'De eindedecenniumlijstjes laat ik liever aan oudere collega’s, want 10 jaar geleden had ik een emobles en maakte ik sepiafoto’s.'
COLUMN: ‘Mijn beste beslissing van het jaar? Nooit meer diëten’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Elk jaar in december waart er een vreemde ziekte door het land. Het medialand, meer bepaald, want het besmettelijke virus waarover ik spreek, treft vooral journalisten. Radiopresentator Stijn Van de Voorde plakte er ooit de term ‘listomania’ op. De symptomen? Een verhoogde vorm van zelfingenomenheid en een onstuitbare drang om alles in lijstjes samen te vatten.
Die subjectieve opsommingen dienen niet zozeer om het publiek te informeren over de belangrijkste gebeurtenissen van de voorbije twaalf maanden als dat ze een schalks middel zijn om de intellectuele superioriteit van de schrijver te etaleren. De meest onbegrepen platen van het jaar! De meest onleesbare dichtbundels van het jaar! De meest ondergewaardeerde films van het jaar! Nu er een nieuw decennium aanbreekt, is de inzet nóg hoger omdat we zomaar even de laatste tien trips rond de zon zouden moeten recapituleren.
Zelf ga ik me er niet aan wagen. Tien jaar geleden had ik een emobles zonder dat ik emo was en postte ik nog heelder Facebookalbums in sepiatinten van karaokeavonden in de Overpoort. Om maar te zeggen: kunst en cultuur stonden toen niet op mijn programma, het happy hour in café π-nuts wél. De eindedecenniumlijstjes laat ik dus aan mijn collega’s van 40 jaar of ouder, maar aan een paar random eindejaarslijstjes wil ik me gerust wagen.
Komt-ie... Helden van het jaar: Lizzo, Greta Thunberg en de mannen van de IT-dienst die mijn laptop wisten te redden. Lul van het jaar: Jeff Hoeyberghs. Memes van het jaar: ‘OK boomer’ en alles met baby Yoda. Films van het jaar: alles met Adam Driver. Meest teleurstellende einde van een saga (van het jaar): gelijkstand tussen ‘Star Wars’ en ‘Game of Thrones’. Tv-moment van het jaar: de droge humor van Chrostin in ‘De Slimste Mens ter Wereld’. Platen van het jaar: ‘Cheap Queen’ van King Princess, ‘Norman Fucking Rockwell!’ van Lana Del Rey en nog iets cools en obscuurs waar ik nu niet op kan komen.
Ook op persoonlijk en professioneel vlak blik ik graag even terug. Fotoshoot van het jaar: die op een Jamaicaans riviervlot (sorry). Reis van het jaar: Japan! Lees er volgende week alles over in je favo magazine. Beste beslissing van het jaar: nooit meer diëten. Meest betreurenswaardige beslissing van het jaar: thuisblijven terwijl Draco Malfidus in mijn stamkroeg zat. Ontroerendste interview van het jaar: dat met de Syrische Sahar, die vertelde hoe ze samen met haar familie naar België vluchtte om hier een nieuw leven op te bouwen. Toen ik vorige week snel een Flair in haar brievenbus wilde droppen bij wijze van dank, deed ze glimlachend de deur open en nodigde ze me uit om te blijven eten. Ze schotelde Syrische specialiteiten voor en deelde vol optimisme haar plannen voor 2020. Besef van het jaar: het wordt ’n mooi decennium, ik voel het.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
