'Ik denk dat er voor dit boefje betere boetedoening dan een boycot bestaat. Ik hoop vurig dat Sofiane bij zijn ma op het matje geroepen wordt.'
COLUMN: ‘Door Boefs belediging naar onze hand te zetten verliest zijn taal alle kracht. Ik ben een kech. So what?’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
2018 was nog maar net begonnen of het was alweer ambras. De heer Sofiane Boussaadia, beter bekend onder het poëtische pseudoniem Boef, haalde uit naar een paar vriendelijke dames die hem na autopech op 1 januari een lift hadden gegeven. Hij noemde hen en met hen álle vrouwen die het wagen om uit te gaan in plaats van braaf thuis te blijven – dit, dat – kechs. Helaas voor de rapper pikte de vrouwelijke bevolking der Lage Landen dat allerminst, zo kort na Nieuwjaar. Voor hoer uitgemaakt worden is namelijk nefast voor de feestvreugde. Dus kwam er een storm van protest op gang.
Boef kreeg kritiek uit alle hoeken. Radio-dj’s weigerden prompt zijn songs te draaien, festivalorganisatoren schrapten hem van de affiche en opiniemakers lieten hun licht schijnen op het hoe en waarom van ‘s mans misogynie. Ook ik was boos toen ik die vrouwonvriendelijke video’s zag. Nog bozer toen er een vage verontschuldiging volgde. Ik vervloekte elke keer dat ik Boefs tekstueel oninteressante maar verdomd catchy hits had beluisterd en van ‘habiba, habiba’ had gebruld. Tegelijk nam ik me voor om niets over het voorval te schrijven. Omdat a) alles al snel gezegd was en b) zulke achterlijke uitspraken wat mij betreft geen aandacht verdienen.
Het zou me niet verbazen mocht een slimme Hollandse webshop ondertussen Kech-sweaters verkopen.
Maar waarom heb ik het hier dan toch al 215 woorden lang over een voorval waarin ik geen energie wilde steken? Omdat er na de hele heisa iets moois gebeurde. Her en der zag ik vrouwen die vier stomme letters reclaimen. In de vorm van een ironische hashtag of als uiting van virtuele solidariteit. Het zou me niet verbazen mocht een slimme Hollandse webshop ondertussen Kech-sweaters verkopen. Er schuilt immers bevrijding in het her-opeisen van een scheldwoord. Kijk maar naar wat Afro-Amerikanen met het n-woord doen, of plussize bloggers met de term fat.
Door Boefs belediging te herhalen en naar onze hand te zetten verliest zijn kwetsende taal alle kracht. Ik ben een kech. So what? Natuurlijk mogen we verbale haat niet zomaar aanvaarden. Discriminatie en genderongelijkheid horen in geen enkel muziekgenre thuis. Toch denk ik dat er voor dit boefje betere boetedoening dan een boycot bestaat. Ik hoop vurig dat Sofiane bij zijn ma op het matje geroepen wordt. Dat hij naar de sterke vrouwen in zijn omgeving kijkt en tot inkeer komt. Echte inkeer, geen ongemeend en door het management ingegeven mea culpa. Liefste medekechs en verlichte mannen, laten we die arme Boef dit jaar niet in de steek laten. Hij heeft nog zoveel te leren.
Deze column verscheen in Flair op 16 januari 2018.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
