'Mijn armen en benen staan meestal vól met blauwe plekken, maar dat hoort er nu eenmaal bij.'
VROUWEN MET STOERE HOBBY’S: Charlotte (23) speelt rugby
Dat vrouwen ook een serieus stel figuurlijke ballen aan hun lijf hebben hangen, tonen we elke week door een vrouw met een stoere hobby in de kijker te zetten. Charlotte Vandermarliere (23) tackelt haar tegenstanders op het rugbyveld.
Charlotte (23) woont in de Vlaamse Ardennen, meer bepaald in Kluisbergen, en ze studeert kinesitherapie. Als ze niet met haar neus in de boeken zit, dan haalt ze haar tegenstanders vakkundig neer op het grasveld, want ze speelt rugby. ‘Veel mensen denken dat we gewoon wat tegen elkaar lopen en stoten, maar er komt veel meer bij kijken’, vertelt Charlotte. ‘Er zit eigenlijk een hele tactiek én techniek achter.’
Kan je ons het spel in grote lijnen uitleggen?
‘Je hebt eigenlijk in je team van vijftien personen twee groepen: een dat in contact gaat en de tackles neemt en een dat op basis van looplijnen gaten probeert te creëren in de verdediging van de concurrerende ploeg. Ik hoor bij die eerste groep, want ik ben een flanker. De bal waar we mee spelen is niet rond zoals bij voetbal, maar ovaal en we mogen enkel met onze handen achterwaarts passen en met onze voeten vooruit schoppen. De bedoeling is dat we de bal op het einde van het veld over de eindstreep neerleggen en afdrukken met ons hand. Daarna mag je ook nog eens proberen om de bal tussen de doelpalen te kicken. Als dat lukt, krijg je extra punten. Dat doel ziet eruit als een vork waar de middelste beentjes van verwijderd zijn.’
© Alain Vanden Bossche
Hoe ben je daar ingerold?
‘Ik zat in de scouts en een aantal vriendinnen daar deden deze sport al bij Rhinos Rugby Oudenaarde. Ze vonden het echt iets voor mij, dus ging ik op hun aanraden een keertje mee. Ik ben blijven plakken, want ik doe dit ondertussen al drie jaar (lacht).’
Wat zijn de voorwaarden om een goede rugbyspeelster te zijn?
‘Je mag vooral niet bang zijn om eens goed vuil te worden (lacht). Voor de rest staan op het rugbyveld vrouwen met alle maten en vormen. Dat vind ik net zo geweldig aan deze sport.’
Bij rugby denken we vooral aan de tackles. Gaat het er soms hard aan toe?
‘Ja. Zeker de dag na een match voel je wel dat je ‘impact’ hebt gehad. Maar de tackles zijn mooi en daar bedoel ik mee dat we iemand willen neerhalen en niet pijn doen. De regel is dat je je tegenstander niet hoger dan haar schouder mag raken, want dat is te gevaarlijk. Je ziet ze ook meestal aankomen, dus je bent er op voorbereid.’
Je draagt waarschijnlijk wel goede bescherming om die klappen op te vangen?
‘Nee. Bij American Football, waar rugby vaak mee verward wordt, dragen ze die opvallende bescherming. Wij hebben helemaal geen scheenlappen of knieprotectie. Het enige wat we gebruiken, is een mondbit omdat onze tanden niet verzekerd zijn.’
Raakte je al eens geblesseerd?
‘Ja. Ik scheurde een hele tijd terug de ligamenten in mijn enkel, maar voor de rest kwam ik gelukkig nog niets ernstig tegen. Af en toe plooit mijn knie wel eens in de foute richting en mijn armen en benen staan meestal vól met blauwe plekken, maar dat hoort er nu eenmaal bij.’
Op welk niveau speel je?
‘Ons team Rhinos Rugby Oudenaarde speelt in tweede nationale. We zitten in onze poule met acht vrouwenploegen. De sport is niet gemengd. Mannen hebben veel meer kracht, dus dat zou niet eerlijk zijn en soms zelfs gevaarlijk.’
Rugby staat eigenlijk meer bekend als een mannensport. Hoe komt dat denk je?
‘Omdat het er fysiek toch wel hard aan toe gaat en vrouwen laten zich makkelijker afschrikken door het agressieve deel van de sport. Je moet eerlijk gezegd ook wel echt je mannetje kunnen staan. Toch wordt het populairder en komen er altijd maar meer vrouwen bij.’
Is het naast een bij tijd agressieve, ook een intensieve sport?
‘Ja. We lopen steeds heen en weer. Het deel van het team dat tackelt, loopt iets minder, maar doordat ze constant tackelen en zelf getackeld worden, is het ook enorm zwaar. Een wedstrijd duurt twee keer veertig minuten met daartussen slechts een tweetal minuutjes rust om iets te drinken. Dat is pittig!’
Moet je naast het veld wat in de fitness trainen om kracht bij te winnen?
‘Onze coach zou graag hebben dat we dit doen, maar in praktijk gebeurt dat heel zelden. We trainen al tweemaal en spelen een match per week.’
Is het een dure sport?
‘Als je het vergelijkt met andere sporten zeker niet. Ik betaal 180 euro voor een jaar en daarnaast moet ik enkel nog mijn voetbalschoenen en mondbit kopen.’
Wat is het zotste dat je al meemaakte bij het beoefenen van deze hobby?
‘Ik vind het altijd heel straf als ik iemand van ons team van het veld zie komen met een bijtafdruk in haar lichaam. Het is echt niet de bedoeling om te bijten en als de scheidsrechter het ziet, fluit ie sowieso een fout, maar het gebeurt dus wel degelijk soms achter zijn rug. Ik maakte het gelukkig zelf nog niet mee.’
Wat zijn de reacties van je omgeving als je vertelt dat dit je hobby is?
‘Mijn dichtste vrienden denken dat ik zot ben, maar ze vinden het wel echt iets voor mij. Anderen schrikken, want ze denken bij rugbyspelers dus vaak aan brede, stoere mannen en dat ben ik dus niet (lacht).’
Waarom vind je deze sport zo leuk?
‘Het gaat er hard aan toe tijdens de wedstrijden, maar daarna komt iedereen terug goed overeen en heerst er een topsfeer. Hoe hevig het er aan toe gaat op het veld, zo amicaal is het ernaast. Die combinatie vind ik geweldig! Na elke match kiest elke team ook een vrouw van de match van hun eigen ploeg en van de andere ploeg. Er zijn dus altijd vier vrouwen van de match en die krijgen dan een gratis pintje in de kantine.’
Tot slot, waarom zouden onze lezeressen deze hobby moeten beoefenen?
‘Als je tegen een stootje kan, is dit de ideale manier om al je energie kwijt te raken. Het is zoals ik eerder al zei niet zomaar tegen elkaar beuken, er zit echt een toffe tactiek achter. En daarna kan je die blauwe plekken weglachen met je teamgenoten én de concurrentes in de kantine!’
© Alain Vanden Bossche
Nog meer straffe dames:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
