COLUMN: ‘Een crisis die alleen met Netflix en Deliveroo overwonnen kan worden, is ons millennials op het lijf geschreven’

Lockdown & out

Schreef ik vorige week nog grappend ¡Ay, Corona!, dan is het lachen me ondertussen lichtelijk vergaan. Net als de helft van de Belgische bevolking zag ik de ernst van de huidige situatie niet onmiddellijk in. Probeer je maar eens zorgen te maken over een besmettelijk virus als je op een tropisch eiland zit! Een tiendaagse werkreis door Cuba leek de perfecte manier om te ontsnappen aan de strenge overheidsmaatregelen en bijbehorende massahysterie.

Terwijl ons land in zelfopgelegde quarantaine ging, blikten wij dromerige modeshoots in op exotische locaties. Terwijl een zondvloed aan deprimerende nieuwsberichten onze smartphoneschermen overspoelde, zochten wij verkoeling in het zwembad. Terwijl Belgische horecazaken verplicht de deuren sloten, trokken wij op restaurant nog een flesje all-inclusivewijn open. De avond voor onze terugvlucht maakten we de dansvloer van de plaatselijke hotelclub onveilig. Een lockdownparty zou ik het niet durven noemen, al beseften we maar al te goed dat het wel eens de laatste keer in lange tijd kon zijn. Dus probeerden we de nakende apocalyps te vergeten met een cuba libre in de hand.

Thuis hadden een aantal mensen schijnbaar hetzelfde idee, met alle gevolgen van dien. Belgen zijn bourgondiërs, je-m’en-foutisten en plantrekkers eersteklas – een gevaarlijke cocktail. Zo bleek toen er op vrijdag de dertiende een collectieve Coronapero gehouden werd, die volgens experts desastreuze gevolgen kan hebben voor de volksgezondheid. Daags nadien daalden spijt en schuldgevoel als een morele kater over het land neer. Even choquerend als beelden van de pandemische braspartij vond ik echter de reacties op social media. Je medeburgers op hun plichten wijzen is één ding, maar we kunnen die curve echt niet afvlakken door de schuld simpelweg bij anderen te leggen.

Een crisis die alleen met Netflix en Deliveroo overwonnen kan worden, is ons millennials op het lijf geschreven.

Influencers die met opgeheven vingertje een Insta-inquisitie houden, mogen wat mij betreft eeuwig in afzondering. Soit. Burgerzin is het nieuwe sexy, schreef Eva Mouton, en ik ben het hartgrondig met haar eens. Die burgerzin houdt in dat we samen sterk moeten staan. Door informatie te sharen in plaats van elkaar te shamen. Door het goede voorbeeld te geven in plaats van er slechts een status over te posten. En ja, door in ons kot te blijven zolang het nodig is.

Een van de betere memes die ik de voorbije dagen zag passeren, las: ‘Onze grootouders werden opgeroepen om ten oorlog te trekken. Wij worden opgeroepen om in de zetel te zitten. We can do this!’ Van dat laatste ben ik overtuigd. Al die jaren van self-care en me-time hebben ons voorbereid op dit moment. Een crisis die alleen met Netflix en Deliveroo overwonnen kan worden, is ons millennials op het lijf geschreven. Laten we deze kans grijpen om de wereld te redden zonder een poot uit te steken. En zonder wc-papier te hamsteren. Mijn lief informeerde mij namelijk net dat er thuis nog maar drie rollen staan.

Meer columns van Catherine:

• ‘Hij zegt lachend dat hij die vormeloze trainingsbroek best sexy vindt en dat, lieve mensen, is échte liefde’
• ‘Mijn collega-moderedactrices hadden de kunst van het partycrashen geperfectioneerd’
• ‘Elk jaar volg ik 30 dagen lang een crashdieet dat ik vervolgens eigenhandig naar de kl*ten help’