Deze verhalen tonen aan dat Vrouwendag echt nog nodig is.
NATIONALE VROUWENDAG: 13 Flairredactrices delen hun ervaringen met genderongelijkheid
Vandaag is Nationale Vrouwendag. Vind jij een dag waarbij vrouwenrechten en gendergelijkheid in de aandacht staan ‘overdreven’? Deze verhalen van onze redactrices bewijzen helaas van niet.
Vrouwen van over de hele wereld strijden al decennialang voor gelijke rechten tussen mannen en vrouwen. Zo is het nog maar zeventig jaar geleden dat we voor de allereerste keer mochten gaan stemmen. Sindsdien is er gelukkig al heel wat veranderd, maar toch is er nog nood aan een dag als deze. Vrouwen krijgen immers nog steeds te maken met discriminatie, zowel op de werkvloer als in hun privéleven. Het glazen plafond, de loonkloof, de recente Time’s Up-beweging in Hollywood en de duizenden #MeToo-getuigenissen tonen aan dat er nog veel werk aan de winkel is.
Karin (41)
‘Het gebeurt dikwijls dat wanneer ik met een man op café zit en ik een pint bestel en hij bijvoorbeeld een koffie/thee/frisdrank, de ober 9 op de 10 keer de pint bij de man neerzet en ik het non-alcoholische drankje krijg. Alsof een vrouw geen pint drinkt en de man standaard wel...’
Barbara (35)
‘Superzenuwachtig was ik voor mijn rij-examen, en het hielp niet dat ik een vreselijk norse examinator had. Mijn proef op de weg liep niet goed, daar was ik me keihard van bewust. Eerlijk: ik wist dat ik niet geslaagd zou zijn. Net daarom was ik zo boos toen die examinator zijn uitleg begon met: Het is niet omdat je een vrouw bent, dat ik je erdoor ga laten, hé. Excuseer? Dat had ik totáál niet verwacht. Die opmerking was zo onnodig. Bovendien maakte ze me nog tien keer nerveuzer voor mijn tweede poging. Toen had ik trouwens een neutrale, vriendelijke examinator en was ik wel geslaagd. Náh.’
Herlinde (29)
‘Ik was zestien jaar en ik deed niks liever dan voetballen. Ik was er – zonder over mezelf te stoefen – ook heel goed in. Ik durf zelfs te beweren dat ik heel wat jongens letterlijk naar huis speelde. Ik kon supersnel lopen, ik had een goed spelinzicht, ik kon zowel links als rechts shotten en de bal leek wel aan mijn voet te plakken. Het was lente en er was een nieuwe regel op school dat we tijdens de middagpauze mochten sporten. Ik keek al de hele voormiddag uit naar dat uurtje ontspanning. De ziel uit mijn lijf lopen en de frustraties van de voorbije lesuren uitwerken op die lederen bal. Toen ik eenmaal aankwam op het sportterrein, waren daar enkel jongens te bespeuren. Ik liep op mijn LO-leerkracht af en vroeg met welk team ik mocht meedoen. Voor mij leek dat de meest normale vraag ter wereld, maar de man keek me aan alsof er een alien voor hem stond met drie neuzen, zes ogen en een antenne. De meisjes dansen in de turnzaal, snauwde hij mij toe. Ik probeerde nog wat aan te dringen, maar hij stuurde me het veld af met de woorden: Ik zou niet willen dat je je pijn doet! Zo suste hij waarschijnlijk zijn geweten. Later dat jaar werd de voetbalploeg waar ik bij speelde kampioen in eerste provinciale en promoveerden we naar derde nationale. Een mooie symbolische middelvinger naar die sportleerkracht die dacht dat meisjes alleen gemaakt waren om danspasjes uit het hoofd te leren.’
Anke (23)
‘Als videojournaliste ben ik wel vaker alleen op stap. Ik weiger dan ook om in te boeten aan vrijheid om mijn eigen veiligheid “te garanderen”. Toch heb ik het hele zootje al meegemaakt, van catcalling tot achtervolgingen en ongewenste aanrakingen. En wat bijna even frappant is, zijn de oprecht goedbedoelde “tips” die ik dan krijg: Kleed je niet te uitdagend, ga ‘s avonds niet alleen op pad, vermijd bepaalde buurten, maak geen oogcontact… Victim blaming heeft diepere wortels dan we denken. Meisjes die geen topjes mogen aandoen op school, peuters die niet enkel in een zwembroekje mogen spelen, moeders die zich moeten bedekken wanneer ze borstvoeding geven en ga zo maar door. Vanaf de geboorte wordt het lichaam van de vrouw constant onderworpen aan de sexual objectification die heerst in onze maatschappij, en dat is echt niet meer oké.’
Ysaline (22)
‘Ik heb ooit eens een enorme discussie gehad met iemand over uitgaan als meisje. Ik had ooit in Gent geen slaapplaats en dus zat er niets anders op dan ofwel thuis te blijven, ofwel met de eerste trein terug te keren. Omdat ik mijn avondje uit niet wilde laten verpesten door zo’n stom detail, besloot ik samen met een vriendin met de trein te gaan. Tot iemand mij zei dat ik dat beter niet deed. Ik snapte natuurlijk niet waarom, want zoveel jongeren van mijn leeftijd doen het. Ik vergeleek mijn situatie met die van een vriend. Hij is even oud, gaat elke week naar Gent met de trein en neemt ook vaak de eerste terug. Die persoon zei dat dat anders was: Jij bent een meisje en dat is gewoon gevaarlijker. Ik ben toen in discussie gegaan, maar dat haalde niets uit. De persoon in kwestie bleef bij het standpunt: meisjes kunnen niet alleen ’s nachts met de trein, toch niet als er geen jongen bij is.’
Elke (27)
‘Als 16-jarige deed ik vakantiewerk in een fabriek. Daar was ik het enige meisjes tussen een heleboel mannen. Ik was nogal verlegen en dus heel erg op mezelf, de mannen stonden dan vaak in een groepje wat verderop te babbelen en te lachen. Heel ongemakkelijk voelde ik me. Ik vergeet nooit het moment waarop een van die mannen voorbijliep en zei: Je bent veel mooier als je lacht (knipoog). Mijn ogen rollen nog steeds 360° als ik eraan denk. Misschien bedoelde hij het goed, en doe ik een beetje flauw, maar het heeft me ergens toch getekend. Iets anders wat ik me herinner, is toen ik nog elke dag anderhalf uur pendelde en er geregeld hetzelfde volk op die overvolle trein zat. Het was me al opgevallen dat er een man wel heel vaak in mijn buurt een plaatsje probeerde te veroveren. Eén keer lukte het hem om tegenover me te komen zitten. Hij zakte de hele tijd een beetje verder onderuit om toch maar met zijn benen mijn benen te kunnen raken. Heel vies vond ik dat. Toen ik niet nog verder weg kon kruipen, en er nergens een ander plekje vrij was – want ja: overvolle treinen met in het gangpad zelfs veel te veel mensen -, kon ik er niet beter op vinden dan helemaal naar het andere uiteinde van de trein te lopen. Ik kan zo boos worden op mezelf dat ik gewoon mijn mond niet durf open te trekken. Ik schaam me denk ik, omdat ik dan denk dat ik flauw doe, of zo? Ik weet het niet…’
Lien (34)
‘Ik merk dat vanuit de school van mijn twee jonge kinderen vragen om hulp van de ouders bij voorleesnamiddagen, fruit snijden, de zwemles... vaak nog expliciet naar de mama’s gericht zijn. Alsof die nog steeds – zoals in de jaren 50 – allemaal enkel het huishouden doen en dus sowieso tijdens weekdagen vrij zijn om te komen helpen. Newsflash: de meeste vrouwen zijn óók aan het werk vandaag. En papa’s kunnen even goed appels schillen!’
Eva (24)
‘In mijn Russische cultuur merk je al op heel jonge leeftijd dat meisjes en jongens anders worden gezien. Terwijl een jongen een wildebras mag zijn en wegkomt met ach zo zijn jongens, moeten meisjes zich zo netjes mogelijk gedragen want wat zullen de mensen anders zeggen? Dat gaat van spelen en je kleren vuilmaken als kind, tot feesten als tiener en uiteindelijk tot de verpletterende druk om een gezin te stichten die volwassen vrouwen veel eerder voelen dan mannen.’
Kristin (31)
‘Ik zal de rekening maar aan de man geven, hè’, knipoogt de ober van het restaurant. ‘Die knopjes van de jacuzzi zal ik aan hem uitleggen, zeker?’ grapt de uitbaatster van de sauna. Waarna ze hem ook de wijn laat voorproeven – zo’n mannending, hé -, en ook de iPad voor de muziek in de handen van mijn vriend duwt, want technologie daar ken ik als arme vrouw natuurlijk niets van zie ik haar denken. Een kleine greep uit het aanbod stereotyperingen van vorige week alleen al. Het zijn kleine opmerkingen en gewoontes zoals deze waarvan de stoom uit mijn oren komt. Al verbleken ze naast de hallucinante cijfers over genitale verminking in ons land. In België zijn al 17.273 vrouwen besneden, en dat aantal blijft alleen maar stijgen. Ik heb vriendinnen in New York die net voor de aanstelling van Trump nog een spiraaltje hebben laten steken, ‘om zeker te zijn de komende jaren’. Of een uitstrijkje lieten doen voor het onbetaalbaar werd.
Laura (28)
‘Ik heb geen straf verhaal om te “bewijzen” dat Vrouwendag anno 2018 nog steeds van belang is, en dat is ook niet nodig. Zoals ik het zie, zit genderongelijkheid, seksisme of hoe je het ook wil noemen namelijk net in de kleine dingen. De ober die steevast de rekening naar mijn lief toeschuift alsof ik mijn eigen boterham niet verdien. De loodgieter die mijn lief meevraagt naar de kelder alsof ik niet weet hoe een boiler eruitziet of waar die hangt. Mijn oma die op kerstavond enkel aan mij, mijn mama en tante vraagt om mee in de keuken te helpen alsof mannen geen soep in een bord kunnen gieten. Om nog maar te zwijgen over “serieuzere” kwesties zoals het glazen plafond. Genderongelijkheid zit er ingebakken en het moet eruit. Zo simpel is het. En hoewel we al een hele weg hebben afgelegd, hebben we nog een lange weg te gaan.’
Eva (22)
‘In mijn middelbare school was er een héél strenge regel op “té bloot zijn”, maar deze werd toch iets te streng opgenomen naar mijn (en sowieso de rest van mijn medestudenten) mening. Te korte rokjes en té blote schouders (dus ook spaghettibandjes) waren een ticketje naar de leerlingendienst en minstens twee bladzijden straf schrijven. Zelfs met panty’s onder je rok of jurkje was het té kort. Dat ging zelfs zo ver dat er publieke vernedering bij kwam kijken. De poort binnenlopen en die ene boze vrouw die dan op je begon te roepen dat je rokje te kort was. Of diezelfde vrouw die in het midden van de speelplaats op je begint te roepen dat je rok toch wel schandalig kort is, waarop alle jongens dan naar je lachen en staren als een stukje vlees, ugh. Soms ging het zelfs zó ver dat die vrouw je naar een lokaal liet komen waar dan toevallig een klas jongens zat van het zevende jaar. Daar moest je dan vooraan een rondje draaien en die jongens moesten dan keuren of het té kort was of niet. De-gou-tant! Bij jongens maakte dit allemaal niet uit, maar meisjes mochten niets “uitlokken”. Terwijl dat niet eens onze intentie is. Er mooi uitzien is nog steeds een beetje een misdrijf, denk ik dan.’
Catherine (29)
‘Hoewel gendergelijkheid in onze Westerse wereld gelukkig meer en meer de norm wordt, merk ik dat de strijd nog lang niet gestreden is. Na de opkomst van de #metoo-beweging viel het me op dat sommige mannen de memo nog stééds niet gekregen leken te hebben. Ook vandaag word ik nog nageroepen op straat of betutteld door machistische taxichauffeurs. Als sterke, onafhankelijke vrouw kan ik best met dat soort gedrag om – hen negeren of vriendelijk maar kordaat van repliek dienen werkt het best – maar anno 2018 zou dat niet meer nodig hoeven zijn. Daarom op International Women’s Day een warme oproep: laat mij gerust wanneer ik op weg ben naar de nachtwinkel om een pot ijs te kopen, danku.’
Elke (23)
‘Ik heb altijd op internationaal niveau getennist. Daar moet je ook opboksen tegen het feit dat het mannentennis veel beter en leuker is om naar te kijken dan vrouwentennis. Dat mannen maximaal 5 sets moeten spelen en vrouwen maximaal 3, en dat vrouwen daarom ook maar minder moeten verdienen. Terwijl je zulke dingen niet kan vergelijken. Mannen worden nu eenmaal geboren met meer fysieke kwaliteiten dan vrouwen. Vrouwentennis wordt ook gezien als een sexy sport, dus als je zegt dat je tennist, vragen mannen weleens: Draag jij ook van die korte rokjes? Heb je daar niks onder? Terwijl wij gezien willen worden voor onze tenniskwaliteiten en niet als een object dat tegen een balletje slaat. Twee jaar geleden maakte ik de overstap naar het voetbal. Mensen geloven niet dat je als meisje kan voetballen. Dat je ook snel kan zijn, ook kan koppen of ook een tackle kan maken. Ook omdat ik er heel vrouwelijk uitzie, denken mensen dat ik een soort poppetje ben dat met haar punt tegen de bal aan trapt. Vorig jaar snoerde ik die mensen direct de mond. Na 1 jaar voetballen werd ik tweede in het topscoordersklassement met 20 goals en loodste ik mijn team zo naar de titel en promotie naar tweede nationale.’nn
Lees ook:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
