'We springen op de stapstenen in het water, begroeten de shetlandpony’s (aaien mag!) en bewonderen de tipitenten en schattige gebouwen die het domein rijk is.'
UITGETEST: eindredactrice Caren verbleef in het sprookjesachtige Warredal
Deze week vind je bij je Flair onze pocket waarmee je voor amper 39 euro per persoon kan gaan overnachten in een sprookjesachtige kamer. Eén van die kamers ligt in het prachtige recreatiedomein Warredal in het Limburgse Maaseik. Eindredactrice Caren ging er een nachtje logeren, bracht er een prachtig weekend door en keert zeker terug.
Het klinkt contradictorisch, maar wie door de bomen het bos niet meer ziet… heeft nood aan meer bomen. Samen met een bevriend koppel trokken mijn lief David en ik naar Warredal, een recreatiedomein in de bosrijke omgeving van Neeroeteren, een deelgemeente van Maaseik. Enkele dagen ontsnappen aan de hectiek van alledag en gewoon genieten van rust en natuur? Daar zeg ik nooit nee tegen, en gelukkig deelt mijn gezelschap die instelling.
Nostalgie in de boomhut
Twee uur autorijden zijn in een oogwenk voorbij, en bij het binnenrijden van het groene Limburg voel ik me op slag enthousiast. Waar ik een jaar geleden twee keer per week de natuur in ging voor een lange wandeling, is die gezonde hobby er nu zo goed als volledig bij ingeschoten door het bouwen van een huis en andere bezigheden.
Wanneer we uitstappen op het domein, lijkt mijn longinhoud zich meteen te vermenigvuldigen.
Wanneer we uitstappen op het domein, lijkt mijn longinhoud zich meteen te vermenigvuldigen. Wat heb ik dit gemist… Voor het inchecken begeven we ons naar het centrale gebouw waarin de receptie huist. We zien knusse zetels, een haardvuur, een rustgevend maar modern kleurgebruik, geslaagde sfeerverlichting, een kinderhoek met spelletjes… En alles ziet er fonkelnieuw uit. Zelfs de deuren van de wc’s worden bekleed door een fotoprint met bostafereel. De toon is gezet, en die belooft alvast veel goeds.
Met een busje worden wij en onze flinke stapel bagage (iedereen heeft een overvloed aan drank en snacks mee – ik kies mijn vrienden prima uit, dank je wel) naar boven gereden, want ons verblijf bevindt zich in de hoogte. En dat druk ik nog zachtjes uit, want afgezien van het feit dat het enkele meters boven de zeespiegel ligt, is het ook nog eens een tree house. Allerlei scènes uit mijn favoriete jeugdboeken flitsen voor mijn ogen, and I’m here for it.
Bom van gezelligheid
Vol nieuwsgierigheid lopen we de trapjes naar de voordeur op, en daarachter lijkt een bom van gezelligheid ontploft te zijn. Een houtkachel (yup, de boel verwarmen doe je zelf), een gezellig keukentje op gasvuur, een zithoek met zetels, stoelen en een eettafel, een badkamer versierd met lichtjes, charmante olielampen, een bovenverdieping met bedden onder het authentieke puntdak… Dankzij de natuurlijke materialen – denk: véél hout – heerst hier een overvloed aan knusheid.
Wanneer we langs het huisje de trap naar beneden nemen, botsen we op een gezellig terras met onder meer een barbecue én een hottub.
Wanneer we langs het huisje de trap naar beneden nemen, botsen we op een gezellig terras (dat zeker ’s avonds helemaal het einde is door de idyllische lichtjes) met een tafel, banken, een oneindig uitzicht over berg en dal, een barbecue en – last but not least – een hottub. Volg je het bruggetje, dan kom je uit bij een hutje met bedden (ook hier hangt zo’n romantische lichtslinger) en een extra wc. Plaats is er genoeg, en goesting ook.
We besluiten een zeer vroege apero te houden en kijken onze ogen uit over het domein. Het besef dringt door: hier ben je even helemaal weg van de wereld. Uiteraard hoort daar een gebrek aan wifi bij. Dat houdt Hannelore niet tegen om regelmatig iets te posten op haar social media, maar ik probeer mijn gsm toch zoveel mogelijk te negeren. Dat lukt aardig, want hier is erg veel moois om naar te kijken, niet in het minst de zee aan herfstkleuren.
Wandelen & klimmen
Nu we toch in de buurt zijn, besluiten we een bezoek aan Connectera te brengen, een fotogeniek natuurgebied dat nog geen twintig minuten rijden van ons af ligt. Daar aangekomen vergapen we ons aan de indrukwekkende schachtbokken die vroeger hun nut bewezen bij het ontginnen van steenkool en die je vandaag nog kan beklimmen.
In het domein kan je verschillende wandelroutes volgen. Wij kozen voor de paarse tour van 9,5 kilometer, die rond de grote plas gaat en spectaculaire panorama’s over bergen en meren garandeert. Een korte maar stevige regenbui en enkele pittige beklimmingen kunnen de pret niet drukken, maar tegen het einde van de namiddag zijn we wel toe aan de terugkeer naar ons geliefde tree house, al was het maar omdat onze magen beginnen te knorren en onze spieren zin hebben om lekker opgewarmd te worden.
Al mijn feministische neigingen ten spijt zorgen de mannen in het gezelschap voor het halen en kappen van hout. No worries, de stronken liggen klaar in een schuur, dus je hoeft zeker geen bomen om te hakken. Het verwarmen van huis en hottub wordt zodoende een mannenaangelegenheid, en je hoort de vrouwen niet klagen.
Van de hottub in de douche
De barbecuemaaltijd die we op voorhand hadden besteld, werd tijdens onze uitstap buiten in onze koelbox afgeleverd en ziet er smakelijk en verzorgd uit. Als flexitariër ben ik enorm opgetogen dat ik ook een vegetarische variant (veggie burger, gevulde courgette…) kon bestellen. Joeri buigt zich kundig over het barbecuestel terwijl de rest van ons zich alweer tegoed doet aan de meegebrachte wijn en hapjes. Waren we die vergeten, was dat evengoed geen probleem, want op het domein staat een automaat vol alcoholische en niet-alcoholische drankjes, chips, pasta, sauzen en andere benodigdheden. Handig!
Na een uurtje in de hottub – goed om te weten: het vullen en verwarmen van de hottub kost tijd, dus begin er zo’n twee uur op voorhand mee – is het tijd voor een deugddoende douche op houten plankjes. Authentieker kan niet. Het huisje is ondertussen iets té goed verwarmd, dus we laten de voordeur even openstaan en heffen buiten nog een laatste glas voor het slapengaan.
‘Aai, pony, aai’
’s Ochtends staan we goedgehumeurd op onder een stralend zonnetje. Het ontbijtpakket – ook dat bestelden we op voorhand – is geleverd, en iedereen is er als de kippen bij om te proeven. Kaas, vlees, yoghurt, koffiekoeken, vers fruit, een van de beste broden die ik ooit heb geproefd… Alles is aanwezig om er vandaag stevig tegenaan te gaan. En dat is nodig, want straks staat het Adventure Park van Warredal zelf op het programma.
Na het ontbijt ruimen we op, checken we uit en lopen we nog een rondje in de omgeving. We springen op de stapstenen in het water, begroeten de shetlandpony’s (aaien mag!) en bewonderen de tipitenten en schattige gebouwen die het domein rijk is. Werkelijk elk detail klopt hier en het is moeilijk om niet helemaal op te gaan in de sprookjesachtige sfeer.
Geen one and done-bestemming
Iets later lopen we naar het verzamelpunt voor de deelnemers aan Adventure Park, een klimparcours om u – of in mijn geval: holy shit… – tegen te zeggen. Hannelore heeft last van hoogtevrees en past liever, maar aangezien de parcours zich naast elkaar in een grote ruimte in het bos bevinden, kan ze gewoon op de grond met ons mee wandelen en babbelen terwijl wij in de lucht hangen.
Adventure Park is een fijne activiteit om flink wat buitenlucht op te doen en erachter te komen hoe out of shape je wel niet bent.
Deelnemers krijgen een klimuitrusting die ze moeten aantrekken en laten controleren voor ze naar het klimpark lopen. Er zijn vijf parcours, die elk een andere moeilijkheidsgraad hebben. David en Joeri vliegen er meteen in, en ik volg. Dit is een fijne activiteit om flink wat buitenlucht op te doen en erachter te komen hoe out of shape je wel niet bent. Ondanks zowat nul ervaring, gevloek op de jongens (waarom volg ik die eigenlijk klakkeloos?) en wat gebibber amuseer ik me prima. Vooral de 200 meter lange zipline die op het parcoursgedeelte volgt, blijkt helemaal m’n ding.
Wie liever niet helemaal loskoppelt van het stadsleven, kan trouwens ook de binnenstad van Maaseik verkennen of een uitstap naar het welbekende Maasmechelen Village maken, waar een selectie topmerken aan outletprijzen worden verkocht.
Tijdens een laatste wandelrondje in Warredal ontdekken we nog meer mooie weggetjes en stukjes natuur, maar ook de dromerige wedding chapel en de Hobbit-huisjes, die ‘Lord of the Rings’-fans vast kunnen bekoren. Ik moet mijn lief tegenhouden, want David verkoopt ons huis vast met alle gemak om in zo’n hutje te komen wonen.
Langs de mooie wijnvelden en paardenstallen lopen we langzaam richting onze auto, het vertrek nog even uitstellend. Ieder van ons is het immers eens: dit is geen one and done-bestemming, hier wil je gewoon terugkomen.
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
