Louise (30) uit ‘Klopjacht’: ‘Ik zat er op een bepaald moment echt door’
In ‘Klopjacht’ op Play4 proberen twaalf Vlamingen zeventien dagen lang uit de handen te blijven van een professioneel opsporingsteam. Louise (30) is manager van een modeagentschap en doet mee met haar papa Rudy (58). ‘Het klinkt misschien onnozel, maar ik had echt heimwee‘, aldus Louise.
Axel Daeseleire stuurt in ‘Klopjacht‘ twaalf kandidaten zeventien dagen lang op de vlucht, en kijkt tegelijkertijd mee over de schouders van het gespecialiseerde opsporingsteam dat te taak heeft hen te vatten. Louise (30) is een van de voortvluchtigen. ‘Mijn papa volgde de Nederlandse versie en hij vond dat superspannend’, aldus Louise. ‘Niet veel later zag ik op Instagram dat ze kandidaten zochten voor een soortgelijk programma in België. Ik stuurde hem dat onmiddellijk door en nog geen dag later hadden we ons al ingeschreven.’
Is dit iets dat volledig uit je comfortzone ligt?
‘Absoluut. Ik ben geen echte durver of avonturier. Ik ben ook een planner en ik weet graag op voorhand wat er gaat gebeuren. Dit was dus volledig het tegenovergestelde en ik wilde het avontuur weleens aangaan. Ik ben uiteindelijk superblij dat ik het gedaan heb, zeker samen met mijn papa.’
Hoe was het om dit samen met hem te beleven?
‘Zalig! Toen ik nog thuis woonde, waren we heel close. Ik ben een echt papa’s-kindje. Maar eenmaal je op je eigen benen staat, zie je elkaar plots een pak minder. Ik miste onze momentjes samen wel, dus dit programma kwam als een geschenk uit de hemel.’
Ik ben geen echte durver of avonturier. Dit was dus volledig het tegenovergestelde en ik wilde het avontuur weleens aangaan.
Is jullie band nog hechter geworden?
‘Zeker! Wanneer heb je in je volwassen leven de tijd om drie weken te spenderen met je vader? Zonder dit programma zouden we dit nooit gedaan hebben. Het was een unieke ervaring die ik altijd zal koesteren.’
Wat maakt jullie een sterk team?
‘Mijn papa is een heel rustig persoon. Hij heeft nooit stress. Ik daarentegen ben een echte stresskip. Wij brengen elkaar dus perfect in balans. Hij zorgt ervoor dat ik kalm word en ik probeer soms wat peper in zijn gat te krijgen (lacht).’
Heb je je goed voorbereid voordat je onderdook?
‘Ja. We hebben echt verschillende avonden urenlang samengezeten om alles te plannen. Zo schreven we allerlei telefoonnummers die handig konden zijn op. We keken op een kaart waar we allemaal mensen wisten wonen en gaven hen op voorhand al een seintje dat we misschien weleens op hen beroep zouden doen voor een slaapplek.’
Wat zijn je sterktes om dit avontuur tot een goed einde te brengen?
‘Ik kan het goed uitleggen (lacht). Dat zal je wel al gezien hebben in de voorbije afleveringen. Ik slaag er wel snel in om iemand te overtuigen om iets voor mij te doen.’
Ik was op den duur echt paranoïde en zag overal flikken (lacht). Op die momenten moest mijn papa me echt tot rust brengen.
En wat zijn je zwakke punten?
‘De stress! Ik was op den duur echt paranoïde en zag overal politie (lacht). Op die momenten moest mijn papa me echt tot rust brengen.’
Wat was het tofste moment dat je meemaakte tijdens de opnames?
‘Een man die ons onderdak gaf, trad ‘s avonds voor ons op. Hij speelde muziek met een van zijn kameraden en dat was echt een mooie afsluiter van een heel lastige dag. Het had de hele tijd geregend en toen kwam zon erdoor, kregen we lekker eten en konden we ontspannen bij die fijne muziek. Dat ga ik nooit vergeten.’
Wat vond je het moeilijkste?
‘Ik ben in het dagelijkse leven verslingerd aan mijn smartphone en sociale media, maar dat heb ik eigenlijk totaal niet gemist. Wat ik wel miste, was het contact met mijn vrienden en mijn lief. Ik ben een echte beller. Vanaf ik een moment vrij heb of in de auto zit, bel ik iemand op en babbelen we minuten- of zelfs urenlang.’
Ben je jezelf tegengekomen tijdens het programma?
‘Ja. Zeventien dagen lijkt misschien geen lange periode, maar ik had echt heimwee. Dat was extreem lastig. Op een bepaald moment zat ik er ook echt door. Dat klinkt onnozel, maar je zit met een constante stress. Het kan elke minuut gedaan zijn en je weet niks, dat maakte me zot.’
Hoe is het om jezelf op tv te zien?
‘Dat is even wennen. Ik vergat wel heel snel dat ze alles op camera vastlegden, dus mijn remming was snel weg (lacht). Ik heb van niets spijt, maar nu ik alles terugzie, vind ik het wel confronterend om mezelf bezig te zien.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
