Ben jij helemaal hooked aan de reeks op FOX?
Viola Davis over ‘The First Lady’: ‘Het toont dat we wél bestonden, dat we wél macht hadden’
Ben jij helemaal hooked aan de reeks ‘The First Lady’ met Gillian Anderson, Viola Davis en Michelle Pfeiffer op FOX? Dan wil je er vast meer over weten! Gillian, die Eleanor Roosevelt speelt, en Viola, die in de huid van Michelle Obama kruipt, vertellen over de serie waarin drie ijzersterke vrouwen centraal staan.
Hoe zou je ‘The First Lady’ omschrijven? Is het meer een biografisch verhaal dat gefocust is op de personages of eerder een politiek verhaal gefocust op de historische gebeurtenissen zoals ‘House of Cards’?
Gillian Anderson: ‘Het is een mix van beide. De drie verhaallijnen van de First Ladies zijn volledig ondergedompeld in hun privéleven, het Witte Huis en de jaren die eraan vooraf gingen. We zien welke moeilijke beslissingen de presidenten hebben moeten maken en hoe die beslissingen hun relatie met hun vrouwen beïnvloed heeft. En het omgekeerde zien we ook; de beslissingen die de First Ladies hebben gemaakt en welke impact dat had op hun man én zelfs op zijn kantoor.’
Viola Davis: ‘Ik ga akkoord met Gillian. De politiek is slechts een raamwerk rond het verhaal. Het gaat uiteindelijk over drie vrouwen en hoe ze de obstakels die hen dreigden te vernietigen hebben overwonnen. Het vertelt ons over hen als mens en over de wereld waarin ze leven. De focus ligt op hen, terwijl die meestal op de man ligt (lacht). “House of Cards” draait trouwens inderdaad rond politiek, maar ook rond de mensen. Anders kan je gewoon een documentaire kijken of een boek lezen.’
Het gaat uiteindelijk over drie vrouwen en hoe ze de obstakels die hen dreigden te vernietigen hebben overwonnen.
Is je visie op de rol van de First Ladies veranderd door deze serie?
Gillian: ‘Ja, niet alleen door in Eleanors ervaring te duiken, maar ook door naar de andere verhalen te kijken. Elk van hun ervaringen zijn zo verschillend, maar op sommige manieren ook hetzelfde. Tot op de dag van vandaag is First Lady zijn nog steeds een ondankbare job. En ik denk dat elk van hen heldinnen zijn.’
Viola: ‘Ik denk niet dat mijn mening over de rol van First Lady is veranderd. Michelle Obama weigerde om onzichtbaar te zijn en stelde belangrijke grenzen voor zichzelf. Het enige dat waarschijnlijk uitvergroot is, zoals Gillian al zei, is hoe ondankbaar en hoe beangstigend de taak is. Niemand wil in een vissenkom geplaatst worden. Je bent als mens slordig en je maakt fouten, maar toen kon dat blijkbaar niet door de beugel. Alles werd nauwkeurig onder de loep genomen. Van wat je draagt en hoe je het draagt over wat je zegt tot hoe je het zegt.’
En wat heb je geleerd van je personage door deze rol te spelen?
Gillian: ‘Eleanor was echt niet reactief, terwijl ik de neiging heb om wél te reageren. Dus dat was interessant om te spelen, want het is zo in strijd met mijn levenservaring. Eleanor was een aardige, zachte en medelevende vrouw die het meeste vreugde haalde uit anderen van dienst zijn. Ze had het gevoel dat ze een plicht had vanaf het moment dat ze wakker werd tot het moment dat ze naar bed ging. Dat is ongelooflijk bewonderenswaardig.’
Viola: ‘Michelles zelfvertrouwen en de waardering voor zichzelf.’
Ook al bevinden ze zich in andere tijden en onder andere omstandigheden. Wat zijn toch de gelijkenissen tussen de First Ladies die jullie spelen?
Gillian: ‘Ze ervaren elk helemaal anders hoe ze hun verantwoordelijkheid omarmen of zich net ertegen afzetten. Maar alle drie de vrouwen vinden hun stem en een platform waar ze gezien, gehoord en gerespecteerd worden in de posities waarin ze zich bevinden. Ze willen een plek vinden waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze kunnen vechten voor wat ze het belangrijkste vinden, waar ze gewaardeerd worden en waar ze hun stempel kunnen drukken. En op een bepaald moment grijpen ze daar allemaal op verschillende manieren naar.’
Ze willen een plek vinden waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze kunnen vechten voor wat ze het belangrijkste vinden, waar ze gewaardeerd worden en waar ze hun stempel kunnen drukken.
Viola: ‘Eleanor, Betty en Michelle hebben hun eigen ruimte gevonden, zelfs in het midden van een groot obstakel. Ik weet zeker dat ze allemaal werden aangemoedigd om de stille vrouw achter de man te zijn. Maar ze weigderen alle drie om gewoon de vrouw achter de man te zijn. Je kan ze alle drie als bevrijd beschouwen.’
Wat is het verschil tussen het spelen van een echt persoon en een fictief persoon?
Gillian: ‘Het is een hele andere ervaring. Wanneer je een echt persoon speelt, en zeker een historisch icoon, is er zoveel informatie over hen te vinden dat het bijna als een geschenk aanvoelt. Alles wat je over hen wil weten, is ergens neergepend. Terwijl je bij een ficitief persoon zelf dingen moet verzinnen om een driedimensionaal persoon te creëren. Je moet de lege plekken invullen, maar toch is de druk, de verantwoordelijkheid en de inzet niet zo groot. Als het over publieke personen gaat, moet je voorzichtig en respectvol zijn.’
Viola: ‘Wanneer je een historisch persoon speelt, krijg je te maken met specifieke informatie waaraan je je moet houden. Maar tegelijkertijd moet je de rol ook benaderen zoals je dat bij elk ander personage zou doen. Je hebt de feiten, maar niet alle persoonlijke informatie achter de feiten. En dat invullen is heel moeilijk. Je kan het niet gewoon verzinnen, want dan zullen er gevolgen zijn. Dat vond ik het meest uitdagende aan de rol.’
Hoe beangstigend was het om een personage te spelen dat springlevend is en zoveel aandacht krijgt in de media? Voelde je je daardoor beperkt in je creatieve inbreng?
Viola: ‘Ja, absoluut! Ik voelde daardoor wel heel wat angst, net omdat Michelle nog leeft en iemand is die erg geliefd is. Tijdens haar boektournee zei Michelle het volgende: “Ik kan niet gewoon zeggen wat ik wil. Ik kan mijn mening geven en het zou de manier kunnen veranderen waarop een natie ons ziet. Het kan ervoor zorgen dat een wet veranderd wordt.” Diezelfde soort beperking voelde ik min of meer zelfs in Michelle’s verhaallijn. Veel mensen weten niet meer wat er vijftig jaar geleden gebeurd is, maar ze herinneren zich zeker en vast nog de Obama’s. Dus ja, ik voelde me beperkt.’
Toen ik de twee eerste afleveringen bekeek, dacht ik: deze First Ladies van Amerika moeten enkele van de meest ondergewaardeerde en gebagatelliseerde vrouwen zijn geweest.
Gillian: ‘Ik denk dat dat voor Eleanor inderdaad het geval was, of toch voor een tijdje. Van zodra Eleanor Franklin voeten aan de grond kreeg, werd ze net zo beroemd als hij. Het platform dat ze dan had, was een kans voor haar om veranderingen teweeg te brengen en de Amerikaanse bevolking te helpen. Of het nu om armoede ging of te maken had met de oorlog, het einde van de depressie of burgerrechten... Ze had het gevoel dat ze kon helpen. En van zodra dat ze die hulp in praktijk omzette, vond ze een megafoon waar mensen echt naar luisterden. Dus ongeacht het feit dat er toen over het algemeen minder naar vrouwen werd geluisterd dan nu, was Eleanor een uitzondering. Ze kreeg kansen vanwege wie ze was. Daarin was ze uniek.’
Dus ongeacht het feit dat er toen over het algemeen minder naar vrouwen werd geluisterd dan nu, was Eleanor een uitzondering. Ze kreeg kansen vanwege wie ze was.
Viola: ‘En Michelle was zeker populairder dan Barack. Maar ik heb het gevoel dat onze bijdrage vaak genegeerd wordt, en daarom is deze serie zo belangrijk. Het toont dat we wél bestonden, dat we wél veel macht hadden, dat we op verschillende manieren de onbezongen helden waren, maar het benadrukt ook de opofferingen die het Witte Huis met zich meebrengt. Wat deze vrouwen gemeenschappelijk hebben, is dat ze hun stem hebben gevonden en dat mensen aandacht aan hen alle drie hebben besteed.’
De laatste twee afleveringen van ‘The First Lady’ zijn dinsdag en woensdag te zien op FOX.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
