binnen doorgebracht. En als ik wegging, was het altijd met een pet op, want dat lange kapsel was niet om aan te zien. Ik had ook amper nog kleren. Op een bepaald moment moest ik in kostuum naar een trouwfeest, maar ik kreeg mijn kostuumbroek gewoon niet over mijn benen. Mijn hemd kreeg ik ook niet dicht. Uiteindelijk heb ik een broek en een hemd gevonden die groter waren, maar de combinatie trok op niets. Ik zag er niet uit. Toen ik toekwam, keken mensen echt naar mij alsof ik een rare snuiter was. Ik ben zelfs vroeger door gegaan omdat ik me zo slecht voelde.’
Ben je ijdel?
‘Tuurlijk, anders zou ik niet op een podium staan. Maar ik ben even ijdel over mijn uiterlijk als over mijn innerlijk. Ik vind het belangrijk om vanbinnen ook voor mezelf zorg te dragen, net als vanbuiten. Maar ik sta geen uren voor de spiegel.’
Rustiger als veertiger
Je wordt heel binnenkort 40. Ben je daar mee bezig?
‘Ik had het moeilijker met 30 worden, denk ik. Toen had ik het even heel moeilijk. Dat heeft te maken met het feit dat de afgelopen twee jaar op professioneel vlak heel intens en vruchtbaar waren voor mij. Ik heb een fijne periode gehad. De aanloop naar de 40 is dus heel aangenaam geweest. Ik heb misschien meer rust dan toen ik 30 werd. Het is ook maar een getal, want ik voel me totaal geen 40 jaar. Ik voel me eerder 53 (lacht). Nee, ik voel me eerder een midtwintiger. Ik heb ook jongere vrienden.’
Zoals Mathieu Terryn van Bazart, bedoel je.
‘Ja, wij zitten op eenzelfde level. Op intellectueel vlak, hoe we over het leven denken, wat belangrijk is, waarden en normen, … Dat is heel fijn. Soms kom je gewoon mensen tegen met wie je een klik hebt. Dan speelt leeftijd weinig rol.’
Ben je dan nog dezelfde persoon als toen je midtwintiger was?
‘Er zullen wel dingen zijn die veranderd zijn, maar ik kan niet vastpinnen wat het juist is. Ik ben rustiger geworden, denk ik, maar ik kan nog wel uitspattingen hebben. Ik ben vooral voor mezelf rustiger geworden, op vlak van wat ik van mezelf verwacht of verlang.’
Ik ben een acteur, geen BV. Voor mij is BV een scheldwoord.
En als acteur?
‘Ik heb nog altijd heel veel dromen en ambities. Wat het juist is, dat weet ik niet. Het moet op mijn pad komen. Er is nog zoveel om te doen, ook al heb ik de voorbije twee jaar al heel veel kunnen doen. Nu komt er een heel rustige periode aan, buiten premières en enkele festivals staat er niet veel op de planning. Een maand kan ik wel niksdoen, maar erna mag het weer beginnen. Anders begin ik stress te krijgen. Ik ben graag bezig.’
Je schermt je privéleven heel erg af. Bij de aankondiging van je relatie op Instagram schreef je ‘#laatonsnugerust’. Is die interesse voor je persoonlijk leven een minder kantje aan je beroep?
‘Ja, want ik heb dat zelf niet bij andere mensen. Ik hoef niet te weten met wie Tom Cruise op een jacht champagne zit te drinken. Dat interesseert mij niet. Ik heb in het verleden minder goede ervaringen gehad met de pers en heb geleerd mezelf af te schermen.’
Een BV zijn hoeft dus niet voor jou?
‘Ik ben een acteur, geen BV. Voor mij is BV een scheldwoord. Ik zeg niet dat ik het vervelend vind als mensen me herkennen, maar er is een verschil tussen mensen die je herkennen op straat en mensen die gebruik van je willen maken. Ik weet dat het raar zou aanvoelen als er dag komt waarop mensen me niet meer herkennen op straat, maar ik vind het belangrijker dat mensen mijn werk herkennen.’
‘De Patrick’ speelt vanaf woensdag 28 augustus in cinemazalen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
