Drie jaar geleden haalde de Britse ultraloopster Sophie Power (38) wereldnieuws met een foto die viraal ging. Een fotograaf legde haar vast op het moment dat ze tijdens een ultra-trailwedstrijd borstvoeding gaf aan haar toen drie maanden oude zoontje. Vandaag is ze mama van drie kinderen en lanceert ze naar aanleiding van Internationale Vrouwendag een doodeerlijke documentaire die álle vrouwen viert.
Een cameraploeg volgde Sophie tijdens de laatste maanden van haar derde zwangerschap. Met de documentaire wil ze een ding heel duidelijk maken: ook mama’s hebben nog steeds het recht om te dromen én om hun dromen na te jagen. In haar geval betekent dat dat ze, ook al heeft ze drie kinderen, nog steeds marathons wil lopen. En ze laat niemand toe die droom in de weg te staan, want ‘Waarom zou je iets opgeven waar je gelukkig van wordt?’ Met haar verhaal hoopt ze zoveel mogelijk mama’s en jonge vrouwen aan te sporen om zichzelf te motiveren om hun fysieke en mentale welzijn op de eerste plaatst te zetten.
Eerst en vooral: waarom moeten we naar jouw documentaire kijken?
‘Het brengt veel dingen in kaart waar we normaal gezien niet over praten. Er komen fysieke, maar ook mentale barrières waar mama’s vaak mee worstelen aan bod. Want waarom vertellen ze je op school niet wat je bekkenbodemspieren zijn, dat je borsten na een bevalling kunnen lekken en welke impact een zwangerschap op je lichaam en geest kan hebben? Als vrouw heb je toch het recht om dat te weten. Hoe kan je anders van ons verwachten dat we ooit iets of wat klaar zijn om zwanger te worden en te bevallen? Het is net zoals je dagcrème op je gezicht smeert om te voorkomen dat je rimpels krijgt; we moeten op jonge leeftijd beseffen hoe ons lichaam verandert. Daarnaast wil ik er vooral andere vrouwen helpen en hen inspiratie geven. Ik wil aantonen dat je als mama ook nog mag dromen en dat mama zijn niet het einde van een tijdperk betekent.’
Wat bedoel je daarmee?
‘Veel jonge vrouwen hebben schrik dat ze zichzelf zullen verliezen eenmaal ze mama worden. Ze denken dat dat betekent dat ze nooit nog iets leuks zullen doen en krijgen schrik om kinderen te krijgen. Het lijkt wel alsof je dan plots niets meer waard bent, want álles staat in het teken van de zwangerschap en de baby. Mensen willen niet meer weten hoe het met jou gaat, maar wel hoe het met de baby gaat. Het is als mama moeilijk om op te komen voor jezelf en het lijkt wel alsof je van de ene dag op de andere op de allerlaatste plaats komt te staan. En als we onszelf toch eens op de eerste plaats willen zetten, al is het maar om naar de kapper te gaan, dan voelen we ons daar meteen schuldig over. Dat schuldgevoel is iets waar alle mama’s mee worstelen.’
Ik ben er zeker van dat élke vrouw voldoening uit zichzelf kan halen. Daar heb je niets of niemand anders voor nodig.
Ook jij?
‘Tuurlijk! Maar ik heb geleerd dat het belangrijk is om toch tijd te maken voor mijzelf. Ik kom bijvoorbeeld helemaal tot rust door te lopen. Ik word daar gelukkig van en mijn kinderen uiteindelijk ook, want ze merken hoe hard ik daarvan geniet. Ik kan alleen maar de beste versie van mijzelf zijn als ik mijzelf ook echt iets kan gunnen. Maar het is en blijft moeilijk om met dat schuldgevoel te kunnen omgaan. Papa’s hebben daar veel minder last van.’
Dan kunnen we, om hen wat inzicht te geven, de documentaire misschien beter aan hen aanraden.
‘(lacht) Een baby maak je inderdaad niet alleen. Maar het is wel de mama die het kind draagt, moet bevallen, moet herstellen van die bevalling en een groot deel van de zorg op zich moet nemen. Want hoe graag ik het ook anders zou zien: mijn man kan helaas geen borstvoeding geven (gniffelt). Maar we hebben beiden goals en helpen elkaar om die te bereiken. Het is wel zo dat de andere vaak veel minder opofferingen moet maken. Het is dan aan hem/haar om ervoor te zorgen dat de mama die broodnodige tijd voor zichzelf kan nemen. De mama’s moeten op hun beurt dan weer hulp dúrven te vragen aan hun partner. Hulp vragen en krijgen, staat niet gelijk aan falen. In de media zie je vaak succesvolle vrouwen die daarnaast nog eens een heel huishouden kunnen runnen, maar dat is waarschijnlijk omdat ze een heel leger achter zich hebben staan. En zo hoort het in feite ook: it takes a village to raise a child, dat is nu eenmaal zo. Stop met alles op jezelf te nemen en durf ook vrienden en familie om hulp te vragen.’
View this post on Instagram
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In de documentaire zien we hoe je af en toe tijd neemt voor jezelf door te gaan lopen. Is dat wel gezond als je hoogzwanger bent?
‘Ja, zolang je geen risicozwangerschap hebt, is het zelfs heel goed voor je kindje. Je lichaam is fantastisch in het vertellen wat fout is en wat goed is. Het helpt je om te leren luisteren naar je lichaam. De bevalling op zich is ook een ultramarathon (lacht). Je moet dus wel een beetje fit zijn om te kunnen bevallen. Plus, als je actief blijft tijdens je zwangerschap, zal je mentale gezondheid dat ook appreciëren. En je hoeft daarvoor heus geen marathon te lopen.’
Heb jij zelf ooit getwijfeld om een punt te zetten achter je loopcarrière?
‘Nooit! Ik zou niet weten waarom je ooit met iets zou stoppen dat zo goed voor je is en waar je zo gelukkig van wordt.’
Dat is een boodschap die samen met jouw foto in 2018 viraal ging. Is er sindsdien veel veranderd voor jou?
‘Wees daar maar zeker van. Ik had nóóit gedacht dat het zo’n grote impact zou hebben. Ik zat toen zelfs nog niet op sociale media. Nu ben ik actief op Instagram en kan ik daar andere vrouwen helpen. Het grootste deel van mijn tijd gaat naar het helpen van andere vrouwen. Mijn man en ik zagen al snel welke positieve effecten dat heeft op hen én op de kijk die we hebben op zwanger zijn, dus daarom besloten we samen dat ik nog maar parttime zou werken. Zo kan ik anderen inspireren. Ik besefte trouwens redelijk snel dat de reden waarom de foto viraal ging niet was omdat ik een sportvrouw ben die borstvoeding gaf, wel omdat vrouwen nood hebben aan de bevestiging dat zoiets normaal is om te doen. De foto ging viraal omdat het iets niet-alledaags was, maar dat zou het net wel moeten zijn. Toen kwam ik tot het besef dat elke vrouw het recht heeft om te zijn wie ze is en te doen wat ze doet of wil doen, net zoals ik dat ook doe.’
Ik wil aantonen dat je als mama ook nog mag dromen en dat mama zijn niet het einde van een tijdperk betekent.
Merk je dat vrouwen je daar dankbaar voor zijn?
‘Ik krijg dagelijks berichtjes van vrouwen die mij vertellen dat ze door die foto en mijn tips de kracht vonden om de draad weer op te pikken. Het gaf hen als het ware toestemming om dat te doen. Daar zijn ze inderdaad heel dankbaar voor, maar dat hebben ze grotendeels aan zichzelf te danken, hoor.’
Eerder deze week schreef je in een Instagrampost ‘How far I’ve come, not how far there still is to go‘. Is dat jouw levensmotto?
‘Ik denk het wel. Na mijn derde zwangerschap moest ik een grote stap terugzetten. Ik had verwacht dat ik weer even snel zou kunnen sporten als na mijn eerste twee bevallingen, maar dat bleek niet het geval te zijn. Daar moest ik even aan wennen, maar ik kwam vrij snel tot het besef dat mijn lichaam hoe dan ook geweldig is. Het gaf het leven aan drie fantastische kinderen. En het wordt elke dag sterker, daar haal ik enorm veel voldoening uit. Ik ben er zeker van dat élke andere vrouw ook voldoening uit zichzelf kan halen. Daar heb je niets of niemand anders voor nodig.’
De documentaire werd gemaakt in samenwerking met HOKA, een sportmerk waar Sophie ambassadrice van is. Je kan ze bekijken op de HOKA-website en op hun YouTube-kanaal.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Lees ook:
- BABYB(R)ABBELS – Nikie: ‘Ik wilde terug naar ons leven voor de geboorte’
- Nadat haar zoon (9) kanker kreeg, maakte Delphine er haar levensmissie van om kinderkanker de wereld uit te helpen
- 3 lezeressen vertellen waarom ze geen kinderen willen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
