‘Een paar maanden later hoorde ik dat hij ziek was. Hij had een agressieve vorm van kanker gekregen.’
Wesley redde Bens (38) leven toen hij in Rio de Janeiro van een berg viel
Van tot over je oren verliefd worden tot iemands leven redden: je maakt wat mee op reis. Deze lezers pakken uit met hun strafste vakantieverhaal. Voor vier van hen werd het een reis om nooit meer te vergeten. Wesley redde Bens (38) leven toen hij in Rio de Janeiro van een berg viel. Nadien probeerde Ben Wesleys leven te redden. Ben deelt hun verhaal.
‘We ontmoetten elkaar in 2016 in Bolivia toen ik er met twee Nederlandse meisjes rondreisde. Wesley voegde zich bij ons gezelschap. Wie is die kerel? dacht ik, maar mijn twijfels smolten meteen weg. Hij was zo’n toffe, positieve en ontspannen kerel. Echt zo’n gekke sufferd, altijd in voor een grap. En die laatste maakten we vaak, zoals over ‘This Girl’ van Kungs vs. Cookin. ‘Do you know this song? I think it’s going to be a hit’, zeiden we toen het nummer al razend populair was.’
Carnaval in Rio
‘Ik was een halfjaar in Zuid-Amerika toen Wesley en ik samen met zes anderen een Airbnb in Rio de Janeiro boekten om er carnaval te vieren. We gingen naar het strand, sportten, deden aan sightseeing en hadden zin om te feesten. Ik was mijn reis gestart in Rio. Carnaval was de kers op de taart, de cirkel was rond. We maakten caipirinha’s, verkleedden ons en trokken de straten in om de blocos – lees: de carnavalsstoeten – te volgen. Het was episch.’
Wakker worden in het ziekenhuis
‘Op mijn laatste dag in Zuid-Amerika, de dag voor ik naar huis zou vliegen, trok ik met Wesley naar de Pedra da Gávea, een erg uitdagende wandelroute op een bergflank. Er waren zelfs zulke steile stukken dat je op handen en voeten moest klauteren. We bereikten de top en maakten een foto met de Braziliaanse vlag. Op de weg terug gebeurde het. Ik moet uitgeschoven zijn. Het volgende dat ik me herinner, is dat ik wakker werd in het ziekenhuis.’
‘Ik bleek lelijk te zijn gevallen en Wesley had me samen met reddingswerkers urenlang de berg af gedragen. Hij heeft echt m’n leven gered. Zodra we in de Airbnb waren verwittigde hij de anderen, die me ’s ochtends kwamen bezoeken en ervoor zorgden dat ik naar een privékliniek werd overgebracht. Ze moesten via mijn mailbox aan mijn verzekeringspapieren geraken, maar blijkbaar werd ik door de pijnstillers heel koppig, wilde ik mijn gsm niet ontgrendelen en stond ik erop dat ze me hielpen om mijn vlucht te halen. Maar mijn pols was gebroken, ik droeg een nekbrace en mijn oor was gescheurd.’
We bereikten de top en maakten een foto met de Braziliaanse vlag. Op de weg terug gebeurde het. Ik moet uitgeschoven zijn.
‘Achteraf gezien bleek het een race tegen de klok om me van de ernst van de situatie te overtuigen om die verzekeringspapieren op te zoeken, zodat ik recht had op plastische chirurgie voor mijn oor, dat anders niet meer te redden zou zijn geweest. Uiteindelijk is het gelukt. De dokter heeft mijn ouders verwittigd, die naar Rio vlogen, en de verzekering heeft alles terugbetaald, zowel mijn verblijf in het ziekenhuis als onze extra weken op hotel. Wesley is nog wat langer in Rio gebleven om mijn rugzak aan mijn ouders te overhandigen.’
Teken uit het hiernamaals
‘Een dik jaar later ging ik Wesley en zijn vrienden rond zijn verjaardag bezoeken in Amsterdam, waar we in het Vondelpark gingen skaten. Een paar maanden later hoorde ik dat hij ziek was. Hij had een agressieve vorm van kanker gekregen. In de maanden nadien zag ik hem zienderogen achteruitgaan. Hij bleek terminaal. Een jaar later, op 19 augustus 2018, organiseerde zijn familie een groot verjaardagsfeest voor hem. Hij was erg verrast om me daar te zien. Ik trainde toen voor een marathon en vroeg hem of ik die mocht lopen om geld in te zamelen voor het Nederlandse kankerfonds. “Wil je dat voor mij doen?” zei hij geëmotioneerd.’
‘Twee dagen na zijn verjaardag is hij ingeslapen. Een maand later liep ik de marathon van Oslo in een Spider-Manpak, met een foto van ons beiden erop gespeld. Ik was niet totaal fit voor de race en zat er op een bepaald moment helemaal doorheen. Net dan klonk het nummer ‘This Girl’ uit de boxen. You bastard, dacht ik. Wesley hielp me die race uit te lopen. Zodra ik over de finish was, barstte ik in tranen uit. Tijdens zijn begrafenis deelde Wes’ familie honderden stickers met een foto van hem uit aan zijn vrienden, zodat we hem zouden kunnen meenemen op al onze reizen. Intussen is Wes al verschenen in Noorwegen, IJsland, de Canarische Eilanden, Turkije, Italië, Nepal, Vietnam, Cambodja… Ik heb altijd een paar stickers in m’n paspoort zitten. Wesley is er altijd bij.’
Tekst: Arkasha Keysers
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
