Wij spraken Pommelien Thijs en Mo Bakker over op de set staan met Jan Decleir (opa Claus), Kerstmis en '#LikeMe'.
Pommelien Thijs speelt in ‘De Familie Claus’: ‘Ik hoopte echt dat ik scènes zou spelen met Jan Decleir’
Vanaf vandaag vind je de Vlaams-Nederlandse kerstfilm ‘De Familie Claus’ op Netflix. De hoofdrol van kleinzoon Jules Claus is weggelegd voor ‘Niet Schieten’-acteur Mo Bakker (14). ‘#LikeMe’-actrice Pommelien Thijs (19) kruipt in de huid van zijn buurmeisje Ella. Wij spraken het duo over op de set staan met Jan Decleir (opa Claus), een magische sneeuwbol en ‘#LikeMe’.
In ‘De Familie Claus‘ volgen we het verhaal van Jules die na de dood van zijn vader samen met zijn moeder en zusje verhuist van Nederland naar België. Daar ontdekt Jules een groot familiegeheim: zijn opa is namelijk de Kerstman. En nu zijn papa overleden is, is het de bedoeling dat Jules die taak overneemt. Maar voor iemand die Kerstmis haat en worstelt met zijn verdriet is dat natuurlijk niet evident.
Mo, hoe was het voor jou om opnieuw op de set te staan met Jan Decleir?
Mo Bakker: ‘Super! Het was echt opnieuw een heel leuke ervaring. Telkens wanneer ik met hem op de set sta, leer ik veel van hem. Dat is wel fijn.’
Pommelien, jij hebt geen scènes met Jan Decleir. Vond je dat jammer?
Pommelien Thijs: ‘Ja, natuurlijk! Toen ik hoorde dat Jan Decleir ook meedeed, hoopte ik echt dat ik met hem scènes zou spelen (lacht), maar die waren met anderen. Al was het wel cool om hem aan het werk te zien als we allebei op de set aanwezig waren.’
Hebben jullie hem om acteertips gevraagd?
Pommelien: ‘(Lacht), een gemiste kans misschien, maar nee die heb ik niet gevraagd!’
Mo: ‘Ik heb geen tips gekregen, maar ik leerde wel spontaan van hem. Ik keek naar hoe hij speelde en daar stak ik al veel van op.’
En heb je iets van Pommelien kunnen leren?
Mo: ‘Zeker! Van Pommelien kon ik heel veel leren, want ze speelde natuurlijk eerder al in “#LikeMe” mee. Er is niet één specifiek moment dat ik mij kan herinneren, maar de hele draaiperiode met haar was leerzaam en superleuk.’
Pommelien, jouw personage Ella speelt een hele belangrijke rol. Waarom is ze een goed voorbeeld voor Jules?
Pommelien: ‘Ella is heel volwassen voor haar leeftijd door wat ze al heeft meegemaakt. En ze laat Jules eigenlijk zien dat – ondanks dat de dingen heel slecht kunnen gaan in het leven – je er wel door geraakt. Als je je vrienden en familie toelaat, kunnen zij een gigantische hulp zijn.’
Het zou nogal irritant zijn als elke film een musical was. – Pommelien Thijs
Dit keer geen liedjes of dansjes in de film zelf. Vond je dat een verademing of heb je het stiekem gemist tijdens het acteren?
Pommelien: ‘Ik hou van de musicalfactor, maar die hoeft voor mij absoluut niet in elke film aanwezig te zijn. Het zou nogal irritant zijn als elke film een musical was.’
Je hebt wel de titelsong ‘Still Here’ geschreven en ingezongen, iets helemaal anders dan de ‘#LikeMe’-liedjes, ook omdat het een Engelstalig lied is. Wat verkies jij persoonlijk?
Pommelien: ‘Het was natuurlijk een mooie kans om “Still Here” te schrijven en te zingen. Omdat de film internationaal uitkomt, zing ik in het Engels. Zo kan het lied in de film blijven. Het is ook iets helemaal anders. Maar dit staat wel echt los van wat ik wil doen, namelijk verdergaan in het Nederlands.’
‘#LikeMe’ is natuurlijk helemaal voor iemand van jouw leeftijd, Mo. Ben jij zelf fan van de reeks?
Mo: ‘Ik heb de serie zelf niet echt gevolgd, maar veel van mijn vrienden zijn wel fan. Sommigen, zoals vriendinnen van mijn zus, vonden het cool dat ik met Pommelien op de set stond.’
Nu iets helemaal anders: als jullie zo’n magische sneeuwbol hadden, waar zouden jullie dan nu op dit moment heengaan?
Mo: ‘Ik zou naar Zuid-Afrika gaan! Ik ben een grote dierenliefhebber, dus ik zou naar de wilde dieren gaan kijken. Ik ben al twee keer in Afrika geweest, één keer in Marokko en één keer in Namibië. Dat was echt een magische ervaring, dus dat wil ik zeker nog eens meemaken.’
Pommelien: ‘Oh ik zou naar Canada gaan! Ik hou echt van het land. Ik ben daar in het vijfde middelbaar op uitwisseling geweest. Maar het is telkens zo lang vliegen en het is dan ook heel moeilijk om de mensen die ik daar heb leren kennen terug te zien. Het is zo een prachtig land. Dus als ik zo’n sneeuwbol had, zou ik elk weekend in Canada zitten.’
Na de emotionele scènes was ik blij, omdat het me gelukt was. – Mo Bakker
Zijn er leuke of grappige momenten die jullie zijn bijgebleven?
Mo: ‘Zeker. Ik speel Jules, een koppige jongen die triest is om het overlijden van zijn vader, maar toch waren er ook plezierige momenten op de set. Zelfs na de emotionele scènes was ik blij, omdat het me gelukt was.’
Pommelien: ‘Alle sneeuwscènes waren natuurlijk supertof! Het was namelijk snikheet, iedereen zweette zich kapot in hun winterkledij en toch lag de set bomvol sneeuw. Het was heel absurd. We moesten dan doen alsof we aan het bevriezen waren en in onze handen wrijven, terwijl het hartje zomer was. Het was grappig dat we met z’n allen in hetzelfde schuitje zaten.’
Op welk personage lijk je het meest als het aankomt op Christmas spirit?
Mo: ‘Ik heb wel iets weg van Holger (Stefaan Degand, red.): hij is heel gestrest dat de pakjes niet allemaal rondgebracht gaan kunnen worden. Daarnaast lijk ik wat op Ikka (Josje Huisman, red.) of Gunna (Eva van der Gucht, red.), omdat ik wel kan genieten van de momenten met mijn familie tijdens Kerstmis.’
Pommelien: ‘Dat vind ik een leuke vraag! Ik denk dat ik wel op de mama van Jules lijk. Zij houdt heel erg van Kerstmis, maar ze is niet de grootste kerstfan zoals Jules’ zusje.’
Kinderen die in een gelijkaardige situatie zitten, kunnen er iets uit leren. – Mo Bakker
Kan je de film in drie woorden omschrijven?
Mo: ‘Heel liefdevol, er zit veel warmte in en het is heel leerzaam. Vooral kinderen die in een gelijkaardige situatie zitten als Jules kunnen er iets uit leren. Ze kunnen kijken naar zichzelf en meer leren loslaten of meer momenten met hun familie doorbrengen.’
Pommelien: ‘Verwarmend, familie en gezelligheid!’
Wat is de belangrijkste boodschap in de film?
Mo: ‘De grootste boodschap is hoe je met verdriet kan omgaan.’
Pommelien: ‘Het familieverhaal is volgens mij wel het belangrijkste. Het laat zien dat je het niet alleen moet doorstaan en dat er altijd een vangnet voor je klaarstaat. Je hoeft niet te trots of te koppig zijn, maar genieten van de steun en liefde van vrienden en familie.’
Tot slot: wat hopen jullie met de film te bereiken?
Mo: ‘Dat men ziet hoe ze verdriet kunnen verwerken. In deze film komen er een paar serieuze onderwerpen aan bod en het laat zien dat dat ook kan in een kerstfilm, dat het niet altijd een sprookje is. Dat is mooi.’
Pommelien: ‘Ik hoop dat mensen gewoon even een fijn moment hebben waardoor het voelt alsof het een normale warme kerst is zonder alle coronaheisa.’
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
