Lisa keek er als vroedvrouw nochtans enorm naar uit om zelf te ervaren hoe het is om zwanger te zijn.
BABYB(R)ABBELS – Lisa (25): ‘Het is zo bijzonder om je baby te voelen, maar toch werd ik niet enorm gelukkig van die groeiende buik’
En plots sta je daar, met een baby in je armen. Van een kinderwens over de zwangerschap tot het moederschap: een kind op de wereld zetten is één grote rollercoaster. Lisa (25), vroedvrouw van beroep, keek er enorm naar uit om zelf een keer te ervaren hoe het is om zwanger te zijn en te bevallen. Ook al kon ze niet genieten van haar groeiende buikje, de liefde voor haar kleine held was er al vanaf het begin.
Lisa (25) en Jef (30) werden in januari van dit jaar de trotse ouders van Fil. ‘We vonden Fil al twee jaar een mooie naam, dus toen we wisten dat we een jongen verwachtten, hebben we geen seconde meer getwijfeld. Het betekent “vriend van ons”, en hij is ook echt een vriend van iedereen!’
Liefdesbaby
‘In mei 2019 werd ik, na een beklimming van enkele dagen, op de top van de Kilimanjaro ten huwelijk gevraagd door Jef. Het was fantastisch en diezelfde dag kozen we al een datum voor ons huwelijk. Op 6 juni 2020 zouden we elkaar het jawoord geven, maar al snel bleek dat het coronavirus hier anders over ging beslissen... Begin april beseften we dat dit niet een klein virusje was dat snel weg zou zijn en maakten we de beslissing om ons huwelijk uit te stellen naar 2021 en ondertussen zelfs 2022. Geen huwelijk, dan maar een liefdesbaby grapten we. Twee weken later was ik zwanger.‘
‘Uit de NIPT-test bleek dat onze kleine held een jongen werd. Op het moment dat ik de mail ontving, was ik aan het werk, dus na mijn shift snelde ik naar huis om de living te versieren zodat ik Jef kon verrassen met het geslacht. Hij was in de wolken! Niet veel later belden we onze ouders die zelfs om elf uur ‘s avonds nog langskwamen om het geslacht te ontdekken.’
Groeiende buikje
‘Ik ben zelf werkzaam als vroedvrouw in het ziekenhuis, dus ik vroeg me altijd al af hoe het voelde om zwanger te zijn. Het moest zo iets bijzonders zijn! En dat was het ook. Het is zo speciaal om dat leven in je buik te voelen. Anderzijds was ik niet de vrouw die enorm gelukkig werd van de groeiende buik. Ik vond het zo’n fysieke en mentale rollercoaster, maar ik kon ook niet altijd uitleggen wat ik dan precies voelde. Gelukkig heb ik zo’n lieve en empathische partner die steeds aanvoelde wat ik nodig had (of wat net niet). Hij was mijn steun en toeverlaat doorheen deze hele periode.’
Ik vond het zo’n fysieke en mentale rollercoaster, maar ik kon ook niet altijd uitleggen wat ik dan precies voelde.
‘In september van vorig jaar deed ik mijn laatste bevalling op de werkvloer voor ik zelf zou bevallen van ons zoontje. De uitgerekende datum kwam dichter en dichterbij, maar drie weken voor ik moest bevallen, raakten mijn mama, stiefpapa, zus en schoonbroer besmet met Covid-19. Mijn mama had speciaal verlof genomen om me in die laatste weken nog wat te helpen, maar daar stak het virus dus een stokje voor. We hebben er beiden ettelijke traantjes om gelaten. Je mama blijft toch je mama, ook al sta je op het punt om zelf mama te worden. Ik apprecieerde haar raad en daad zo hard.’
Hallo, collega’s
‘Op 6 januari werd ik midden in de nacht wakker met wat op menstruatiepijn leek. Omdat ik het de dagen ervoor ook al wat gevoeld had, probeerde ik toch terug te gaan slapen. Maar nog geen tien minuten later werd het pijnlijker en volgden de krampen elkaar ook sneller op. Ik besloot in bad te gaan liggen waar plots ook mijn vliezen braken. Jef maakte zich klaar en bracht alle spullen naar de auto. We konden vertrekken naar de verloskamer, waar mijn collega’s me op stonden te wachten.’
‘Vanaf dat moment heb ik alles in een waas beleefd. Ik vroeg een epidurale verdoving, maar die bleek niet te werken. Niet veel later mocht ik beginnen persen. De gynaecoloog moest zich haasten, want na amper een kwartiertje werd Fil geboren. Dat gevoel van intens geluk wanneer dat kleine wezentje op jou wordt gelegd, is onbeschrijfelijk.’
Kolfmachine
‘De borstvoeding verliep niet zo vlot, dus dat voelde als een zware domper. Ik had een beeld van het vlekkeloos langvoeden in mijn hoofd, maar dat liep dus even helemaal anders. Fil wou na ontelbaar veel pogingen niet aan de borst drinken, dus ik was genoodzaakt te kolven als ik hem moedermelk wilde geven. Acht keer per dag (en vaak nog meer) vijftien minuten aan een kolfmachine, dat was niet wat ik had gehoopt.’
Acht keer per dag een kwartier aan een kolfmachine, dat was niet wat ik had gehoopt.
‘Mijn productie was niet voldoende om alle voedingen te voorzien. Ik deed er alles aan om het op te krikken, maar er was één boosdoener. Een stuk van de placenta was achtergebleven, dus ik moest na zes weken onder het mes. Daarna had ik een grotere productie en kon ik Fil uiteindelijk dertien weken voeden met mijn melk. Het was een ware achtbaan waarbij veel traantjes zijn gevloeid. Maar dankzij de thuisvroedvrouw, mijn mama en Jef ben ik erdoor gesparteld. Ik ben toch wel trots dat ik dit zo heb gedaan.’
‘Ik ben heel graag mama en zou voor geen geld van de wereld nog willen wisselen met mijn vorig leven. Want zo voelt het wel... Er is een leven voor Fil en een leven sinds zijn geboorte. Hij maakt ons gezin zoveel mooier! Ik vind het fantastisch om Jef en Fil bezig te zien. Mijn liefde voor Jef is nog meer gegroeid en heeft een extra dimensie gekregen. Hij is zo’n goede papa!’
‘Op een zonnig weekend, toen ik ongeveer twintig weken zwanger was, vroegen we aan mijn zus, Sofie, en de broer van Jef, Jo, of ze meter en peter wilden worden. Dit met een plantje dat ze moeten laten groeien, ter voorbereiding.’
‘Voor de kinderkamer kozen we kleur en dieren. Zacht, maar toch speels. We kozen alles zorgvuldig uit, maar na twintig weken stond dit al helemaal klaar voor onze held.’
‘Dit is een foto van mij met bolle buikje, genomen met Kerstmis. Toen nog hopend dat hij niet in 2020, maar pas in 2021, zou komen. Hij luisterde al goed (lacht)!’
‘Een foto genomen aan zee met ons tweetjes. Het weekend nadat we het grote nieuws vertelden aan onze gezinnen. Ik lach mooi, maar voelde me echt heel misselijk op dat moment.’
‘Ons kaartje werd ontworpen door Studio Lolo. We werden heel warm onthaald en heel goed geholpen. De doopsuiker stak ik zelf in elkaar. Inspiratie haalde ik van Pinterest.’
‘Deze foto werd drie weken na de geboorte van Fil genomen door Foto Livo. Het was een heerlijk moment dat Liese mooi heeft kunnen vastleggen op beeld. Het was een lichtpuntje in een toen mindere periode door de moeizame borstvoeding.’
‘Door de vele krampjes van Fil de eerste weken zat hij vaak in de draagdoek. Dit was voor hem heel comfortabel en zo kwam hij snel tot rust. Ik heb ettelijke kilometers rond de keukentafel afgelegd met Fil in de draagdoek. Maar het is wel een zalig gevoel wanneer hij dan zijn hoofdje tegen mij legt en in slaap valt.’
‘Onze prachtige zoon.’
‘Deze foto werd genomen in de laatste week van mijn bevallingsverlof. Jef had ook een weekje verlof genomen zodat we samen nog volop konden genieten van Fil en van elkaar.’
‘Al vanaf het begin gaat Fil enorm graag in bad. Hij spettert heel de badkamer nat en schatert het uit. Ons lievelingsmomentje van de dag.’
Foto’s: Foto Livo en eigen foto’s
Wil je zelf ook vertellen over jouw ervaringen rond bevallen, je baby en het moederschap? Lees hier hoe je je kandidaat kan stellen.
Meer mama’s over het moederschap:
- Louise (27): ‘Ik vind het pijnlijker om mijn wenkbrauwen te epileren dan om te bevallen’
- Yasmine (25): ‘Ik wilde een kind. En liefst nú.’
- Marieke (27): ‘Door mama te zijn, besef ik wat onvoorwaardelijke liefde betekent’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
