'En met een aanstekelijk ABBA-lied in je hoofd.'
REVIEW: ‘Het begin van ““Mamma Mia: Here We Go Again”” laat je even in shock achter, maar je gaat sowieso met een warm hart naar huis’
Bijna exact tien jaar na de release van de musicalfilm ‘Mamma Mia’ verschijnt vandaag het vervolgverhaal. Hoewel het plot van ‘Mamma Mia: Here We Go Again’ rust op een dieptrieste gebeurtenis, verlaat je de cinema ook na deze film met een warm hart en een aanstekelijk ABBA-lied in je hoofd.
Laat me beginnen met een kleine waarschuwing: wil je je totaal laten verrassen door ‘Mamma Mia: Here We Go Again’, dan maak je je nu best uit de voeten. Maar mocht je graag van de film genieten zónder gedurende het eerste halfuur licht in shock te zijn, doe je er goed aan even verder te lezen. Want wat fans hoopten foutief te vermoeden na het zien van de trailers en het opvangen van geruchten over de wel erg kortstondige aanwezigheid van Meryl Streep op de set, is waar gebleken: Donna, de mama van Sophie, is dood. Diehard liefhebbers van Streep kunnen zich dus de moeite besparen: voor die paar minuten speeltijd – nu ja, zingtijd – die het icoon krijgt, hoef je echt niet naar de cinema te trekken. Voilà, zo heb je even de tijd om te bekomen van die teleurstelling.
Teleurstellend is ‘Mamma Mia: Here We Go Again’ echter allesbehalve. Niemand is onvervangbaar, en dat blijkt zelfs voor een legende als Meryl Streep te gelden. De film draait nog steeds rond haar geweldige personage, maar speelt zich grotendeels af in het verleden, toen Donna nog meer wilde haren en iets minder rimpels had. De bloedmooie Lily James vertolkt de rol van pas afgestudeerd wild child en mannenverslindster met verve. Dat ze een prachtige stem heeft, bewees de Britse in 2015 al als Assepoester in ‘Cinderella’.
Niemand is onvervangbaar, en dat blijkt zelfs voor een legende als Meryl Streep te gelden.
Het vertrekpunt van het verhaal is het moment waarop Sophie (Amanda Seyfried) zo’n tien jaar na het einde van de vorige film een groot openingsfeest plant voor het volledig gerenoveerde hotel van haar moeder. Daarvoor nodigt ze enkele rijke potentiële klanten, de pers en haar vrienden en familie uit. Maar haar liefde voor het paradijselijke eiland Kailokari – leuk weetje: de opnames gebeurden deze keer op het Kroatische Vis – en haar moeders levenswerk begint gevolgen te hebben voor haar liefde voor Sky (Dominic Cooper), met wie ze nog steeds getrouwd is.
Belangrijker is dat we in ‘Mamma Mia: Here We Go Again’ vooral veel flashbacks krijgen naar het verhaal dat we na de eerste film allemaal wilden zien: de liefdesgeschiedenis van Donna en haar drie mannen, Harry, Bill en Sam. Hoewel de terugkerende drie papa’s (Colin Firth, Pierce Brosnan en Stellan Skarsgård) met de jaren naast meer grijze haren ook steeds meer charme krijgen, zijn we allesbehalve rouwig om de intrede van hun jongere versies. Het oog wil ook wat, nietwaar? In het geval van Bill is dat trouwens een schijnbaar Scandinavische god – de acteur is verbazend genoeg Brits – met blonde beachboylokken en doordringende helderblauwe ogen. Gewoon een leuk extraatje, that’s all.
Boezemvriendinnen Rosie (Julie Walters) en Tanya (Christine Baranski) maakten eveneens een groot deel uit van Donna’s jonge leven, wat betekent dat ook zij terugkeren in deze film. Back and better than ever zelfs, want het olijke duo steelt zowel in de flashbacks als in de huidige tijd de show met hun foute verleidingskunsten en komische dialogen. De actrices die de rollen van de jonge Rosie en Tanya vertolken, spelen bovendien zo geniaal geloofwaardig dat we even moesten checken of er geen bloedverwantschap was met Walters en Baranski. Nee, hoor: gewoon goede castingkeuzes en sterke acteerprestaties.
Laat me even eerlijk zijn: ik ben absoluut geen fan van musicalfilms. Maar zelfs iemand als ik, die geen minuut van de ‘High School Musical’-films zag en bijna in slaap viel bij ‘La La Land’, bevalt deze muzikale film verbazend goed. Een mens kan ook niet anders dan zich laten meeslepen wanneer drie zeilboten vol vrolijke mensen perfect harmonieus zingen en volledig synchroon dansen op ‘Dancing Queen’, terwijl de wind door hun haren raast of wanneer niemand minder dan Cher plots ten tonele verschijnt als glamoureuze grootmoeder en een eigen versie van ‘Fernando’ inzet. Gimme, gimme, gimme een derde deel, denk je dan. Eventueel met een verrezen Meryl Streep, als het even kan.
‘Mamma Mia: Here We Go Again’ speelt vanaf woensdag 18 juli in de cinemazalen. Je kan de trailer hier bekijken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
