'Baan je door de eerste twee afleveringen, het is het helemaal waard.'
REVIEW: ‘And Just Like That... zit ik te janken als een klein kind’
Today’s the day! Vanaf vandaag begint ‘And Just Like That’ op Streamz. Elke vrijdag worden we getrakteerd op een nieuwe aflevering van de ‘Sex and the City’-reboot. Redactrice en grote ‘SATC’-fan Ysaline bekeek de eerste vier afleveringen na elkaar, en heeft er héél wat over te vertellen. Opgelet: spoiler alert!
In ‘And Just Like That...’ beginnen we aan een nieuw hoofdstuk met Carrie Bradshaw, Charlotte York en Miranda Hobbs. Zoals al uitvoerig besproken werd, krijgen we dit keer geen Samantha Jones en haar fantastische, schaamteloze uitspraken te zien. Haar afwezigheid wordt in de eerste tien minuten in een dialoog gegoten. Wat blijkt? Samantha is een ghoster! En dat omwille van het feit dat Carrie haar ontslagen heeft. Sam verhuisde daarna naar Londen en verbrak de vriendschap met Carrie, Charlotte én Miranda. Ze beantwoordt zelfs geen berichten of telefoontjes meer. Een moeilijke start van deze langverwachte reboot wat mij betreft, want de naïeve puber in mij kan niet geloven dat zo’n sterke vriendschap daardoor kan breken.
Maar dan komt de realistische twintiger in mij naar boven die Carries pijn herkent en beseft: trots is alles voor veel mensen, en anno 2021 is het meer regel dan uitzondering dat mensen – of dat nu in vriendschappen of relaties is – elkaar ghosten. De makers gaan gewoon mee met hun tijd, en vriendschappen kunnen soms – op een pijnlijke manier – uitdoven, hoe sterk ze ook zijn. No hard feelings over deze verhaallijn, dus.
Nu we die ene elephant in the room achter de rug hebben, is het tijd voor de andere. Want wat ik de makers wél kwalijk neem, is dat ze mij in de eerste twee afleveringen verschillende keren letterlijk in tranen doen uitbarsten. Een reboot van ‘Sex and the City’ moet mij doen lachen, niet huilen! En geloof mij, wenen deed ik. Het is van het einde van ‘The Vampire Diaries’ geleden dat ik bij een serie nog zo gejankt heb als een klein kind.
Spoiler alert
Je zag het misschien al passeren of (bewust) net niet maar spoiler alert: Big gaat op het einde van de eerste aflevering dood. En geloof me: you’re not ready. Hoe meer informatie er over ‘And Just Like That...’ bekendraakte, hoe meer ik het gevoel had dat de dood van Mr. Big plots een mogelijke piste was. Maar ik had nooit verwacht dat het op deze manier zou gebeuren. Denk: een ineenzakkende Big, slechte timing, dramatisch pianospel...
Jankend en boos als een klein kind roep ik allerlei dingen naar het scherm. En mijn hart breekt. Zes seizoenen en twee films om eindelijk te komen waar Carrie en Big horen: samen, gelukkig getrouwd en nog altijd even verliefd. En dan kiezen de makers voor zo’n afscheid. Oké, Carrie en Big hadden heel wat mooie jaren samen, maar nee, ik ben niet akkoord. I didn’t sign up for this! Eens die rollercoaster aan emoties eindelijk stilstaat, kan ik wat bekomen. Over de volgende afleveringen zal ik nog niet te veel verklappen, maar ik kan wel zeggen: it gets better. Baan je door de eerste twee afleveringen, het is het helemaal waard.
Want wat niet veranderd is, zijn de personages Carrie, Charlotte en Miranda. De personages hebben nog altijd de karaktertrekjes that we love and hate. En hun vriendschap – hétgene waar de serie altijd om heeft gedraaid – is nog steeds even sterk, met of zonder Samantha. Carrie heeft nog steeds een kleerkast om u tegen te zeggen. Jawel, de outfits alleen al zijn het kijken waard (spoiler: een tutu die mee geëvolueerd is met Carries leeftijd!). De zware tweede aflevering bevat ook een mooi vleugje humor, zoals we dat van ‘Sex and the City’ gewoon zijn, en die lijn wordt ook in de volgende afleveringen doorgetrokken. Ook de nieuwe personages zoals Che Diaz (Sara Ramirez uit ‘Grey’s Anatomy’) en Dr. Nya Wallace (Karen Pittman) brengen een frisse wind in het verhaal.
En terwijl het trio nog steeds hetzelfde is, zijn de drie dames toch ook anders. Want anno 2021 is er heel wat veranderd en ook zij moeten mee met hun tijd. En daar lijken ze wat mee te worstelen, maar je weet wat ze zeggen: al doende leert men. De makers brengen de huidige tijdsgeest binnen in het New York van ‘SATC’. Lgbtqia+ en Black Lives Matter zijn twee thema’s die uitvoerig in de serie verwerkt worden. Al gebeurt het misschien soms ook wat geforceerd en klungelig... een ratelende Miranda is gewoon overbodig.
Leerproces
Ook Carrie heeft een awkward momentje. Wanneer ze tijdens een podcast gevraagd wordt naar masturberen, begint ze te giechelen. Niet nodig naar ons gevoel, maar we moeten natuurlijk onthouden dat dit vijftigjarige vrouwen zijn. En dat niet iedereen meteen op de woke-kar kon springen. Het leven is een leerproces en mensen blijven evolueren, dat brengt ‘And Just Like That...’ mooi in beeld.
Wat deze reboot van mij wél had mogen negeren? Die verdomde coronacrisis. Het stoort me mateloos dat corona en de lockdown vermeld worden. Ik begrijp dat je als maker die wereldwijde crisis niet kan ontkennen, maar ik ben op een moment gekomen dat ik naar een serie wil kijken en de hele shitshow die daarbuiten plaatsvindt wil vergeten.
Vervolg, geen remake
‘And Just Like That...’ is helemaal anders en toch hetzelfde als ‘Sex and the City’. De reboot is mee met z’n tijd, maar bevat toch nog steeds die elementen waar je als fan zo van houdt. Toch kan je geen serie exact zoals ‘Sex and the City’ verwachten. Er is heel veel veranderd. Veel seks komt er voorlopig niet aan bod, en het ontbreken van twee belangrijke personages doet pijn. Maar ik was aangenaam verrast. Hun levens zijn voor mij als 26-jarige misschien niet meer zo herkenbaar, maar dat neemt niet weg dat ik het nog altijd een plezier vind om te kijken en er dingen uit leer. Het is een vervolg, geen remake. Dus als ik mij als jonge single begrepen wil voelen, bingewatch ik ‘Sex and the City’ wel opnieuw. En binnen 25 jaar doe ik dat zonder twijfel met ‘And Just Like That...’.
‘And Just Like That...’ is elke vrijdag te zien op Streamz.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
