'Het is een historisch drama, maar doet soms meer denken aan een psychologische horrorfilm.'
REVIEW: ‘Kristen Stewart draagt de hele film ““Spencer”” in haar eentje’
‘Spencer’ – genoemd naar Diana’s achternaam – is een biografisch drama over het koninklijke leven van prinses Diana in een gouden kooi. Redactrice Ysaline ging de film in preview kijken en giet haar mening in een review.
Kristen Stewart maakte met haar rol van Bella Swan in ‘Twilight’ een naam voor zichzelf, en terwijl we intussen al meer dan tien jaar later zijn en de 31-jarige actrice sindsdien al in heel wat andere films – denk: ‘Charlie’s Angels’ en ‘Snow White and the Huntsman’ – meespeelde, wordt ze toch nog vaak gereduceerd tot ‘die van die vampierenfilms’.
Daar zal nu verandering in komen. De actrice speelt namelijk de hoofdrol in ‘Spencer’, een fictieve film gebaseerd op het leven van prinses Diana. Het verhaal speelt zich af tijdens de kerstperiode in 1991 op Sandringham Estate, een buitenverblijf van koningin Elizabeth. Het gaat al een tijdje niet goed tussen prinses Diana en prins Charles en geruchten over affaires en een scheiding doen de ronde. Voor de feestdagen wordt er vrede gesloten. ‘Spencer’ laat zien wat er tijdens die noodlottige dagen zou kunnen gebeurd zijn.
De teaser en trailer voor ‘Spencer’ lieten al zien hoezeer de rol op Kristen Stewarts lijf geschreven is. Maar de film zelf is nog van een heel ander kaliber. Een betere casting hadden de makers volgens mij niet kunnen kiezen. Op haar acteerprestaties heb ik dan ook niets aan te merken. Behalve dan dat die me nog meer doen afvragen wat er echt gebeurd is en wat niet, want ze speelt de rol vol overtuiging.
Psychologische horrorfilm
Het talent van de actrice is opmerkelijk en houdt me aan het scherm gekluisterd. Ze speelt de rol vol overgave en emotie en vertaalt heel mooi Diana’s wanhoop en het gevoel dat ze haar verstand verliest naar het scherm. Ze draagt de hele film in haar eentje. En terwijl er hier en daar een dialoog is met bijvoorbeeld prins Charles, haar kinderen of iemand van het personeel, is het toch vooral Stewart die we aan het werk zien.
Het is alsof we in het hoofd van de prinses zitten. We volgen haar gedachten en gevoelens zoals die voorgesteld worden door regisseur Pablo Larraín. Heel interessant en meesterlijk, maar tegelijk ook frustrerend en verwarrend. Het is namelijk geen biografie, dus de lijn tussen feit en fictie is vaag. Zoals ‘Spencer’ aan het begin wordt omschreven is het een ‘fabel uit een ware tragedie’. Het is een historisch drama, maar doet soms meer denken aan een psychologische horrorfilm.
En het gaat héél ver: zo is er een scène waarbij Diana tijdens het diner in haar verbeelding haar parelketting losrukt en vervolgens de parels met haar soep opeet. De prinses ziet ook de geest van de voormalige Engelse koningin Anne Boleyn die in 1536 onthoofd werd. Bij zulke scènes is het natuurlijk heel duidelijk dat het fictie is, maar bij de andere gebeurtenissen, zoals de wreedheid van de familie en de mate van controle die ze willen hebben over Diana heb ik mijn twijfels. In ‘The Crown’ kwam het verhaal van Diana, gespeeld door Emma Corrin, voor mij niet genoeg aan bod. ‘Spencer’ draait wél volledig rond de prinses – and I love it – maar ik vraag mij constant af: ‘Is dit nu echt gebeurd of niet?’.
Instrumentale muziek
Er is ook iets wat me mateloos stoort én zelfs koppijn bezorgt: de instrumentale muziek die door de boxen van de bioscoop galmt. Vooral aan het begin van de film lijkt er maar geen einde aan te komen. Ik snap het dramatische effect, want ze slagen er absoluut in om dat te creëren, maar dit is naar mijn mening niet altijd op het gepaste moment. Tijdens de scène met de parels is het heel passend, maar op andere momenten denk ik: dit hoefde nu echt niet. Ook staat die muziek héél luid, waardoor ik de zaal op het einde met een bonsend hoofd verlaat. Maar misschien ligt dat eerder aan de instellingen van de bewuste bioscoopzaal.
Qua audio kon het dus beter, maar visueel zit het wel helemaal goed. Kristen is een prachtvrouw die er telkens bloedmooi uitziet, zelfs als haar personage met boulimia over de toiletpot hangt. ‘Spencer’ zal ook fashion lovers kunnen bekoren, want in de film draagt prinses Diana meer dan tien verschillende outfits. Een voor een prachtexemplaren. Mijn persoonlijke favoriet? De strapless baljurk van Chanel die ze draagt tijdens het kerstdiner wanneer ze mentaal op een dieptepunt zit.
‘Spencer’ is een meesterwerk als het aankomt op Stewarts acteerprestaties en de cinematografie. Maar weet wel dat je misschien nog heel veel vragen zal hebben bij het buitenkomen, en geen voldaan gevoel zal hebben. Ik ben achteraf nog heel veel gaan opzoeken om een onderscheid te kunnen maken tussen feit en fictie, maar ik ben dan ook een curieuzeneus. Toch is dit een must-see voor wie into all things royal is, of wie gewoon benieuwd is naar wat er zou kunnen gebeurd zijn in het leven van Diana tijdens de feestdagen in 1991. Of wie bewijs wil dat dit een van Kristens beste prestaties ooit is. Kijken dus.
‘Spencer’ is nu te zien in de bioscoop.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
