KANO? YES! Toerismeredactrice Marie peddelt erop los in Zweden

Of ik een week wil gaan kanovaren in Zweden? Túúrlijk. Meteen. Raar misschien dat ik nog in zo’n ding kruip, want de laatste ervaring die ik met kanovaren had, was in Patagonië bij windkracht 10. Iedereen (ja, zelfs de gids) kapseisde in het ijswater. Schrik van m’n leven gepakt. Of toch niet. Want nu, vijf jaar later, ben ik klaar voor een nieuw kanoavontuur. Een week lang twintig kilometer per dag peddelen van het ene ongerepte Zweedse eilandje naar het andere.

Überlicht gepakt en gezakt

De voorbereiding op zich is al een avontuur. Blijkt dat ik de beste vriendin die ik me kon inbeelden heb uitgekozen om mee te gaan op dit groot avontuur naar the great big nothing. Want hoewel ik van op-en-top avontuur hou, heb ik nooit in de scouts gezeten en heb ik dus ook helemaal niet zoveel kampeerkennis. Vuur maken? Euh, met wat blokken hout en een lucifer zeker? Tent opzetten? Is die handige tweesecondentent écht te groot voor in dat bootje?

Vuur maken? Euh, met wat blokken hout en een lucifer zeker?

Vriendin Caroline weet er gelukkig meer van dan ik. We maken er een sport van zo compact en licht mogelijk in te pakken, zonder in te boeten aan comfort. Die lichtgewicht hangmat, die kan je nu toch écht niet thuislaten? Bij gebrek aan een oude Nokia (je kan daar niet opladen en zo’n gsm heeft een veel langere batterijduur dan mijn smartphone, natuurlijk), neem ik een lader op zonne-energie mee. Om toch minstens elke avond – al is het maar voor vijf minuten – even verbonden te zijn met de wereld.

Net als in ‘The Notebook’

Met de bus rijden we vanuit Brussel de hele nacht tot in de provincie Värmland, waar survivalgoeroe Preben, de eigenaar van een kanobedrijfje én stoere ex-militair, ons staat op te wachten met de puntige bootjes en ons, kanoleken, de nodige tips & tricks geeft. Het Route du Soleil-team deelt ondertussen onze voedselpakketten uit. Winkels komen we niet meer tegen, dus ook al ons eten gaat mee in de kano.

Na de helft eruit te hebben gezwierd (Grote bus ketchup? Gehaktballen in een glazen pot? Liters melk? = overbodige luxe en vooral véél te zwaar. What were they thinking?) vertrekken we richting onze eerste overnachtingsplek. Spiegelglad water en een perfect afgestemd peddelritme tussen Caroline en mij zorgen ervoor dat het kanovaren de eerste uren bijna als mediteren aanvoelt. Even idyllisch als in The Notebook, of zo. Al zeker als we door het riet varen en een übercharmant vakantiehuis met steiger voorbij peddelen. Kanovaren in Zweden – zowel de heerlijke natuur, het peddelen zelf als het alleen-op-de-wereld- gevoel – vind ik heerlijk rustgevend.

Het kanovaren voelt bijna aan als mediteren. Even idyllisch als in The Notebook, of zo.

Wanneer we als laatsten (hebben we dan toch te lang met onze snoet in de zon, dobberend op het water lunchpauze gehouden?) op het door de organisatie gekozen eilandje aankomen, is het gedaan met de rust. Nu is het zoeken naar een perfect plekje tussen de al opgezette tentjes van de andere deelnemers. Ben je eerst, dan kampeer je front row met uitzicht op het meer. Kom je te laat, dan slaap je – net als wij vanavond – op een licht hellende ondergrond met een boomstronk die in je achterhoofd prikt. Bummer. Morgen pakken we het anders aan, zoveel is duidelijk.

Als de natuur het voor het zeggen heeft

We zetten onze wekker zodat we voor iedereen wakker zijn. Oef, opnieuw wij en de natuur. Snel een plons in het ijskoude water (bye bye slaapkop) om dan snel te beginnen peddelen. Het is nog heel erg vroeg en dus muisstil. Zalig zen en de meest pittoreske omgeving die je je kan inbeelden. Stukken over het water glijden wisselen af met best vermoeiend landtransport waarbij je je kano aan land sleept, op wieltjes zet en vooruit trekt tot het volgende meer. Dáárom moesten we dus überlicht gepakt zijn.

Zo’n week peddelen verveelt geen moment, en al zeker niet als er af en toe serieuze golven opzetten. Dan is het peddelen voor je leven en hopen dat je een sterk team bent. Caroline moedigt aan tijdens onze grote oversteek: ‘Links, rechts, links, rechts’. Ik kan alleen maar denken: hoe gaan wij ooit op ons volgende eilandje geraken? Want één slag vooruit, zijn soms tien slagen achteruit. Frustrerend en vooral ongelooflijk vermoeiend.

Ik kan alleen maar denken: hoe gaan wij ooit op ons volgende eilandje geraken?

De natuur heeft het hier duidelijk voor het zeggen: terwijl we het ene moment nog mediterend over rimpelloos water drijven, komen er nu in no time onheilspellende golven opzetten die ons doen vrezen dat we élk moment kunnen kapseizen. Dicht bij de kant blijven en loodrecht op de golven varen, menen we ons te herinneren van Prebens tips. Zonder succes. We laten ons half verzopen (het is ondertussen ook flink beginnen regen) afdrijven naar de kant en kloppen aan bij een afgelegen huis mét boot. De redding is zéér nabij. Die sympathieke locals zullen ons wel naar het volgende eiland brengen.

Niet dus, ze krijgen gasten over de vloer en hebben dus geen tijd om deze twee hulpeloze meisjes af te zetten. Great. Dan maar terug het water op, onze met blaren toegetakelde handen vergeten en even (of heel erg lang) afzien. Maar wanneer we dan aankomen op ons privé-eilandje weten we weer waarvoor we het doen. Geen eilanden meer met de andere deelnemers voor ons, wél helemaal afgezonderd in the middle of nowhere, ook al moeten we daar een stuk verder voor varen. Kampvuurtje maken, saucisseke snijden en de door Caroline meegebrachte pastis aanlengen met water uit het meer. Ook hier doen we van apero, zoveel is duidelijk. Zelfs pakjespasta opgewarmd op ons basic kookvuurtje smaakt als hautecuisine als je de zon ziet zakken in het magische meer voor je. This is life.

Of ik er na een paar dagen niet genoeg van had, van dat kanovaren en zero comfort? Absoluut niet. Heerlijk vonden we het, 100 % zelfvoorzienend zijn, alsof je niets of niemand nodig hebt. Buiten elkaar, een goeie avontuurlijke spirit, een kompas en je kano. Eilandhoppen is nog nooit zo leuk geweest.

The Canoe Trip praktisch

Wij reisden mee met Route du Soleil, de jongerenorganisatie die bekend werd met z’n liftreizen. Je reist heen en terug met de bus, krijgt een kano, peddels en een waterdichte ton ter beschikking en je kan (als je dat wenst) een voedselpakket bestellen. Ook meegaan? Reserveren doe je via hun website. De trip kost € 490 p.p. voor 6 dagen (inclusief huur kano, peddels, zwemvest, busreis, huur kookset en ton voor je spullen, kanowielen, kampeervergunning). Het foodpakket kost € 80, een reis- en annulatieverzekering € 59 p.p.

Meer info: www.thecanoetrip.org

Lees ook:

• Genieten van stad en natuur? Combineer dan het charmante Lyon met de Auvergne
• Van deze reis door Ierland gaat jouw hart sneller slaan
• Reizen zonder zorgen: 5 citytrips voor kleine budgetten