'‘Renovatieproject’ geldt hier als eufemisme voor krot en ‘instapklaar’ betekent doorgaans onbetaalbaar.'
COLUMN: ‘Een badkamer kan je makkelijk uitbreken en een nieuwe vloer leggen… hoe moeilijk kan dat zijn?’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze in deze column elke week haar avonturen.
Huizenjagers
Als de stad een urban jungle is, dan is de huizenmarkt een slangenkuil. Dat weet iedereen die ooit een eigendom binnen de Singel heeft trachten te bemachtigen. Mijn lief en ik zijn sinds enkele maanden low key op zoek naar een nieuwe woonst. Daarmee bedoel ik: hij is er sporadisch mee bezig, terwijl ik hem dagelijks huizen doorstuur die we ons toch niet kunnen veroorloven.
Wie een tijdje op de immowebsites van ons land vertoeft, wordt vanzelf zwaarmoedig. ‘Renovatieproject’ geldt hier als eufemisme voor krot en ‘instapklaar’ betekent doorgaans onbetaalbaar. Een huis in Antwerpen is vandaag 15,6 % duurder dan vijf jaar geleden. Bovendien zorgde de afschaffing van de woonbonus eind 2019 voor een ware baksteen-rush die ondanks het huidige gebrek aan belastingvoordeel nog steeds niet geluwd is.
Toen ik vorige week een recent gerenoveerd rijhuis spotte en beleefd een mailtje stuurde, kreeg ik dagenlang geen antwoord. In het weekend trok ik mijn stoute schoenen aan en belde ik de eigenaar op. Die lachte me nét niet uit door de hoorn. ‘Er zijn al meer dan zestig geïnteresseerden, dus we hebben voorlopig even een stop ingelast. Je kan volgende week anders nog eens informeren’, zei hij, met een demonische grijns die haast hoorbaar was.
‘Renovatieproject’ geldt hier als eufemisme voor krot en ‘instapklaar’ betekent doorgaans onbetaalbaar.
Ik had het kunnen weten. Een energiezuinige woning met authentieke elementen, zuid-georiënteerde tuin en de mogelijkheid tot aankoop van een garagebox mídden in de stadskern moet zowat de heilige graal der huizenjagers zijn. Ik weet zeker dat een van de zestig andere gegadigden er heel gelukkig zal zijn. Conclusie? Wie een droomhuis wil bemachtigen, schakelt het best back-up in.
Gelukkig heb ik een hele groep vriendinnen en collega’s achter me. Zij sturen me pareltjes van percelen door nog voor ze online staan en schuimen de straten af op zoek naar verborgen makelaarsborden. Ook mijn lief is in actie geschoten, al is zijn oplossing voor ons immo-probleem niet meteen wat ik zelf in gedachten had. ‘Waarom verbouwen we niet?’ oppert hij goedbedoeld, om zich vervolgens tot ingenieurarchitect te ontpoppen. ‘Een badkamer kan je makkelijk uitbreken en een nieuwe vloer leggen… hoe moeilijk kan dat zijn?’
Je moet weten dat ik allergisch ben voor rommel en stof, twee linkerhanden heb en tijdens een kijkdag meer interesse toon in het interieur dan in de structurele integriteit van het gebouw. Terwijl hij al kloppend en luisterend op zoek gaat naar draagmuren, laat ik me meeslepen door de schattige keukentegels en boho kussens op het terras. Je kan dus al raden dat verbouwen niet bovenaan op mijn verlanglijstje staat. Zelfs niet onderaan. Veto! Voor we bij de notaris passeren leren we beter eerst zelf compromissen sluiten. Terug naar de slangenkuil dan maar.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
