‘Ze zijn echt mijn soulmates aan de andere kant van de wereld geworden.’
Louka studeerde in Canada: ‘Ik zag mijn gastouders als mijn mama en papa, zij mij als hun dochter’
De boeken gaan toe, de schoolpoorten dicht. Bijna zomervakantie! Voor Maëlle, Louka en Ella betekent het einde van het schooljaar ook een afscheid. Zij blikken terug op een semester in het buitenland en delen hun levenslessen.
Louka trok op uitwisseling naar Canada met WEP. ‘Het is raar om te zeggen, maar van kindsbeen af voelde ik een ongelofelijke connectie met Canada, ook al was ik er nog nooit geweest. Ik heb naar dat gevoel geluisterd en ben als student met WEP op uitwisseling naar New Brunswick getrokken. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond, maar alle zenuwen vielen weg toen ik daar toekwam. Ik ben van het vliegtuig gestapt, heb een knop omgedraaid en beslist: het zijn maar vijf maanden, let’s go!’
Thuiskomen in Canada
‘Het hielp dat ik er enorm warm werd ontvangen door mijn gastgezin. Ik werd meteen deel van de familie, samen met nog een andere studente uit Duitsland. Ik zag mijn gastouders als mijn mama en papa, zij zagen ons als hun dochters. Ze zorgden voor ons en stelden vragen zoals echte ouders dat doen: “Hoe was het op school? Waar ga je naartoe?” Maar mijn bord hoefde ik niet leeg te eten, hoor.
Het was interessant om te zien hoe anders gezinnen daar zijn. In België leven we meer in een rush, waardoor we ook minder tijd vinden voor elkaar. In Canada leven de mensen trager, waardoor ik ook de mentale rust vond waar ik naar op zoek was.’
‘Gezinnen zijn er ook veel hechter dan bij ons. We keken vaak met z’n allen naar Netflix in de zetel, terwijl ik in België na het eten vaak naar mijn kamer ging. Ik heb ook nog steeds een fijn contact met hen. In het begin belden we iedere week. Nu gebeurt dat sporadisch, maar als er iets belangrijks is gebeurd, wil ik het graag aan “mama Christine” vertellen. Voor de uitwisseling had ik niet gedacht dat die band zoveel impact zou hebben, maar het zijn echt mijn soulmates aan de andere kant van de wereld geworden. Anderhalf jaar na ons afscheid voelt het nog steeds als een leegte waarmee ik vaak word geconfronteerd.’
Een wereld van verschil
‘Ik verbleef in Canada tijdens de winter, het was er soms tot -40 °C. Ik heb dingen meegemaakt die ik in België nooit zou ervaren. Het was heerlijk om me onder te dompelen in een andere cultuur. Hier gaan we op zondag pistolets halen, in Canada gingen we snowboarden of ijshockeyen. Dat is trouwens echt mijn lievelingssport geworden. Ik was zelfs lid van het lokale hockeyteam. De hele school was erbij betrokken, iedereen liep rond met een teamjasje. Zoals ze in België basket- en voetbalpleintjes hebben, zie je daar overal ijspistes. We hebben met ons gastgezin ook vaak rondritten gemaakt met sneeuwscooters. Van ’s morgens tot ’s avonds de natuur in, en onderweg opwarmen in van die hutjes. Fantastisch!’
Het was heerlijk om me onder te dompelen in een andere cultuur. Hier gaan we op zondag pistolets halen, in Canada gingen we snowboarden of ijshockeyen.
‘Ook het Canadese schoolsysteem is volledig anders dan het Belgische. Ik had een paar verplichte vakken, maar de rest van mijn tijd mocht ik invullen met sport, theater, kunst, koken... Ideaal voor mijn zelfontwikkeling dus. Voor mijn uitwisseling was ik heel zoekende. Ik zat met vragen: wie ben ik, wie wil ik zijn, wat wil ik studeren? Door zo’n buitenlandse ervaring krijg je de ruimte om jezelf uit te vinden en te leren kennen.’
‘Ik moest me van mijn vertrouwde omgeving losrukken, zodat ik mijn eigen pad kon uitstippelen. Precies de reden waarom ik zo ver weg wilde gaan, ergens waar ze mij niet kenden en geen verwachtingen hadden. Ik heb er goed met mijn gastgezin over kunnen praten. Zij dachten mee na en hielpen mij.’
Een verloren zaadje
In een brief aan hen heb ik geschreven dat ik mij voor Canada als een verloren zaadje in de woestijn voelde. Bij hen heeft dat zaadje water gekregen, waardoor ik ben gegroeid en opengebloeid. Ik heb geleerd om van de kleine dingen te genieten en tot rust te komen. Waarom dat in België niet kon? In Canada handelen mensen collectiever en minder in strijd met elkaar. In België is alles best prestatiegericht en individueel. Terugkomen was heftig, omdat het zo’n fantastische ervaring was. Ik zie mijn familie en vrienden doodgraag, maar ik was daar zo in m’n element, dat ik hen bijna niet heb gemist.’
Tekst: Anaïs Raes
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
