'Tijdens het boarden voel ik me zo opgewekt als een kind op de eerste schooldag.'
COLUMN: ‘Deze basic bitch vliegt business, en iedereen zal het geweten hebben’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
‘Wat je ook doet, vlieg nóóit businessclass. Het zal je leven verpesten.’ De zelfingenomen influencer die die uitspraak doet op Instagram, heeft vast gelijk. Hoe kan je ooit nog proberen te dutten met je lijf in een hoek van 90 graden gewrongen als je weet hoe het voelt om elf uur gelukzalig languit te liggen? Hoe slaag je erin om die permanente nekkramp te negeren terwijl je de massagefunctie van een vliegtuigstoel hebt gevoeld? Hoe krijg je een bak astronautenvoer binnen nadat je à la carte gedineerd hebt op 34.000 voet? Ik zal het je weten te vertellen.
Een van de voordelen van mijn job is dat ik regelmatig mag reizen. Ik beschouw dat als een privilege, of we nu met de bus naar Düsseldorf bollen of met de Airbus naar LA trekken. Vandaag doen we dat laatste. Op kosten van een niet nader genoemd kledingmerk vlieg ik samen met een medejournaliste naar de city of angels. Wanneer ik het woord ‘business’ op onze boekingsformulieren zie staan, kan ik wel gillen. Zo oppervlakkig ben ik.
Wanneer ik het woord ‘business’ zie staan, kan ik wel gillen. Zo oppervlakkig ben ik.
In de luchthaven schuiven we uit gewoonte aan bij de algemene incheckbalie, tot de dame onze tickets ziet en zegt dat we niet hadden hoeven te wachten. Wanneer ik later rijk en succesvol ben, hoop ik dat mensen zullen zeggen dat ik heel bescheiden ben gebleven. Tijdens het boarden voel ik me zo opgewekt als een kind op de eerste schooldag. Het vliegtuig heeft alles wat ik ervan verwacht had, en meer. Meters beenruimte. Ligzetels die uitschuiven tot een bed. Een toiletzakje met gratis producten! Love gratis producten.
Terwijl ik het ministaaltje mondwater bestudeer, denk ik: dit is het, Kosters, je hebt het gemaakt. Vervolgens vraagt een vriendelijke stewardess met een dienblad vol drankjes welk aperitief ik wil. ‘Schuimwijn’, zeg ik voorzichtig. ‘Champagne’, antwoordt ze met een knipoog. Alleen basic bitches nemen stoeffoto’s aan boord, maar dat boeit me niet. Deze basic bitch vliegt business, en iedereen zal het geweten hebben.
‘Schuimwijn’, zeg ik voorzichtig. ‘Champagne’, antwoordt ze met een knipoog.
Ondertussen komt er een man naast me zitten. Dit is mijn kans. Ik vraag beleefd of hij zou willen ruilen met mijn collega, die een paar rijen verder wacht. ‘What’s in it for me?’ grijnst hij. Ik verslik me bijna in mijn non-schuimwijn. ‘I need a favour, help daddy out’, gaat de Amerikaan ongegeneerd verder. Voor ik kan reageren, is hij verdwenen en zak ik weg in mijn drieduizendeurozitplaats. Voortaan zet je me maar weer in economy.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
