Als je dan toch eens een documentaire wil zien, laat het dan deze zijn.
‘De Netflixdocumentaire ““Seaspiracy”” is interessant, spannend én speelt in op je emoties’
Elke maand tipt een van onze redactrices je een must-see. Een serie die je in een dag hebt uitgekeken of een film of documentaire die je maar niet loslaat. Omdat we momenteel Happy Planet vieren op Flair, tipt redactrice Jolien je de verbluffende Netflixdocumentaire ‘Seaspiracy’.
Waarover gaat ‘Seaspiracy’?
In de anderhalf uur durende documentaire betuigt de Britse filmmaker Ali Tabrizi zijn liefde voor oceanen en toont hij aan de hand van aangrijpende beelden hoe erg het met hen gesteld is. Hij gaat op onderzoek en wil de schade die de mens toebrengt aan het maritieme leven blootleggen, en komt zo in het duistere en corrupte wereldje van de visindustrie terecht. Het wordt vrij snel duidelijk dat de gigantische schadelijke gevolgen van de industriële visserij koste wat het kost onder de radar moeten gehouden worden, maar Ali doet er alles aan om je de realiteit toch onder ogen te laten zien.
In de spotlight:
Een van de experts die in de documentaire aan het woord komt, is de 86-jarige Sylvia Earle. De Amerikaanse diepzeeonderzoekster en oceanografe heeft meer dan 100 (!) expedities op haar naam staan en weet als geen ander waarover ze praat. Ze wordt in de documentaire dan ook niet voor niets geïntroduceerd als een levende legende. Een tiental jaar geleden lanceerde ze Mission Blue (lees: daar bestaat een gelijknamige Netflixdocumentaire van) om beschermde zeegebieden over heel de wereld te realiseren en oceanen en zeeën de kans te geven om te herstellen van overbevissing en vervuiling. In ‘Seaspiracy’ legt ze met een aantal straffe quotes uit hoe ze doorheen de jaren getuige werd van de aftakeling van onze wateren en waarom het o zo belangrijk is om de onderwaterwereld te beschermen. Een straffe madam!
Waarom moet je het absoluut kijken?
Tabrizi legt het sinistere systeem áchter de wereld van de industriële visserij bloot. Dat klinkt op zich vrij saai om naar te kijken, maar is dat allesbehalve, want naast ontzettend interessant, leerrijk en mindblowing is ‘Seaspiracy’ ook spannend en speelt het in op je emoties. De documentaire houdt je anderhalf uur lang in zijn greep en zindert ook na het kijken nog lang na. Van vervuiling over slavernij (!) en hallucinante cijfers (lees: wist je dat er jaarlijks 300.000 dolfijnen, walvissen en bruinvissen worden gedood door de visserij?) tot leugens waar je als consument slecht van wordt. ‘Hoe kan zoiets anno 2022 ongestraft gebeuren?’, het is iets wat ik me tijdens het kijken meermaals afvroeg.
Het moet gezegd worden: omdat de documentaire een heleboel pijnpunten blootlegt die een aantal grote instanties in een (zeer!) slecht daglicht plaatsen, kreeg ze vooral vanuit die hoek veel kritiek. Ngo’s en duurzaamheidslabels beschuldigen de makers onder andere van misleidende claims en uit de context gerukte interviews, waardoor de documentaire volgens hen een eenzijdig beeld schept. Desalniettemin moet je het volgens mij toch aan je kijklijstje toevoegen. Als we het namelijk over de opwarming van de aarde hebben, worden onze oceanen en het onderwaterleven vaak onderbelicht, en daar brengt ‘Seaspiracy’ verandering in. Daarnaast doet het je stilstaan bij je eigen (vis)consumptie en trekt het je ogen op een onderbouwde manier wagenwijd open. Wedden dat je in het vervolg twee keer nadenkt voordat je een potje tonijnsalade in je winkelkar gooit?
Je kijkt ‘Seaspiracy’ op Netflix.
Meer #FlairBingeClub:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
