'Mijn papa stierf toen ik pas 16 jaar oud was. Het was dus mijn mama die mij naar het altaar wandelde: een heel emotioneel moment.'
#WeddingWednesday: Laurence & Simon: ‘Ik wou een trouwfeest zoals je op televisie bij de royals ziet en waar nog lang over zou gesproken worden’
In onze rubriek Wedding Wednesday laten we elke week een lezeres aan het woord over haar huwelijk. Wat maakte haar bruiloft zo speciaal? Welke herinnering zal haar altijd bijblijven? Vandaag is het de beurt aan Laurence.
Identikit
- Het koppel: Laurence (27) en Simon (26)
- Ze kenden elkaar 6 jaar voor ze officieel man en vrouw werden.
- Na een huwelijksaanzoek tijdens een wandeling aan de Belgische kust, huwden Laurence en Simon op 24 augustus 2019 voor de wet en op 31 augustus 2019 voor de kerk.
De bruiloft
‘De nacht van onze verloving lag ik de hele tijd wakker en pinde ik al een overvol Pinterestbord bij elkaar (lacht). Ik wou een trouwfeest zoals je op televisie bij de royals ziet, en waar we nog lang over zouden spreken. Ondanks het feit dat de voorbereidingen niet altijd zonder discussie verliepen – zou wou ik graag zelf de touwtjes in handen hebben in plaats van de organisatie van het feest door het team van de feestzaal te laten regelen – zijn we na anderhalf jaar plannen toch in ons opzet geslaagd.’
De nacht van onze verloving lag ik de hele tijd wakker en pinde ik al een overvol Pinterestbord bij elkaar.
‘Het was een prachtige dag. Alles verliep zoals we voorzien hadden én de zon scheen. Het cliché klopt: het was écht de mooiste dag van ons leven! Wanneer we nu, meer dan een jaar later, onze foto’s bekijken, zeggen Simon en ik tegen elkaar “Zouden we niet nog eens trouwen? Het was zo leuk!” (lacht).‘
Laurences tip
‘Begin op tijd! Wij waren iets meer dan anderhalf jaar verloofd en waren blij met die ruimte. Op die manier konden we voor al onze favoriete leveranciers kiezen. Populaire trouwzalen en cateraars zijn al meer dan een jaar op voorhand volgeboekt en als je hier de juiste keuze kan maken, nemen zij veel werk uit je handen.’
Wat Laurence achteraf gezien liever anders had gedaan
‘Mochten we ooit onze geloften hernieuwen, zou ik een week verlof nemen voor de grote dag. In de aanloop naar het feest wil iedereen (de cateraar, dj, ceremoniemeester,…) de puntjes op de i zetten, met als resultaat dat mijn telefoon niet stilstond. Niet zo praktisch tijdens de werkuren (lacht).’
Waar Laurence het meest van schrok wat het kostenplaatje betreft
‘Toen ik de trouwfoto’s van een (intussen ex-)collega zag – gemaakt door Lux Visual Storytellers – wist ik dat ik op hen beroep zou doen wanneer het mijn beurt was. De fotograaf lag dus al vast nog voor ik ten huwelijk werd gevraagd (lacht). Simon twijfelde omwille van de prijs, maar uiteindelijk won ik de discussie. Op onze huwelijksdag, en dan zeker bij het zien van het resultaat, is hij helemaal bijgedraaid: het was elke cent waard.’
Wil jij ook graag over je huwelijk vertellen? Lees hier hoe je je kandidaat stelt.
De jurk
‘Ik wist heel goed wat ik wou: een prinsessenjurk met een lange sleep en indrukwekkende sluier. Bij het allereerste exemplaar dat ik aantrok, kreeg ik kippenvel. Toch wou ik niet meteen de knoop doorhakken, dus paste ik nog minstens twintig andere jurken. Maar geen enkele daarvan gaf me hetzelfde gevoel als die eerste jurk van het Spaanse label Rosa Clará. Toen ik die nog eens aantrok, wist ik het zeker: deze is het!’
Het kostuum
‘Simon en ik spraken af dat we elkaars outfit niet zouden zien vóór de grote dag. Daarom nam hij z’n mama mee toen hij bij Labaere in Zottegem een pak op maat liet maken. Hij koos voor een persoonlijke boodschap aan de binnenkant van z’n kraag: “She’s mine”.’
De kerkelijke ceremonie
‘Mijn papa stierf toen ik pas 16 jaar oud was. Het was dus mijn mama die mij naar het altaar wandelde: een bijzonder emotioneel moment.’
De bruidsmeisjes (pt. I)
‘Een foto van al mijn vriendinnen samen mocht uiteraard niet ontbreken. Hoewel er geen dresscode was, kozen ze bij toeval allemaal voor een lange, zomerse jurk.’
De eregast
‘Gilles is het zoontje van mijn broer en mijn petekind. Hij moest dus zeker een belangrijke rol krijgen op onze trouwdag. De hele zomer oefende hij trots met het ringkussentje om de ringen – van bij de Gentse juwelier Vanhoutteghem – te dragen voor “tante Jans” en “nonkel Simon”. Toen hij ze tijdens de ceremonie vooraan in de kerk liet vallen, kon zelfs de pastoor zijn lach niet bedwingen (lacht)‘.
De getuigen
‘Onze getuigen, Andreas (Simons oudere broer) en Floor (mijn beste vriendin sinds het middelbaar), hadden zonder dat we er van wisten een speech voorbereid. Die was grappig en emotioneel tegelijk!’
De bruidsmeisjes (pt. II)
‘Mijn beste vriendinnen keken er al weken naar uit om rijst te gooien op onze trouwdag. Ik stond er eigenlijk niet zo om te springen, aangezien je vaak hoort dat die rijst dan in je haar blijft hangen. Ze hebben uiteindelijk naar hartelust gegooid, maar achteraf ook ieder korreltje weer uit mijn lokken geplukt (lacht).’
De shoot
‘Het enige waar Simon en ik stress voor hadden op onze trouwdag, was de fotoshoot. We vinden onszelf niet zo fotogeniek, dus gingen we er van uit dat de foto’s niet veel zouden voorstellen. Het tegendeel bleek waar te zijn. Dit portret is mijn favoriet. De fotografen van Lux Visual Storytellers stelden ons zo op ons gemak dat we spontaan onze openingsdans begonnen te oefenen.’
De locatie
‘Ons feest vond plaats in Hove van Herpelgem in Kluisbergen. De catering werd verzorgd door De Feestarchitect, een aanrader! Naast de catering namen zij ook de hele organisatie van het feest op zich. Ze waren een grote hulp, zeker op de dag zelf.’
De openingsdans
‘Onze openingsdans moest een complete verrassing zijn. Simon is absoluut geen danser, dus een klassieke “tegelplakker” zagen we niet zitten. Zijn beste vriendin is danslerares en leerde ons een choreografie aan – mét lift! – op Florence + The Machines cover van Ben E. Kings klassieker “Stand By Me”. Iedereens mond viel open, heel leuk om te zien (lacht).’
Foto’s: Lux Visual Storytellers
Nog meer #WeddingWednesdays:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
