'Net zoals verstokte rokers niet graag toegeven hoeveel pakjes ze écht paffen, rond ik mijn Instagramtijd meestal naar onder af.'
COLUMN: ‘Was ik zo’n Insta-addict dat ik na enkele uren al ontwenningsverschijnselen vertoonde?’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
‘Hoeveel uur per dag zit jij op social media?’ Het is een vraag die met enige schroom gesteld en schoorvoetend beantwoord wordt onder lotgenoten. Net zoals verstokte rokers niet graag toegeven hoeveel pakjes ze écht paffen, rond ik het getal meestal naar beneden af uit angst voor kritische commentaar en goedbedoeld gezondheidsadvies. ‘Goh, een uurtje of twee? Dat is ook voor mijn werk, hè.’ Enkel aan mijn medejunkies durf ik de waarheid opbiechten: ‘Een uurtje of twee, in het weekend, op Instagram alleen.’
Op een gemiddelde dag verspil ik 5,5 uur aan smartphonestaren. Zo vertelt mijn iPhone me. Geen wonder dat er zo weinig tijd overblijft voor hobby’s, tenzij je passief-agressief foto’s liken een hobby kan noemen. Gelukkig ben ik niet alleen. Half mijn generatie is schermverslaafd. Dat blijkt wanneer persevenementen uitmonden in AA-meetings. Laatst wisselde ik tijdens een diner in Amsterdam afkicktips uit met blogster P., wier schermtijd mogelijk nog hoger ligt dan de mijne. Of liever: lag. P. stelde namelijk een limiet in op het gebruik van haar favoriete apps. Dat wilde ik ook eens proberen.
Nooit meer in stilte naast mijn lief in bed kruipen omdat we beiden YouTube-filmpjes willen kijken. Nooit meer baden in blauw licht tot mijn ogen rooddoorlopen zijn...
Voortaan zou ik mezelf masochistisch beperken tot 2,5 uur social media per dag en de andere 21,5 uur doorbrengen met efficiënt werken, eindelijk weer eens sporten en effectief luisteren wanneer iemand iets vertelt in plaats van tijdens het gesprek met één oog naar mijn gsm te turen. Bovenal zou ik beter slapen. Ik stelde namelijk een apparaatvrije nacht in tussen 11 en 7. Nooit meer vol fomo de Instagram Stories van mijn vriendinnen checken terwijl ik eenzaam thuis zit. Nooit meer in stilte naast mijn lief in bed kruipen omdat we beiden YouTube-filmpjes willen kijken. Nooit meer baden in blauw licht tot mijn ogen rooddoorlopen zijn...
Tot ik die avond opvallend vroeg onder de wol kroop en de slaap niet kon vatten. Tv, thee, meditatie, niets hielp. Was ik zo’n Insta-addict dat ik na enkele uren al ontwenningsverschijnselen vertoonde? Werkte het geping van Whatsapp onbewust als wiegelied? Of zocht ik gewoon een excuus om die telefoon terug vast te pakken? ‘Je hebt je limiet op Instagram bereikt’, waarschuwde het ding me. Negeer, scroll, scroll. ‘Je hebt je limiet...’ Negeer! Van een goede nachtrust kwam uiteraard niet veel meer in huis. Nu ik dit opbiecht, besef ik dat het wellicht tijd wordt voor een interventie: wie DM’t me leuke vakantieadresjes zonder wifi? Comment voor digitale detox, like als je te druk met je smartphone bezig bent om in te grijpen.
Meer c olumns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
