Het zoontje van Sofie heeft plagiocefalie en draagt daarom bijna altijd een helmpje.
BABYB(R)ABBELS – Sofie (26): ‘Ik durfde eerst geen foto’s van Liam te posten, maar hij verdiende het ook om gezien te worden!’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Sofie vond die eerste weken met twee kinderen enorm pittig, maar geniet nu des te meer van haar gezinnetje.
Sofie (26) en Tom (29) werden in mei van vorig jaar de trotse ouders van Liam. Ze hebben al een dochtertje, Amélie, die in november 2018 geboren werd. ‘Al van kinds af aan zei ik dat als ik ooit een zoontje zou krijgen, hij de naam Liam zou dragen. Er was dus ook geen discussie mogelijk. Bij onze dochter was de zoektocht naar een naam wat moeilijker, maar door de soap “Familie” zijn we op Amélie uitgekomen.’
Niet gepland, wel erg welkom
‘Beide zwangerschappen waren zalig. Bij Amélie wist ik na zes weken dat ik zwanger was, bij Liam al na vier weken. Ik had geen zwangerschapskwaaltjes. Mijn mama was telkens als eerste op de hoogte, zelfs nog voor mijn partner.’
‘Liam was niet gepland, maar wél enorm welkom. Toch was het niet evident. Ik was nog maar net aan de opleiding leerkracht lager onderwijs begonnen toen ik eind september vernam dat ik zwanger was. Ik heb een jaar verloren, maar ik heb er wel een prachtig zoontje voor in de plaats gekregen.’
‘Ik herinner me nog goed dat ik na school naar de dokter belde voor de bloeduitslag. Ik barstte in tranen uit, gewoon omdat ik even niet goed wist hoe we dit allemaal geregeld gingen krijgen. Ik heb dan meteen naar mijn mama gebeld. Toen ik met Amélie thuiskwam met de tranen in mijn ogen, keek Tom me vreemd aan. We moesten beiden even wennen aan het nieuws, maar het is helemaal goed gekomen.’
Qualitytime
‘Toen het land in maart in lockdown ging, mocht Tom niet meer mee naar de controles. Niemand die eens vroeg hoe het met ons ging, want doordat ze mijn bolle buikje niet zagen, leek het alsof ze vergeten waren dat er straks een baby’tje bij ging komen. Het enige voordeel aan die eerste lockdown was dat door de sluiting van de onthaalmoeder ik nog echt qualitytime met mijn dochter heb gehad. We gingen iedere dag wandelen, fietsen... We hebben beiden enorm genoten van die periode. Al zal Amélie zich dat nu niet meer herinneren.’
‘Toen ik 39 weken en 1 dag ver was, ging ik Amélie bij de onthaalmoeder ophalen. Plots braken mijn vliezen. Voor de deur. Ik wilde Amélie naar mijn mama brengen, maar die was toen nog bij de kinesist. Ik liet haar uiteindelijk bij de onthaalmoeder en vertrok zelf richting het ziekenhuis. De weeën bleven maar uit, maar ik mocht natuurlijk niet meer naar huis. ‘s Nachts zijn ze dan toch doorgekomen en om 10u ‘s ochtends had ik mijn zoontje vast.’
Plots braken mijn vliezen. Voor de deur van de onthaalmoeder.
‘Omdat ik het zo erg vond dat Amélie niet op bezoek mocht komen, ben ik de volgende dag naar huis gegaan. In eerste instantie verliep de ontmoeting goed, maar toen Amélie samen op de trampoline wou spelen en Liam honger had, begreep ze niet dat de baby moest eten. Ik voelde me op dat moment zo rot. Kiezen tussen de kinderen... Wat een hel! Amélie was elke dag boos omdat Liam zoveel aandacht nodig had. Die roze wolk was een serieuze donderwolk. Ik kon echt niet genieten die eerste maanden.’
‘Daarbij kwam dat ik ‘s nachts moest opstaan voor twee kinderen. Een newborn heeft nu eenmaal voeding nodig, maar Amélie slaapt nog steeds niet door. We hebben al beroep gedaan op een slaapcoach, maar dit heeft maar korte tijd zijn vruchten afgeworpen. Nu wordt ze nog steeds wakker.’
Plagiocefalie
‘Bij de controle van drie maanden bij Kind & Gezin bleek Liam een afgeplat hoofdje te hebben. De kinderarts verwees ons door naar kinesist en zijn voorkeurshouding was snel verdwenen. Maar de afplatting bleef enorm zichtbaar. Door de kinderartsen werd ik afgewimpeld, maar ik had mezelf al ingelezen. Hoe vroeger je start met een helmpje, hoe beter. Dus belde ik op eigen houtje naar een firma die helmpjes maakt.’
‘Na de meting bleek Liam in de rode categorie te zitten en was een helmpje meer dan nodig. Als ik één ding heb geleerd in het moederschap is het wel te luisteren naar je moedergevoel. Liam heeft plagiocefalie (de medische term wanneer de afplatting aan de zijkant van het hoofdje zit, n.v.d.r.) en draagt nu een redressiehelmpje. 23 op 24 uur en 7 op 7, tot hij ongeveer één jaar oud is. Daarna moet hij tot zijn twee jaar enkel een helmpje dragen tijdens zijn dutjes.’
Als ik één ding heb geleerd in het moederschap is het wel te luisteren naar je moedergevoel.
‘Ik zie mensen vaak naar Liam staren. Verschrikkelijk! In het begin vond ik het zo erg dat ik amper met hem buiten durfde komen, maar gelukkig heb ik dat losgelaten. Liam snapt zelf toch niet waarom mensen zo naar hem kijken en hij zal zich dat ook niet herinneren. Ook op sociale media heeft het een hele tijd geduurd voordat ik foto’s van Liam durfde posten. Ik deelde enkel nog foto’s van Amélie, wat na een tijdje niet meer eerlijk aanvoelde tegenover Liam. Hij verdiende het ook om gezien te worden!’
Veilige hechting
‘Het moederschap valt me eerlijk gezegd zwaarder dan ik dacht. Vooral wanneer je voor de eerste keer mama wordt, word je overspoeld met zo veel gevoelens. Je kind is van het ene op het andere moment je meest kostbare bezit. Maar je moet leren loslaten. Ze leren pas uit ervaring, en dat gaat – letterlijk – met vallen en opstaan. En ze weten heus wel dat je altijd in de buurt bent om op terug te vallen. Een veilige hechting met je kinderen vind ik zo belangrijk.’
Je kind is van het ene op het andere moment je meest kostbare bezit.
‘Ik heb zelf pas een goede dag als ik weet dat mijn kinderen een goede of leuke dag hadden. Je cijfert jezelf als moeder zo vaak weg. Dat komt soms heel hard aan. Vooral tijdens die eerste maanden als mama van twee. Ik was niets anders meer dan moeder. Je blijft natuurlijk doorgaan voor die kleine wezentjes, maar we mogen niet vergeten dat we als mama ook een persoonlijkheid hebben.‘
‘Vroeger was ik heel verlegen, maar nu kom ik echt wel voor mijn kinderen op. Willen ze geen kus geven aan familieleden, dan moeten ze dat ook echt niet doen. Lichamelijke grenzen zijn er voor iets. Zelfs als ik een kus vraag en ze willen er geen geven, dan geef ik aan dat dat helemaal oké is. Als ze er behoefte aan hebben, zullen ze zelf wel komen en ontvang ik hen met open armen.’
‘Het was begin mei. Fotografen mochten nog niet werken, maar ik hunkerde zó naar foto’s van mijn zwangere buik. Bij Amélie had ik dit ook laten doen. Ik had deze keer zelfs een fotograaf vastgelegd voor tijdens de bevalling in het ziekenhuis. Jammer genoeg is dat dus ook door de coronamaatregelen niet kunnen doorgaan. De ex-vriend van mijn beste vriendin is fotograaf en gelukkig kon ik hem overhalen om toch foto’s te maken. Normaal fotografeert hij geen personen, laat staan kinderen, maar ik was toch enorm blij met het resultaat!
Foto: Simon Deckers
‘Amélie was hier net geen jaar. We gingen foto’s maken voor Kerstmis, dus ik vond het wel leuk om ineens een foto te laten nemen om op sociale media bekend te maken dat er een broertje of zusje bij zou komen.’
Foto: Mella Photography
‘Liam met zijn redressiehelm. Zo’n flinke kerel! Hij heeft er nooit iets van gemaakt, integendeel zelfs. Hij moet zijn helmpje nu sinds een paar weken enkel nog tijdens zijn slaapjes dragen. En ik merk zo goed dat hij ongeremder is. Hij ziet de gevaren niet, omdat hij deze ook nooit gevoeld heeft.’
‘De kerstshoot van 2020. Elke keer ik foto’s heb met mijn monsters ben ik zó gelukkig. Ik vind foto’s zo belangrijk. Dat zijn herinneringen. Zelf sta ik niet vaak op foto’s omdat ik ze altijd aan het maken ben. Maar iedere keer als ik naar foto’s van mezelf en de kinderen kijk, ben ik zo gelukkig en vooral dankbaar dat ik twee gezonde kindjes heb!’
Foto: Mella Photography
‘Mijn oma, mijn mama, Amélie en ik. Ik zou niet weten wat ik zonder mijn mama en oma zou moeten doen. De belangrijkste vrouwen in mijn leven op één foto.’
Foto: Images de Julie
‘Amélie mocht model staan voor Dupla Fotografie. Het was een stukje rijden, maar dat was het meer dan waard. Ik verdrink gewoon in haar oogjes hier. Wat een knappe dochter.’
Foto: Dupla Fotografie
‘Dit is de meest recente foto van ons drietjes. Via een giveaway van Authentic Tales won ik een fotoshoot op de Kesselse Heide.’
Foto: Authentic Tales
‘Ik ben echt verliefd op die twee. En Liam zijn blik, precies alsof hij wilt zeggen: Mijn zus, afblijven. Ik hoop uit de grond van mijn hart ook echt dat ze later een goede band zullen hebben.’
Foto: Authentic Tales
‘De eerste echte professionele foto van Amélie en Liam. Zo klein als ze hier waren, zal ik ze nooit meer hebben. Het was een zware periode, maar het was het helemaal waard. Als ik deze foto zie, word ik eraan herinnerd dat er veel momenten waren dat ik gevloekt heb in het begin, maar als ik nu terugkijk: we zijn er geraakt!’
Foto: Mella Photography
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
- Louise (27): ‘Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren dan om te bevallen’
- Yasmine (25): ‘Ik wilde een kind. En liefst nú.’
- Marieke (27): ‘Door mama te zijn, besef ik wat onvoorwaardelijke liefde betekent’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
