COLUMN: ‘Voor ik het besefte, goochelde de bankmevrouw met woonbonussen en historisch lage rentevoeten’

Het was zo onschuldig begonnen. Een bezoek aan de bank om een gemeenschappelijke rekening te openen. Dat werd wel tijd, na vier jaar samen. Vier jaar lang om beurten de boodschappen betalen en op restaurant trakteren, vliegtickets bestellen en kattenbakvulling kopen. Vier jaar vol online overschrijvingen en ingewikkelde post-vakantieberekeningen. Tot nu! Voortaan zouden mijn lief en ik niet alleen de lakens, maar ook een bankkaart delen. Noem het gerust materiële monogamie.

Daar zaten we dan, bij de mevrouw van de bank, die ondanks het gezoem van de printer en gebrek aan daglicht in haar kantoor toch enige joie de vivre uitstraalde. Ze scande onze paspoorten, vroeg een handtekening en dat was dat. ‘Hebben jullie nog vragen?’ ‘Goh ja, nu we hier toch zitten,’ begon ik, ‘wat als we samen een huis zouden willen kopen?’ Dat had ik dus niet moeten doen. Voor ik het goed en wel besefte, was mevrouw met woonbonussen en historisch lage rentevoeten aan het goochelen.

Voortaan zouden mijn lief en ik niet alleen de lakens, maar ook een bankkaart delen. Noem het gerust materiële monogamie.

‘Aan welke inbreng hadden jullie gedacht?’ wilde ze weten, ‘En op welke termijn?’ Zero to een lening op 25 jaar real quick. Mijn lief en ik deden ons uiterste best om haar bankjargon te begrijpen. Wat was een schuldsaldoverzekering ook weer en hoe zat dat met een overbruggingskrediet? De grap was dat ik dit allemaal al eens eerder had meegemaakt, met een ex in een ver verleden. De afwikkeling van die miskoop verdrong ik destijds naar de verste uithoeken van mijn geheugen, samen met de notariskosten. Alleen de betekenis van het begrip miserietaks zou ik nooit vergeten. 2,5 f *cking procent!

Mevrouw rondde haar betoog af en zei opgewekt dat we maar moesten bellen wanneer het concreet werd. Hoewel mijn lief en ik nog niet eens plannen voor volgend weekend hadden, laat staan voor de rest van ons leven, veranderde onze lunchdate in een gesprek over De Toekomst. Leuk, spannend, maar ook: help?! Die avond surfte ik voor het eerst in lange tijd naar Immoweb – het was sterker dan mijzelf – en stuurde hem links door van ‘op te knappen eigendommen met karakter’ binnen ons budget. Dat is immospeak voor krotten.

De zoektocht eindigde bij een allesbehalve instapklare gezinswoning met vijf slaapkamers voor al onze koters. Genoeg! zei ik streng tegen mezelf. Weg acute trouwplannen, weg ingebeelde kinderwens, weg opgedrongen woonkrediet. We zien wel wat de toekomst brengt, maar al wat ik op dit moment wil, is een extra bankkaart.

Meer columns van Catherine:

• ‘Shit, mijn nieuwe Gmail-wachtwoord! Was het nu iets met een hekje of een uitroepteken?’
• ‘De hot girl summer draaide rond jezelf zijn en je niets aantrekken van wat anderen denken’
• ‘Na een paar uur tellen mijn voeten meer bleinen dan er gaybars in de Village zijn’