De zelfstandige metser en mama probeert uit de klauwen te blijven van topspeurders in een nieuw Play4-programma.
Julie (32) uit ‘Klopjacht’: ‘Ik zie mijn kinderen graag. Maar ik was blij dat ik er een keertje alleen op uit kon gaan.’
Vanaf vanavond kan je naar de nieuwe serie ‘Klopjacht’ op Play4 kijken. Daarin proberen twaalf Vlamingen zeventien dagen lang uit de handen te blijven van een professioneel opsporingsteam. Zelfstandig metser Julie (32) beleefde het avontuur van haar leven. ‘Ik wilde even weg zijn van alles’, aldus Julie. ‘Mijn mama is nog niet zo heel lang geleden gestorven, maar eigenlijk nam ik nooit de tijd om dit verdriet een plaats te geven‘.
Overal in ons Belgenlandje hangen camera’s en het lijkt er soms wel op dat elke beweging die we maken geregistreerd wordt of toch alleszins sporen nalaat. Twaalf onbekende Vlamingen proberen in het gloednieuwe Play4-programma ‘Klopjacht’ het systeem te slim af te zijn en verdwijnen van de radar. Het is de bedoeling dat ze zeventien dagen lang ondergedoken leven binnen onze grenzen en niet gepakt worden door een team van topspeurders dat bestaat uit gespecialiseerde opsporingsdeskundigen met ervaring bij de politie, defensie en in de private sector. Een van hen is Julie (32) uit Ingelmunster. Een zelfstandig metser en mama van twee kindjes. ‘Ik zat eigenlijk op het gemak in mijn zetel toen ik tijdens het reclameblok op televisie een oproep voorbij zag komen om mee te doen aan een avontuurlijk programma. Ik had me al een paar keer ingeschreven voor “De Mol”, helaas zonder succes. Maar hier had ik meer geluk. Ik kreeg een telefoontje, mocht op gesprek gaan en werd uiteindelijk tot mijn grote blijdschap geselecteerd.’
Wat sprak je zo aan aan dit format?
‘Het avontuur. Ik wilde ook even weg zijn van alles. Mijn mama is nog niet zo heel lang geleden gestorven, maar eigenlijk nam ik nooit de tijd om dit verdriet een plaats te geven. Ik was die eerste dagen na haar dood vooral bezig met het regelen van de begrafenis en daarna gooide ik me terug op mijn werk en hield ik me bezig met de kinderen. Ik had er echt nood aan om even alleen te zijn.’
Je bent een zelfstandige metser én een mama. Paste dit in je agenda?
‘Mijn man regelt eigenlijk mijn werkplanning (lacht). Het enige wat ik moet doen, is opstaan en naar de plaats rijden waar hij me ingepland heeft. Toen ik hem vertelde dat ik aan “Klopjacht” meedeed, was zijn eerste vraag dan ook: hoelang duurt dat spel? (lacht). Maar hij gunde me dit natuurlijk.’
Heel wat anderen doen met twee mee aan het programma. Speelt het in je voordeel dat jij deze uitdaging alleen aanging?
‘Ik vind van wel. We moesten heel vaak beroep doen op anderen voor een slaapplek, eten of lift. Als je op je eentje bent, zijn mensen meer geneigd om je te helpen. Terwijl je met twee al direct op wat meer twijfels stoot, want er is misschien geen plaats genoeg of niet voldoende eten.’
Had je je goed voorbereid op deze uitdaging?
‘Ja. Ik maakte een boekje met daarin allemaal contactgegevens van mensen waarbij ik kon blijven slapen of die me op een andere manier konden helpen, want ik nam mijn gsm niet mee. Dat was te gevaarlijk om onmiddellijk getraceerd te worden.’
Op sommige plaatsen kon ik me niet douchen of moest ik een boterham van een paar dagen oud eten, maar ik stoorde me daar niet aan.
Wat zijn je sterktes om mee te doen aan dit programma?
‘Ik ben heel zelfstandig. Ik ben een echte plantrekker. Dat heeft me enorm geholpen tijdens het spel. Ik heb ook niet veel nodig en ik ben zeker geen luxebeest. Op sommige plaatsen kon ik me niet douchen of moest ik een boterham van een paar dagen oud eten, maar ik stoorde me daar niet aan.’
En je zwakke punten?
‘Ik heb niet zoveel geduld. Het moet vooruitgaan! Ik word gek als mensen te lang treuzelen. Ik kon dan ook niet lang blijven wachten op een lift. Dat speelde soms in mijn nadeel, maar langs de andere kant is het weer een sterk punt, want zo kan je de speurders misschien te snel af zijn.’
Ben je jezelf tegengekomen tijdens het programma?
‘Nee (lacht). Dat is misschien raar om te zeggen, want ik ben een mama en ik zie mijn kinderen natuurlijk doodgraag. Maar ik was eigenlijk blij dat ik er een keertje alleen op uit kon gaan.’
Had je op sommige momenten schrik?
‘Ik heb eigenlijk weinig angsten. Ik vind het helemaal niet erg om een spin te vangen en ik zou zonder twijfel uit een vliegtuig springen. Maar in die periode heb ik toch verschillende keren met de poepers gezeten (lacht). Als ik ergens sliep en de deurbel ging plots, ging mijn hartslag onmiddellijk de hoogte in. Of als er een onbekende auto te dicht in mijn buurt stopte, stond ik al klaar om te vluchten.’
Ik heb eigenlijk weinig angsten. Maar in die periode heb ik toch verschillende keren met de poepers gezeten (lacht).
Wat was het mooiste moment tijdens het programma?
‘De behulpzaamheid van de mensen heeft me echt geraakt. Ik ben ook een persoon die onmiddellijk iemand een lift zal geven of zal helpen als ie een platte band heeft. Mijn man heeft me al gewaarschuwd dat ik eens vermoord ga worden (lacht). Maar het was fijn om aan den lijve te ondervinden dat er nog heel wat gelijkgestemden rondlopen. Dat deed deugd!’
En het omgekeerde: wat was het minst aangename?
‘Die rugzak! Amai, die was loodzwaar! Ik had na een week echt twee keigrote blauwe plekken op mijn rug. Ik wilde op alles voorbereid zijn, dus ik had extra schoenen, een regenjas, een slaapzak, eten enzovoort mee. We kregen een bankkaart met een bepaald bedrag op, maar ik wilde die absoluut niet gebruiken, want dan verscheen je even op de radar van de speurders.’
Wat vond je het lastigste aan dit hele avontuur?
‘Hulp vragen aan mensen die je niet kent. Zoals ik eerder al zei, ben ik echt een plantrekker. Het feit dat je plots afhankelijk bent van vreemden voor je avondeten of voor je vervoer, dat vond ik echt gênant. Gelukkig went dat wel na een tijdje. Op den duur vroeg ik zonder schaamte of ze een pak koeken konden missen als ik honger had.’
Hoe was het om jezelf voor de eerste keer op tv te zien?
‘Dat is confronterend (lacht). Zeker met mijn plat West-Vlaams accent. Ik wilde niet proberen om mooi AN te babbelen, want dan ging ik toch snel door de mand vallen. Ik ben altijd mezelf gebleven.’
Het is confronterend op mezelf op tv te zien. Zeker met mijn plat West-Vlaams accent.
Wat vinden je kinderen ervan dat hun mama op televisie komt?
‘Ze zijn 9 en 7 en ze zijn niet zo snel onder de indruk. Toen ze op sociale media een teaser van “Klopjacht” zagen waarin mijn gezicht te zien was, vonden ze dit niet zo speciaal. Kinderen zien honderden filmpjes per dag op het internet, dus ze zijn dat al gewend. Maar toen ik opdook in een trailer op tv tijdens de reclame viel hun mond open van verbazing. Ze wilden eerst niet geloven dat het écht mama was (lacht).‘
Mogen ze naar het programma kijken?
‘Niet rechtstreeks, want dat is al na hun bedtijd. Maar ik ga het zeker opnemen zodat we de volgende dag kunnen kijken als ze van school komen. Ik ben zó benieuwd naar hun reactie!’
‘Klopjacht’ kan je vanaf vanavond, 18 oktober, elke maandag om 20u35 zien op Play4 en GoPlay.be.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
