Ironisch genoeg speelt op mijn televisie net een nieuwe aflevering van ‘Catfish’ wanneer een collega een artikel deelt over de beschuldigingen van seksueel wangedrag aan het adres van presentator Nev Schulman. Mijn mond valt net niet open. Toch niet die lieve, zachte Nev die zo veel van zijn vrouw en kind houdt?
Bijna exact een halfjaar geleden zat ik op dezelfde plaats in mijn sofa een artikel te schrijven over hoe de VRT Bart De Pauw aan de kant zette na beschuldigingen van seksueel grensoverschrijdend gedrag. Terwijl de reacties op dat nieuws mij toen shockeerden, zou dat deze keer niet gebeuren. Ik wist tijdens het schrijven van het stukje over Nev Schulman dat de stemmen die geen geloof hechten aan de getuigenis van de vrouw in kwestie veel luider zouden klinken dan alle andere. Ondanks het feit dat er nog niets geweten was over de identiteit van de getuige en de aard van haar beschuldigingen, wist ik dat zij zonder meer uitgemaakt zou worden voor een op roem beluste golddigger die flagrante leugens verspreidt. En gelijk kreeg ik: de ‘Ik geloof er niets van’-reacties onder onze Facebookpost zijn onderhand niet meer te tellen.
Het is nu eenmaal heel moeilijk te geloven dat de Nev die wij kennen van het programma de viespeuk is die ‘Catfish’-kandidate Ayissha Morgan beschrijft in haar YouTube-video’s. Het beeld van de perfecte vader en echtgenoot dat we krijgen op zijn Instagram valt totaal niet te rijmen met dat van een man die tegen een jong, ongeïnteresseerd meisje opschept over de grootte van zijn geslacht en zegt dat hij ‘haar uiteen zou trekken’ als ze seks met hem had. Maar als Nev het voordeel van de twijfel verdient, waarom Ayissha dan niet? Omdat we denken de presentator voldoende te kennen om een correct oordeel te vellen? Dat, lieve lezer, is bijna even naïef als een ‘Catfish’-kandidaat die gelooft dat zijn internetliefde er echt uitziet zoals op de sexy foto die ze hem stuurde.
In zijn boek geeft Nev toe ‘een eikel’ geweest te zijn in zijn jongere jaren. ‘Ik flirtte op een erg agressieve manier met single en niet-single vrouwen’, schreef hij.
Tijdens mijn opzoekingswerk naar de ‘Catfish’-presentator stootte ik op de volgende titel: ‘Nev Schulman sloeg meisje in elkaar op universiteit’. Klinkt ongeloofwaardig, toch? Wanneer ik het artikel open, wordt snel duidelijk dat het niet zomaar over geruchten gaat. Schulman schreef zelf over het gevecht in zijn boek dat in 2014 uitkwam, waarna het incident onder media-aandacht kwam. Alleen beweerde Nev in dat schrijfsel dat de studente in kwestie hem eerst had aangevallen, en dat hij niet doorhad dat de persoon die hij meermaals in het gezicht sloeg een vrouw was. Beide beweringen werden toen door het slachtoffer en enkele getuigen weerlegd. De ‘Catfish’-presentator werd ten gevolge van het incident van de universiteit gegooid. Een van zijn medestudenten zei jaren later hem zich te herinneren als een ‘zelfingenomen, verwaande, verwerpelijke lul’. In zijn boek geeft Nev zelf toe ‘een eikel’ geweest te zijn in zijn jongere jaren. ‘Ik haalde constant andere mensen neer. En ik flirtte op een erg agressieve manier met single en niet-single vrouwen.’ Zijn ervaring met een catfish, die het begin van zijn televisiecarrière betekende, zou een keerpunt geweest zijn in zijn gedrag.
In 2016 kwam de presentator opnieuw onder vuur, deze keer voor een racistische uitspatting. Naar aanleiding van Black Girls Rock, een awardshow voor gekleurde vrouwen in de entertainmentindustrie, tweette Schulman het volgende: ‘#BlackGirlsRock Helemaal akkoord. Maar ze catfishen ook heel vaak. Just saying.’. Nev verontschuldigde zich voor de ongelukkige tweet, nadat hem op de racistische aard ervan gewezen werd.
Er is uiteraard geen enkele correlatie tussen deze voorvallen en het mogelijke seksueel wangedrag waarvan Nev Schulman beschuldigd wordt, noch wil ik beweren dat de presentator sowieso schuldig is. Ik zou mijn geloof in de mensheid ook liever behouden, dankuwel. Maar dat die enkele uren van ons leven die we samen met Nev spendeerden – wij in de sofa, hij op het scherm – ons niet het recht geven te pretenderen hem door en door te kennen, mag duidelijk zijn. Televisie, en dan vooral reality-tv, toont een gefragmenteerde, gemaakte werkelijkheid – voor sociale media geldt trouwens hetzelfde. Nev en Max volgen in ‘Catfish’ een tot in de puntjes uitgeschreven script waarin Nev de zachte, begripvolle good cop is en Max de boze bad cop. De rol die Schulman toebedeeld krijgt in het programma, pleit hem op geen enkele manier vrij van enig fout gedrag.
Dat die enkele uren van ons leven die we samen met Nev spendeerden – wij in de sofa, hij op het scherm – ons niet het recht geven te pretenderen hem door en door te kennen, mag duidelijk zijn.
Iedereen staat vrij te geloven wat hij of zij wil. Maar kunnen we er wel even bij stilstaan dat het luidkeels veroordelen van vrouwen zoals Ayissha Morgan gevolgen heeft? Het lijdt geen twijfel dat tussen de duizenden volgers die onze Facebookpost over Nev en dus ook de reacties van ongeloof en veroordeling lazen, enkele vrouwen zitten die zelf te maken kregen met seksueel geweld of een andere vorm van grensoverschrijdend gedrag. Met onder hen ongetwijfeld slachtoffers die (nog) niet naar buiten kwamen met hun verhaal. Lezen hoe een leger ongelovigen zich tegen een meisje keert dat wél haar verhaal vertelt, is voor hen een zoveelste reden om niet te spreken. Beide partijen verdienen altijd het voordeel van de twijfel. Dan mag de beschuldigde nog zo’n innemende (televisie)persoonlijkheid en lieve puppy-ogen hebben.
Lees ook:
