Anaïs verhuisde recent naar New York. Terwijl ze daar haar leven opbouwt, de stad ontdekt en nieuwe vrienden maakt, mist ze soms de oude, zoals Arkasha. Dan schrijft ze haar over haar avonturen. Deze week: de eerste barbecue met nieuwe vrienden.
Ik loop al enkele uren zenuwachtig rond, heb talloze outfits uitgeprobeerd en al meerdere malen gevraagd ‘of we zéker niets kunnen meebrengen’. Arkasha, het is zover. Ik werd uitgenodigd op mijn eerste barbecue. Sinds enkele weken is het heerlijk zomers weer hier in New York. Bij gebrek aan een tuin of terras klimmen manlief en ik vaak via de brandtrap naar het dak van ons gebouw. Daar zetten we ons op een groot strandlaken met een boek en een fles wijn, om uiteindelijk toch vooral op onze gsm te zitten. Mijn sociaal leven is hier helemaal anders dan in België. Misschien ben ik er door de pandemie een beetje uit, maar het is best moeilijk om een nieuwe vriendenkring op te bouwen. Toch geen die vergelijkbaar is met die aan de andere kant van de oceaan. Toen ik de uitnodiging voor die barbecue kreeg, was ik dus méér dan blij. En zenuwachtig. It’s like high school all over again.
Eens aangekomen – casually een dikke twee minuten na het afgesproken uur – help ik mee de tafel te zetten. Een uurtje later zitten er voornamelijk onbekende gezichten rond. Ik zet m’n beste beentje voor, stel veel vragen en vertel
vrolijk over wie ik ben en wat ik doe. ‘Yes, like Carrie Bradshaw, haha.’ Het is een toffe bende. Progressief, ruimdenkend en – ik ga het zeggen, Walter – woke. De gastheer draagt funky nagellak en zijn partner maakte lekkere veganistische snacks. Het is gezellig en het gesprek gaat alle kanten uit, van geplande reizen tot avondjes voor tv. ‘Zagen jullie Halston op Netflix al?’ vraagt iemand. ‘Echt goed.’ ‘Maar ew, met gay seks.’ Terwijl hij zich vol kapt met lekkere wijn – zorgvuldig uitgekozen door de gastheren – en een grote hap neemt van zijn gegrilde portobelloburger – met liefde bereid door diezelfde gastheren – beseft hij de ernst van zijn opmerking niet.
Hongarije is sinds kort een land waar lgbtq+-personen volgens een nieuwe wet even strafbaar zijn als pedofielen. Jeetje... We zijn er nog niet.
Onlangs sprak ik voor Flair met bevriende gays. Allen waren ze het erover eens hoe kwetsend het is dat hun seksleven vaak als vies bestempeld en belachelijk gemaakt wordt. Ik wou dat ik je kon schrijven hoe ik daar op m’n eerste barbecue stoer was opgekomen tegen dat onrecht, zijn gezicht in de gegrilderodebietensalade had geduwd (maakt giga vlekken) en kordaat duidelijk had gemaakt dat zo’n opmerking onnodig grof is. Afsluitend met: ‘Ik ben hier niet om vrienden te maken.’ Maar dat was ik wel, dus knikte ik schaapachtig en zweeg. Eens thuisgekomen kijkt manlief naar de voetbalmatch tussen Portugal en Hongarije. Dat laatste is sinds kort een land waar lgbtq+-personen volgens een nieuwe wet even strafbaar zijn als pedofielen. Jeetje... We zijn er nog niet, dus ga ik het zeggen, Walter: liefde is liefde, en homoseks is schoon. Ook zonder Timothée Chalamet in de hoofdrol.
Anaïs
Lees de vorige brieven van Arkasha & Anaïs:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
