De film over bokslegende Ismaïl Abdoul speelt vanaf vandaag in de bioscoop.
REVIEW: ‘””Cool Abdoul”” slaat je knock-out met rauwe verliefdheid en pure loyaliteit’
Vanaf vandaag kan je gaan kijken naar ‘Cool Abdoul’, Jonas Baeckelands eerste langspeelfilm. Hij neemt je mee naar het Gent van de jaren negentig, tot in de ring van Ron’s Boxing Club waar Ismaïl Abdoul groot en tegelijkertijd heel klein werd.
De levende (boks)legende Ismaïl ‘Cool’ Abdoul haalde in de jaren negentig meermaals de krantenkoppen. Niet alleen als getalenteerd bokser, ook als crimineel. Maar Ismaïl (gespeeld door Nabil Mallat) is de slechtste nog niet. Integendeel: diep vanbinnen heeft hij een hart van goud en altijd het beste voor met zijn omgeving. En dan vooral met zijn Sylvie (vertolkt door Anemone Valcke). Zij vormt zijn rode draad, de draad van Ariadne. Of in zijn geval: de draad van Sylvie. Maar Ismaïl raakt tijdens zijn carrière wegens geldnood om zijn boksmatchen te financieren verstrikt in een web van leugens. Hij verliest zo langzaamaan niet alleen zijn geliefden, maar ook zichzelf. In de – deels fictieve – verfilming van zijn leven gaat hij de ultieme strijd aan: die met zichzelf.
Ismaïl ademt Gent. Gent ademt Ismaïl. Hij is een van die figuren die naast wijlen Luc De Vos, Barbara Sarafian en die andere bokser Freddy De Kerpel een boegbeeld is in en van de stad. En toch duurde het bijna 25 jaar voordat we hem écht kunnen leren kennen. Dat heeft zo zijn redenen: Ismaïl heeft zijn reputatie niet mee. Hij ging ook naast de ring vaak op de vuist en werkte jarenlang als portier in het Gentse nachtleven, waar hij de kans kreeg om meer geld te verdienen. Een kans die hij met beide handen greep: in een mum van tijd hadden hij en zijn mannen de controle over alle clubs in Gent én de drugshandel die er achter de deuren plaatsvond.
Cool Abdoul” is een van de meeste gelaagde films die je de afgelopen jaren gezien zal hebben.
Wie dus dacht een boksfilm te gaan kijken, heeft verkeerd gedacht, máár zal niet teleurgesteld worden. Tenzij een staaltje rauwe verliefdheid en pure loyaliteit je niet kan bekoren. ‘Cool Abdoul’ is namelijk veel meer dan een boksfilm: het is een ode aan zijn vrouw, aan zijn coach Ron (door Johan Heldenbergh), aan zijn moeder (door Antje de Boeck), aan zijn maat (door Idries Bensbaho) en aan zijn vader (door Isaka Sawadogo). Het is een van de meeste gelaagde films die je de afgelopen jaren gezien zal hebben.
Liefde, vriendschap, geloof, familie, sport, de gevolgen van racisme en broederschap: het blijken de perfecte ingrediënten te zijn voor een steengoede Vlaamse film die je tot in het diepst van je ziel raakt. Gooi er nog een sappig Gents accent over en je wordt knock-out geslagen. Zelden werd ik zo hard geraakt door zo’n oersimpele, doch uiterst complexe verhaallijn als die van ‘Cool Abdoul’. Zelden werd ik zo hard verrast door een romantische film. Realistischer en puurder vind je ze niet, althans niet bij ons. Zelden heb ik mij zo weinig geërgerd aan het dialect in een Vlaamse film. Want hoe dik het er ook op ligt: zowel Antwerpenaar Nabil als Anemone en Johan komen er mee weg. Al raad ik wel aan om, als je kan, de versie met ondertitels te kijken.
Iemands leven op anderhalf uur samenvatten? Moet je kunnen. Ismaïls leven op anderhalf uur samenvatten? Daarvoor moet je een verdomd goede regisseur zijn en een al even solide cast uitspelen. ‘Cool Abdoul’ is een meesterwerkje waarin iederéén zich herkent. En hoe intimiderend het plukje haar op Nabil Mallats voorhoofd ook moge zijn: zelden zal je zoveel zin hebben om zelf de boksring in te wandelen en hem een dikke knuffel te geven.
‘Cool Abdoul’ speelt vanaf vandaag in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
