'Mijn lief zegt trouwens dat de kijkers me toch liever zien met een kilootje meer (lacht).'
Nathalie Meskens (39) presenteert ‘Paradijs zoekt Personeel’: ‘Ik wil geen confrontatie met mijn gewicht, want het doet er niet toe’
Nathalie Meskens (39) was pas acht weken bevallen van haar tweede kindje Loé toen ze naar Zanzibar trok, met haar twee kleine spruiten, voor de opnames van ‘Paradijs zoekt Personeel’. ‘Ik had een keizersnede met complicaties’, vertelt Nathalie. ‘Ik moest drie weken na de bevalling opnieuw onder het mes, dus ik moest heel snel recupereren. Ik had vooral stress of ik er fysiek klaar voor ging zijn.’
Nathalie Meskens trekt met zes duo’s naar Zanzibar die allemaal maar één doel voor ogen hebben: hun droom werkelijkheid doen worden en op het paradijselijk eiland een luxeresort uitbaten. ‘De eerste vijf afleveringen lopen de kandidaten stage met als kers op de taart enkele BV’s of VI¨PS die het hotel komen uittesten. Daarna is het voor echt en ontvangen de deelnemers echte hotelgasten. Gaandeweg worden koppels een voor een onverbiddelijk terug naar huis gestuurd. Wie wint, heeft voor minstens een jaar de touwtjes in handen in het prachtige hotel Zanziblue. ‘Een vriend van de programmamakers ging op vakantie in Zanzibar en raakte er aan de praat met de eigenaars van het hotel die dus iemand zochten om hun resort over te nemen’, vertelt Nathalie Meskens. ‘Zo ontstond het idee om er een programma rond te maken. Het is iets compleet nieuw. Het is eigenlijk een sollicitatie verpakt in een realityprogramma.‘
Het zijn vrij jonge duo’s die meedoen terwijl het toch een serieuze verantwoordelijkheid is die op hun schouders rust?
‘De eigenaars stonden er echt voor open dat er een duo de leiding in handen neemt dat niet per se al járen ervaring heeft met het hotelwezen. Het allerbelangrijkste is dat ze enthousiast zijn én dat ze een goede klik hebben met het personeel, want dat is daar echt precies een grote familie. Het draait in “Paradijs zoekt Personeel” dus niet enkel om de skills, ze zoeken een duo dat dit met heel hun hart wil doen en past in die warme familie.’
Een hotel uitbaten op een paradijselijk eiland lijkt een droomjob, maar het is waarschijnlijk toch ook hard werken?
‘Amai ja! Ze hebben alleszins geen tijd gehad om eens op het strand in het zonnetje te gaan liggen (lacht). Ik denk dat niemand had verwacht hoe zwaar het fysiek, maar ook emotioneel zou zijn. Als ze slecht scoren op een proef of als er iets misloopt, hakt dat er toch even in. Er moet ook altijd iemand afvallen en de droom van dat duo spat op dat moment echt uit elkaar, en dat is heftig.’
Wat wordt van hen verwacht en welke klusjes moeten ze doen? Want als management duo gewoon achter een laptop zitten, lijkt ons maar saaie tv.
‘Ze moeten heel veel leren op een heel korte tijd, want we waren daar maar vijf weken. De eigenaars vinden dat het management àlles eens moet gedaan hebben: van het zwembad kuisen tot het strand harken om het zeewier weg te krijgen zodat het weer mooi wit is. Op die manier beseffen ze wat er allemaal bij komt kijken en hebben ze bijgevolg ook respect voor elk departement.’
Ben je ook zelf geschrokken van wat er allemaal bij komt kijken?
‘Eigenlijk niet. Het was heel herkenbaar omdat ik vroeger zelf twee restaurants had. Ik had geen enkele ervaring en ik deed de Yam Thai open terwijl ik zelfs geen afwasser had. Ik dacht dat we die paar bordjes er wel zelf even konden tussen nemen na het opdienen. Maar we hadden daar uiteraard geen tijd voor. Al doende leer je echt veel!’
Het was hard werken. De duo’s hebben geen tijd gehad om eens op het strand in het zonnetje te gaan liggen (lacht).
Het is een live-changing ervaring voor de deelnemers. Op welke manier?
‘Als ze winnen, moeten ze alles in België achterlaten om voor minstens een jaar, maar natuurlijk liever langer, in Zanzibar het resort open te houden. Het is ook niet zomaar een job, het is een manier van leven. Je kan niet om 17u je schop afkuisen en naar huis gaan. Er is altijd wel iets te doen en geloof me: er is elke dag wel iets aan de hand. Dat heb ik ook aan den lijve ondervonden toen ik zelf in de horeca stond. Ofwel is er iemand ziek, is de lift kapot of is iemand niet tevreden met wat ze op hun bord krijgen. Het stopt nooit.’
Wat is jouw rol in ‘Paradijs zoekt Personeel’ naast het programma presenteren?
‘Er is een driekoppige jury, dus ik beoordeel niks of niemand. Ik ben Zwitserland (lacht). Ik wil de koppels begeleiden en ze mentale steun bieden als het nodig is. Als er een duo naar huis moet, is het ook nodig om die mensen op te vangen. Ik doe verder babbeltjes tussendoor en ben eigenlijk hun vertrouwenspersoon.’
Is een hotel uitbaten op een tropisch eiland iets waar jij stiekem van droomt later?
‘Ik zou dat wel leuk vinden! Voorlopig blijf ik nog in België, want met twee kleine kindjes is het niet evident om zo’n stap te zetten. Maar ik vond het horecawezen heel fijn en boeiend. Ik heb er veel mensenkennis opgedaan én ontzettend geduldig leren zijn (lacht). Dat zijn dingen die tot op de dag van vandaag al vruchten hebben afgeworpen. Ik zie me dus ooit wel opnieuw zoiets doen. Of dat nu een hotel of opnieuw een restaurant is en in ons land of het buitenland, daar heb ik nog geen idee van. Het enige wat ik wél zeker weet, is dat ik mijn eigen baas zou willen zijn.’
Zou je dat kunnen: alles en iedereen achterlaten en naar het buitenland verhuizen?
‘Ik ben niet honkvast, dus dat zou me niet zoveel moeite kosten. Ik reis heel graag en we moeten sowieso al veel naar het buitenland. Mijn vriend Nadim is namelijk opgegroeid in Gambia en Libanon, dus hij heeft daar familie en vrienden die we regelmatig willen zien.’
Ik had een keizersnede met complicaties. Ik moest drie weken na de bevalling opnieuw onder het mes, dus ik moest heel snel recupereren. Ik had vooral stress of ik er fysiek klaar voor ging zijn.
Tijdens de opnames was je net bevallen van je tweede kindje. Heb je daardoor even getwijfeld om dit programma te doen?
‘Nee, ik wilde het ontzettend graag doen. Dat neemt niet weg dat het heel spannend was. Ik had een keizersnede met complicaties. Ik moest drie weken na de bevalling opnieuw onder het mes, dus ik moest heel snel recupereren. Ik had vooral stress of ik er fysiek klaar voor ging zijn. Mentaal zat ik nog vol met hormonen en adrenaline waardoor het toen makkelijker was om te functioneren met weinig slaap dan nu. Loé slaapt helaas nog steeds niet door en ik merk dat de vermoeidheid na vijf maanden toch zwaarder begint door te wegen.’
Je gaf ook nog borstvoeding, dus de planning moest waarschijnlijk goed in elkaar zitten ter plekke?
‘Klopt. Loé moest nog om de 2 à 3 uur eten krijgen. Dat resulteerde in grappige taferelen waarbij de babysit hem tijdens de opnames in de lucht stak terwijl ik bezig was zodat ik wist wanneer hij honger had (lacht). Ik wilde gewoon niemand tot last zijn of de planning in de war sturen door mijn privézaken, dat was mijn grootste zorg. Maar op een of andere manier is dat heel vlotjes verlopen, met de nodige hulp, want alleen kon ik dit niet.’
Was de combinatie soms zwaar?
‘Dat viel eigenlijk beter mee dan verwacht. Het was niet mijn realityshow, dus ik had voldoende momenten tussen het filmen door waarop ik bij mijn kindjes kon zijn of kon bijslapen.’
Was je niet bang om zo’n kleine spruit al mee te nemen naar een ander land, want wat als hij plots dringende zorg nodig had?
‘Ja. Maar ik probeerde daar niet te veel bij stil te staan, anders zou ik nooit vertrokken zijn. Je mag daar eigenlijk gewoon niks ernstig tegenkomen, want je zit op een eiland, dus je hebt daar niet alles voorhanden. Ik probeer me nooit te laten verlammen door angst, zelfs niet als mama.‘
Je lijkt een heel relaxte mama precies?
‘Klopt. Ik ben zeker geen hysterische, overbezorgde mama met smetvrees (lacht). Ik kon niet inschatten hoe ik als mama zou zijn, maar ik geloof erin dat je je eigen persoonlijkheid reflecteert op je kinderen. Ik wilde dus niet dat zij bang in het leven zouden staan. Ik zie nu al dat Lima, ook al is ze amper twee, een heel zelfstandige peuter is. Ze is ook snel weg met alles. Sommige kindjes van haar leeftijd stappen nog niet zo goed, terwijl zij al rent en springt. Ik mag haar handje niet vasthouden op de trap, want ze wil dat allemaal zelf doen.’
Herken je jezelf daarin?
‘Enorm! Ze heeft het duidelijk niet van een vreemde. Lima is net als mij ook enorm sociaal. Het is tof om te zien hoe zij zelfs in een ander land spontaan begint te zwaaien of babbelen tegen de locals, die daar natuurlijk niks van begrijpen (lacht).’
Kan ze ermee leven dat de aandacht nu verdeeld wordt tussen haar en haar broertje?
‘Ze is niet jaloers. Ze kent die emotie niet en ook dat herken ik bij mezelf. Dat is precies ook iets genetisch. Natuurlijk is er nog geen “concurrentie”, want Loé is nog niet op de leeftijd dat hij haar speelgoed kan afpakken. Voorlopig is ze heel blij met haar broertje en ze is heel lief voor hem. Pas op, ze is wel heel ruw met hem, want het is een brute. Knuffelen is dus niet zachtjes omhelzen, maar hem bijna platduwen (lacht). Ze schelen maar anderhalf jaar, dus die gaan heel veel aan elkaar hebben. Dat vind ik fantastisch!’
Het is niet altijd makkelijk om de gezellige en vrolijke vriendin te zijn als je weer bijna niks hebt geslapen.
Ben jij veranderd als persoon sinds je mama bent geworden?
‘Ja. Ik kan veel beter relativeren. Zaken waar ik vroeger enorm veel stress van zou krijgen, daar kan ik me nu echt niet meer in opwinden. Zo waren we onlangs in Beiroet op bezoek bij de ouders van Nadim, want ze hadden Loé nog niet gezien. We vergaten onze tas waarin àl onze papieren zaten in de taxi. Vroeger zou ik echt in paniek geweest zijn, maar nu bleef ik kalm. Mijn hartslag ging zelfs niet omhoog. Zolang alles maar in orde is met mijn kindjes, de rest is van ondergeschikt belang en kunnen we wel oplossen.’
Bij Flair staat self-love centraal, ben je nog meer van jezelf gaan houden sinds je mama bent?
‘Eerlijk? Ik had de laatste maanden echt geen tijd om daarmee bezig te zijn. Die twee kindjes slorpten alle aandacht op. Ik vond zelfs amper tijd om eens rustig naar het toilet gaan en ik was al blij als ik even een uurtje tijd had om wat bij te slapen. Ik was niet bezig met self-love, maar wel met overleven! Ik denk dat vele kersverse mama’s dat begrijpen en ik wil hen ook een hart onder de riem steken door te vertellen dat het echt niet erg is als je die eerste maanden er soms bijloopt als een slons met ongewassen haar en wallen tot bijna aan je knieën. We moeten ons daar niet slecht over voelen, dat is nu eenmaal het leven. Gelukkig gaan Loé en Lima sinds kort allebei naar de crèche waardoor er toch overdag wat tijd vrij is gekomen om mezelf een beetje te verwennen én voor wat quality time met Nadim.’
Kwam jullie relatie onder druk te staan met de komst van jullie twee kindjes?
‘We moeten daar niet flauw over doen, dat weegt uiteraard op een relatie. Het is niet altijd makkelijk om de gezellige en vrolijke vriendin te zijn als je weer bijna niks hebt geslapen. Toch proberen we elkaar niet uit het oog te verliezen. We blijven moeite doen voor elkaar. Onlangs zijn we nog eens met ons tweetjes gaan lunchen als de kindjes naar de crèche waren, en dat was heerlijk!’
Lag je er wakker van dat je na amper acht weken bevallen te zijn al voor de camera’s moest staan?
‘Ik merk nu als ik de afleveringen bekijk om de voice-over in te spreken dat er nog heel wat extra kilootjes aanhangen. Normaal zou ik dat vervelend vinden, maar dit keer trek ik me dat oprecht niet aan.’
Ik wil geen confrontatie met mijn gewicht, want het doet er niet toe! Mijn lief zegt trouwens dat de kijkers me toch liever zien met een kilootje meer (lacht).
Hoe komt dat denk je?
‘Die ijdelheid is minder. Ik leg de lat ook minder hoog voor mezelf. Vroeger dacht ik: ik kom op tv, dus ik moet er altijd goed uitzien. Ik ben ook maar een vrouw en het is logisch dat je nog een dikkere buik hebt als je pas bevallen bent. Ik heb nu nog geen energie of tijd om te sporten, dat is niet mijn prioriteit. Als iemand daar commentaar op heeft, dan is dat maar zo. Mijn lief zegt trouwens dat de kijkers me toch liever zien met een kilootje meer (lacht). Ik ben blij dat ik mezelf die druk niet meer opleg.’
Heb je nog tips voor andere mama’s?
‘Ik heb mezelf een plezier gedaan door bewust alle kledij van voor mijn zwangerschap in een grote doos in de garage te zetten. Het is namelijk niet leuk om dingen te willen aandoen die (nog) niet passen. Ik wil geen confrontatie met mijn gewicht, want het doet er niet toe!‘
‘Paradijs Zoekt Personeel’ kan je vanaf 22 februari elke dinsdag en donderdag om 20u35 zien op VTM.
Nog meer kijktips:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
