'Ons hondje Douchi was ringdrager. Met een satijnen lint knoopten we de ringen vast aan haar kanten jurkje.'
#WeddingWednesday: Sophie & Wesley: ‘Na de ceremonie reden we naar de begraafplaats om mijn papa een bezoekje te brengen’
In onze nieuwe rubriek Wedding Wednesday laten we elke week een lezeres aan het woord over haar huwelijk. Wat maakte haar bruiloft zo speciaal? Welke herinnering zal haar altijd bijblijven? Vandaag is het de beurt aan Sophie.
Identikit
- Het koppel: Sophie (25) en Wesley (30)
- Ze waren exact 9 jaar en 3 maanden samen op de dag dat ze trouwden.
- Sophie en Wesley kozen 8 juni 2018 uit als trouwdatum. Het cijfer 8 heeft een speciale betekenis voor hen. Ze werden een koppel op 8 maart 2009 en waren 8 jaar samen toen Wesley Sophie ten huwelijk vroeg. Wanneer je het cijfer 8 een kwartslag draait, krijg je het oneindigheidsteken. Sophie en Wesley lieten het symbool achteraf graveren in hun trouwringen.
De bruiloft
‘Onze bruiloft was precies zoals ik het altijd had gedroomd. De dag zelf begon wat regenachtig, maar tegen de middag klaarde het volledig op. Na de voltrekking van het huwelijk op het gemeentehuis reden Wesley en ik naar de begraafplaats om mijn overleden papa in ons verhaal te betrekken. Hij mocht zeker niet ontbreken op de trouwfoto’s!’
De ceremonie, die aan elkaar werd gepraat door Wesleys zus verkleed als non, was hilarisch en ontroerend tegelijk.
‘In plaats van mijn vader begeleidde mijn broer me naar het altaar, mijn zus was dan weer een van mijn bruidsmeisjes. De ceremonie, die aan elkaar werd gepraat door Wesleys zus verkleed als non, was hilarisch en ontroerend tegelijkertijd. De trouwringen werden ons overhandigd door mijn stiefbroer, vergezeld door ons hondje Douchi. Onze openingsdans, die uitmondde in een dancebattle tussen ‘de meisjes’ en ‘de jongens’, zal ons altijd bijblijven. Het was een bijzonder geslaagde dag. Ik zou ‘m zo opnieuw doen. Met dezelfde man uiteraard. (lacht)‘
Sophies tip
‘Mijn ultieme tip voor bruiden in spe is zeker niet te veel stressen over details. Ik ben wat men een stresskip noemt, maar de dag vliegt voorbij en je wil ten volle van alles en iedereen genieten. Dan maakt het echt niet uit als die ene vaas scheef staat. Ook adviseer ik om zeker genoeg budget uit te trekken voor een fotograaf. De foto’s zeggen alles.’
De jurk
‘Ik wist precies wat ik wilde, alleen had ik niet verwacht dat dit dé jurk zou worden. Mede dankzij de geduldige Tove van bruidsboetiek Koonings in het Nederlandse Deurne, mijn mama, schoonmama, zus en broer koos ik uiteindelijk voor dit exemplaar van Ladybird. Ik ben nog steeds heel blij met mijn keuze.’
Het boeket
‘Het boeket ontwierp ik zelf, omdat ik exact wist wat het moest worden. Martine van bloemen- en interieurzaak Coin Perdu in Tongeren heeft de opdracht perfect begrepen.’
Het eerste portret als man en vrouw
‘Dit is veruit onze favoriete foto van onze bruiloft. Al waren we héél blij toen het dak van de auto er werd afgehaald, aangezien het een bloedhete zomerdag was.’
Het bezoek aan Sophies papa
‘Door mijn overleden vader een bezoekje te brengen op de begraafplaats voelde het toch een beetje alsof hij erbij was. Ik ben heel blij met de foto’s.’
De ceremonie
‘Omdat het ‘s ochtends had geregend, werd onze ceremonie naar binnen verplaatst. Achteraf gezien is dat een goede keuze geweest. Samen met mijn mama, broer en zus maakte ik ‘happy-tears-zakdoekjes’. Die bleken broodnodig nadat Wesley zijn geloften aan mij had verklaard!’
De ringen
‘De trouwringen, ontworpen door Frank Hellinx, werden ons gebracht door mijn stiefbroer William en ons hondje Douchi. Met een satijnen lint knoopten we de juwelen vast aan haar kanten jurkje.’
De feestlocatie en het vervoer
‘Toen we Het Fonteinhof in Borgloon voor het eerst bezochten, waren we meteen verkocht. De oldtimer was een verrassing van mijn mama en stiefvader. Ik voelde me net een prinses!’
De tafeldecoratie
‘In plaats van de klassieke nummering gaven we elke tafel een plaatsnaam. Aan de hand van een zelfgemaakte geotag op een landkaart konden de gasten ontdekken waar ze mochten plaatsnemen. De fotokaders op de tafels legden uit waarom die bepaalde plek belangrijk voor ons is. De eretafel kreeg de naam Monterosso, omdat Wesley in die Italiaanse gemeente op zijn knieën ging.’
De openingsdans
‘Onze openingsdans was niet traditioneel. Ik wilde het voor mezelf niet moeilijker maken door alweer iemand te moeten zoeken die mijn papa zou ‘vervangen’. We kozen daarom voor ‘Amazed’ van Lonestar, dat we aan het eind lieten overgaan in een dancebattle tussen mannen en vrouwen om zo het feest op gang te brengen.’
De bruidstaart
‘Familie en vrienden hebben ons maandenlang proberen om te praten, maar Wesley en ik wilden absoluut een bruidstaart. We waren het er al snel over eens dat het een naked cake zou worden. Traiteur Jeurissen bakte de taart van onze dromen met maar liefst vier verdiepingen!’
[td_smart_list_end]
Foto’s: KaOn Photography
Wil jij ook graag over je huwelijk vertellen? Lees hier hoe je je kandidaat stelt.
Nog meer #WeddingWednesdays:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
