'Heel wat scheidsrechters vertellen dat er bij vrouwenvoetbal nog een pak meer geduwd en getrokken wordt dan bij de mannen.'
VROUWEN MET STOERE HOBBY’S: Jorina (22) speelt voetbal
Dat vrouwen een serieus stel figuurlijke ballen aan hun lijf hebben hangen, tonen we elke week door een vrouw met een stoere hobby in de kijker te zetten. Jorina De Saeger (22) is de Vlaamse én vrouwelijke Messi, want ze speelt voetbal.
Jorina is een creative designer uit Dendermonde. In haar vrije tijd ruilt ze het tapijt op het kantoor maar al te graag in voor de grasmatten van het voetbalveld. ‘Ik voetbal bij KV Sint-Gillis’, vertelt Jorina. ‘Ik sta daar op het middenveld én ik ben kapitein van onze ploeg.’
Hoe ben je daar in gerold?
‘Als klein meisje trok ik op de speelplaats altijd meer op met jongens omdat daar minder drama was (lacht). Zij voetbalden vaak, dus ik deed met veel plezier mee. Mijn mama moest om de maand nieuwe schoenen kopen omdat ik ze volledig kapot trapte. Toen mijn broer zich inschreef bij een voetbalclub, besloot ik zijn voorbeeld te volgen.’
Op welk niveau speel je?
‘Ik speel in derde provinciale. Onze ploeg is nog maar sinds vorig jaar gestart, dus we moeten nog veel groeien. Ik heb wel veel ambitie en ik hoop binnen een aantal seizoenen toch te promoveren naar eerste provinciale. Al blijf ik het doen voor het plezier, hoor. Als vrouw verdien je er op dit niveau toch bijna niets aan.’
Voetbal staat nog steeds bekend als mannensport. Hoe komt dat, denk je?
‘Goh, geen idee. Het kan nochtans even sierlijk zijn als dansen, hoor (lacht). Je moet er wel tegen kunnen dat je een beetje vuil wordt, dat je af en toe een ferme duw krijgt en dat je in weer en wind in die korte broek op het veld moet staan.’
Wat is de reactie van je omgeving als je vertelt dat je voetbalt?
‘De meesten schrikken enorm omdat ik er heel vrouwelijk uitzie. Ik lak mijn nagels, kleed me graag op en ben ook bezig met make-up en mode. Helaas denken heel wat mensen dat vrouwen die voetballen halve jongens zijn. Da’s totaal niet waar! Ze moeten maar eens komen kijken.’
Is het een intensieve sport?
‘Ja, zeker als middenvelder. Ik moet zowel verdedigen als aanvallen, waardoor ik elke match wel de nodige kilometertjes loop. Ik doe ook niets liever. Voor ik voetbalde, deed ik tien jaar lang atletiek, dus ik ben het gewend om veel te lopen. We trainen tweemaal in de week en spelen elke vrijdagavond een wedstrijd.’
Is het soms een gevaarlijke hobby?
‘Als je kijkt hoe vaak een Rode Duivel of iemand van de Belgische competitie geblesseerd is, dan weet je dat je je ferm pijn kan doen! En zeker bij het vrouwenvoetbal. Heel wat scheidsrechters vertellen dat er bij ons nog een pak meer geduwd en getrokken wordt. Je moet echt je vrouwtje staan!’
Raakte jij als eens geblesseerd?
‘Ja. Ik had vorig jaar een spierscheur en ik sloeg mijn enkel om. Tot op vandaag speel ik daarom nog altijd met een brace.’
Is het een dure hobby?
‘Nee. Je moet je lidgeld betalen, maar een fitnessabonnement kost tegenwoordig een pak meer. En ieder seizoen moet ik wel een paar nieuwe voetbalschoenen kopen. Je kiest zelf hoe gek je daarin gaat. Er zijn schoenen van 50 euro, maar je hebt ook paartjes die gemakkelijk 200 euro kosten.’
Wat is de strafste stoot dat je al meemaakte tijdens deze hobby?
‘Mijn allereerste goal! Iedereen van het team kwam op mij af gelopen en sprong rond mijn nek. Daar word je oprecht intens gelukkig van.’
Waarom vind je deze hobby zo leuk?
‘Voetbal is niet gewoon achter een bal aan lopen, er zit een hele tactiek achter. Als je geen spelinzicht hebt, dan ben je verloren op het veld. Het is ook geweldig dat je met een volledig team voor hetzelfde doel strijdt. Daarom ben ik ook gestopt met atletiek, want daar stond ik er alleen voor. Hier kan je altijd rekenen op je ploegmaten. Alle vrouwen zijn ook welkom: er wordt niet gekeken naar je maat of leeftijd. Zo speelde ik ooit eens tegen iemand van 69! Tot slot heeft deze hobby mijn karakter enorm veranderd.’
Vertel.
‘Ik was vroeger soms té lief en ik liet me doen op het veld. De tegenstanders duwden me gewoon omver, maar dat laat ik nu niet meer gebeuren. Ik sta steviger in mijn schoenen en ik durf zeggen waar het op staat. Dat heeft me ook geholpen in het dagelijkse leven. Op werkvlak bijvoorbeeld laat ik niet zomaar over me heen lopen. Ik durf mijn mening te uiten en ik sta op mijn strepen.’
Tot slot: waarom zouden onze lezeressen deze hobby een keertje moeten proberen?
‘Het is goed voor je conditie én voor je weerstand, want je speelt altijd buiten in alle weersomstandigheden. Je leert je vrouwtje staan en durft van je afbijten. Het is een teamsport, dus je leert allemaal toffe dames kennen en je bent altijd omringd door vriendinnen. En elke match, of je nu wint of niet, ga je met een voldaan gevoel naar huis, want je hebt samen gevochten.’
Nog meer straffe dames:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
