‘Magic Mike’s Last Dance’ is nu te zien in de bioscoop.
REVIEW: Magic Mikes allerlaatste dans is magisch, de rest stukken minder
Vanaf deze week is het derde deel van de ‘Magic Mike’-trilogie te zien in de bioscoop. Een allerlaatste dans voor Channing Tatum: de verwachtingen lagen hoog, maar werden absoluut niet ingelost bij tv-redactrice Ysaline. Hieronder vertelt ze waarom.
Al zolang ik mij kan herinneren, heb ik een gigantische crush op Channing Tatum. De crush begon toen ik zijn danskunsten en charmes in ‘Step Up’ kon bewonderen en versterkte later dankzij de films ‘Magic Mike’ en ‘Magic Mike XXL’. Toen ‘Magic Mike’s Last Dance’ aangekondigd werd, sprong ik dan ook een gat in de lucht. Oké, toegegeven: naakte, dansende mannen doen mij niet zoveel meer als toen ik een puberende tiener was, maar de smooth dansmoves van Channing Tatum nog eens zien? Daar zeg ik geen nee tegen.
Jammer genoeg werden mijn verwachtingen allesbehalve ingelost. Ik verlaag ze al bij het begin van de film, wanneer Mike Lane naar het water staat te staren terwijl een voice-over vertelt wat er mis ging in zijn leven (twee keer raden: de pandemie, ugh). Sounds weird. De vertelstem komt doorheen de film nog een paar keer terug en later wordt ook duidelijk van wie de stem is, maar toch; het paste niet. Ik had als intro liever pakweg een korte recap gezien met zijn oude collega’s Tito, Big Dick Richie, Tarzan en Ken, in plaats van hen enkel in een Zoomcall met slechte internetverbinding terug te zien. En ook later in de film duiken ze niet op.
De scènes die volgen, voelen zo mogelijk nóg gekker aan. Een korte intro waarom Mike Lane nu als barman werkt, een trip down memory lane naar zijn strippersleven en poef, een sexy scène die helemaal uit het niets lijkt te komen. Die lapdance die Mike aan Max (gespeeld door Salma Hayek, red.) geeft, ziet er zeker sexy uit – wie zou nu niet op die stoel willen zitten? – maar wordt zo random geïntroduceerd dat ik er niet warm van word, maar eerder zit te schuifelen op mijn stoel van ongemak.
Female empowerment
Doorheen de film wordt het thema duidelijk: female empowerment, iets wat ik 100 % kan toejuichen, alleen kon de uitwerking stukken beter. Een rijpere, rijke vrouw die 6000 dollar biedt voor een dans (terwijl Mike eigenlijk geen danser meer is), is voor mij geen female empowerment, maar eerder een fout stereotiep. Er volgen doorheen de film nog enkele scènes waarin het onderdanige gedrag van Mike mij ongemakkelijk maakt. Moesten de rollen omgedraaid zijn, zou de wereld op z’n kop staan.
Het verhaal op zich is leuk en vrouwelijke macht is zeker een slimme insteek, maar niet op deze manier. De titel ‘Magic Mike’ op dat geheel plakken hoefde voor mij dan ook absoluut niet. Ik snap het: na twee succesvolle ’Magic Mike’-films wil je eens iets helemaal anders doen als maker. Maar als iets werkt, waarom dan gewoon niet in die lijn blijven? Het voelt gewoon off.
Dancing in the rain
Dat gezegd zijnde: ik heb op bepaalde momenten wel genoten. Het Britse accent gaf een leuke en grappige toets, zeker in combinatie met een Amerikaan zoals Mike Lane. Het contrast kan niet groter zijn. Ook de intented puns, zoals ‘she’s been a pleasure to be inside of’ en ‘stripped, oiled en spanked’, kon ik smaken. Daarnaast zag ik weer fantastisch getalenteerde dansers het beste van zichzelf geven. Al werden veel dansen doorheen het verhaal tot mijn frustratie telkens weer onderbroken.
Ik blijf dus op mijn honger zitten. Het is pas bij de grand finale dat er eindelijk écht wat leven in de brouwerij komt. Nostalgie ten top dankzij de tonen van ‘Pony’ (helaas zonder de heupbewegingen van Channing). Bij een magnifieke slotdans was het na bijna twee uur ein-de-lijk nog eens aan Mike om zich volledig te laten gaan. En hoe! Een zwoele dans in de gietende regen van Channing Tatum en een getalenteerde ballerina, what do you need more?
De film heet ‘Magic Mike’s Last Dance’ – en magisch was die allerlaatste zeker – maar voor de rest ontbrak de magie voor mij. Ik raakte de magie van Magic Mike in de derde film helemaal kwijt en ik vond ‘m pas op het einde terug. Er zit niets anders op dan de eerste films (en die allerlaatste scène) te herbekijken zodat mijn honger alsnog gestild wordt. Magic Mikes laatste dans was zeker en vast magisch, maar de rest van de film? Not so much.
‘Magic Mike’s Last Dance’ is nu te zien in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
