De NIPT wees op het Downsyndroom, maar de vruchtwaterpunctie toonde geen onregelmatigheden.
BABYB(R)ABBELS – Lisa (25): ‘De gynaecoloog vertelde ons niet te hopen op een baby zonder aandoening’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. De NIPT wees bij het kindje van Lisa en Jordy op het Downsyndroom. ‘We moesten niet hopen op een “vergissing”‘, vertelt Lisa. Na een vruchtwaterpunctie bleek de baby in Lisa’s buik toch helemaal gezond...
Lisa (25) en Jordy (30) werden in januari van dit jaar de trotse ouders van Saar. ‘Jordy’s grootvader heet Richard’, vertelt Lisa. ‘Maar hij kreeg de bijnaam “Saar de Sissen”. Saar werd dus naar hem vernoemd.’
NIPT
‘In het begin vond ik het best leuk om zwanger te zijn. Ik had weinig last van kwaaltjes, maar ik vond het moeilijk om de zwangerschap geheim te houden tot na de NIPT. Uiteindelijk heb ik Jordy toch kunnen overtuigen om ons nieuws al iets eerder bekend te maken. Iedereen was blij en niemand maakte zich echt zorgen. Bij zulke jonge mensen zal alles wel oké zijn, klonk het...’
‘We waren net op reis in Duitsland toen we de huisarts mochten bellen voor het resultaat van de NIPT. Blijkbaar werd er Trisomie 21 gedetecteerd. Dat nieuws sloeg in als een bom. Ik ben zelf geboren met een hazenlip, en was dus enorm bang dat ons kindje dit ook zou hebben, maar aan het Downsyndroom hadden we helemaal niet gedacht.’
‘Mijn mama heeft op dat moment zelfs naar haar huisarts gebeld om te vragen of dat resultaat echt wel klopte. Maar die kon alleen maar bevestigen en zei dat de test 99 procent nauwkeurig resultaat gaf. We moesten dus niet hopen op een “vergissing”. Ook onze gynaecoloog vertelde ons dat we niet moesten hopen op een baby zonder aandoening.’
Twee helse weken
‘We waren het er vrij snel over eens om de zwangerschap af te breken. Maar aangezien ik op dat moment al verder dan twaalf weken zwanger was, zou de bevalling ingeleid moeten worden. We zouden de geboorte dus bewust meemaken. Daar waren we echt niet op voorbereid.’
Onze gynaecoloog vertelde ons dat we niet moesten hopen op een baby zonder aandoening.
‘Uiteindelijk werd er een vruchtwaterpunctie vastgelegd. Pas dan zouden we honderd procent zeker zijn wat er precies aan de hand was. In het UZ Gent werden we ontzettend goed begeleid. Er werd uitgelegd wat de ingreep precies inhield en dat er wel wat meer kans op een foute uitslag was dan die schamele één procent.’
‘Er bestond zoiets als een vals positieve uitslag. Bij de NIPT wordt namelijk niet rechtstreeks het DNA van de baby getest, maar dat van de placenta. Heel af en toe kan er een verschil op beide zitten. We moesten twee weken wachten tot de vruchtwaterpunctie kon plaatsvinden.’
Vals positief
‘Uit de punctie bleek dat ons kindje geen aandoeningen had. Iets wat we nooit hadden durven hopen. Psychologisch waren die twee weken zo zwaar. Omdat onze gynaecoloog enkel sprak over het medische aspect en naar onze mening nooit vroeg hoe we ons voelden, hebben we besloten om van gynaecoloog te veranderen. Bij haar hadden we meteen een beter gevoel.’
‘Onze nieuwe gynaecoloog vermoedde dat er een afwijking in de placenta zat. Ik moest meteen wekelijks, en al vrij snel tweewekelijks, op controle. Mijn placenta zou op een bepaald moment niet meer voldoende werken waardoor ons kindje onvoldoende zou kunnen groeien. We hoopten voorbij de 34 weken zwangerschap te geraken, maar uiteindelijk werd onze knappe dochter pas na 37 weken en drie dagen geboren.’
Keizersnede
‘Tijdens de laatste controle bij de gynaecoloog bleek dat ons kindje niet voldoende bijkwam. Daarnaast werd er ook een adertje in haar hartje gevonden dat een beetje verwijd was. Ze moest dus geboren worden. Via een keizersnede is ze de volgende dag ter wereld gekomen. Ik had best wel wat zenuwen, maar alles is supervlot verlopen en ik heb dit echt als heel positief ervaren.’
Het klinkt misschien raar, maar ik heb de keizersnede als iets positiefs ervaren.
‘Omdat ze amper 2,2 kg woog en 45 cm groot was, moest ze twee dagen in een couveuse verblijven. Maar al snel bleek ze het supergoed te doen. Na drie dagen mocht ze bij ons op de kamer en na zeven dagen mochten we samen naar huis. Uiteraard zijn we super blij dat alles in orde is, maar ik vind het wel jammer dat ik mijn zwangerschap niet met een gerust hart heb kunnen beleven.’
‘Ik had niet verwacht dat het moederschap zo intens zou zijn. Je weet wel dat je je kindje graag zal zien, maar het echte gevoel is voor mij onbeschrijfelijk. De liefde die je voelt voor zo’n klein mensje wordt met de dag groter. We zijn zo blij dat we een gezond kindje hebben dat altijd vrolijk is. Haar lachjes zijn onbetaalbaar. Voor mij voelt alles op dit moment zo positief. Bestaat dat nog, een roze wolk na bijna zeven maanden (lacht)?’
‘Deze foto namen we net voor we naar het ziekenhuis vertrokken. Onze hond Fons kon natuurlijk niet ontbreken.’
‘De eerste foto samen met onze knappe dochter. Zo’n emotioneel moment. Alles was écht oké.’
‘Saar werd gewogen en gemeten. Klein, maar dapper! Het tekstje dat op het geboortekaartje stond, werd meteen ook heel toepasselijk: “Groot geluk kan heel klein zijn”, en dat bleek ook effectief zo met haar 2,2 kg en 45cm.’
‘We deden mee aan een kleine fotoshoot voor de website van onze vroedvrouw aan huis. Dankzij Nest Vroedvrouwen zijn we thuis supergoed begeleid. Saar moest in het begin vaak gewogen worden. En ook ik moest een beetje extra opgevolgd worden door de keizersnede. Nu kunnen we nog steeds bij hen terecht met al onze (soms onnozele) vragen.’
Foto: Made by Evelien
‘De romance die ontstaan is tussen Fons en Saar. Het was superbelangrijk dat onze hond haar zou aanvaarden. Uiteraard steeds onder toeziend oog van mama of papa.’
‘Ons hoekje met doopsuiker: snoepjes, lederen sleutelhangers en flesjes gin. Door de coronacrisis hebben we natuurlijk nog heel veel geboortegeschenkjes over. Gelukkig hadden we er niet veel in elkaar geknutseld. De sleutelhangers lieten we maken door Laluz.’
‘Hier is Saar al zes maanden oud. Vanaf de eerste maand hebben we telkens een foto genomen in een wasmand. Zo zie je echt hoe snel kleine baby’s groot worden!’
‘Foto in Duitsland! Onze “mislukte” reis hebben we dit jaar opnieuw gedaan met mijn mama en haar vriend en onze vrienden. Dit jaar met een gezonde Saar erbij!’
‘Toonbeeld van hoe ik mij voel als mama…’
Foto’s: Made by Evelien en eigen foto’s
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
- Laura (30): ‘Een volle maand geloofden we dat we een kindje met afwijkingen zouden hebben’
- Yasmine (25): ‘Ik wilde een kind. En liefst nú.’
- Marieke (27): ‘Door mama te zijn, besef ik wat onvoorwaardelijke liefde betekent’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
