COLUMN: ‘Dankzij de jeugd van tegenwoordig heb ik weer hoop voor morgen’

We kakken graag op onze opvolgers. Elke generatie klaagt dat de jonge garde makkelijk praten heeft, alles in de schoot geworpen krijgt en een vreselijke smaak heeft. Binnen twintig jaar zullen ouders tegen hun kinderen oreren: Ariana Grande, dat was nog eens muziek! Vandaag geven babyboomers af op Gen X, Gen X op Gen Y en Gen Y op Gen Z. Wie de oorlog nog heeft meegemaakt, wint bij voorbaat.

Zelf maak ik deel uit van Generatie Y. Je kent ons wellicht onder de gehate term millennials. Toegegeven, millennials zijn redelijk k*t. Ze zien zichzelf als godsgeschenk en geloven dat ze álles kunnen bereiken, zelfs het Amerikaanse presidentschap terwijl ze in Gooreind wonen of een astronautencarrière hoewel ze misselijk uit de Eclipse op de Sinksenfoor komen.

Ze zijn verantwoordelijk voor een paar slimme uitvindingen zoals social media en de sharing economy, maar ook voor vapen en e-scooters. Terug naar af dus. Ze rappen mee met hiphopnummers over checks en privéjets onderweg naar hun onderbetaalde freelancejob bij een falende start-up. In het weekend vind je hen in die ene koffiebar die er hip uitzag op Instagram. Jup, over millennials valt véél te mopperen.

Ze zijn zo ondernemend, meneer. Belachelijk milieubewust. Griezelig genderfluïde.

Oudere collega’s en familieleden laten dan ook geen kans voorbijgaan om te zeggen dat het vroeger niet per se beter, maar wel veel móéilijker was. Dat zij zich op hun 30ste een villa in de voorstad konden veroorloven en met vervroegd pensioen mochten op hun 60ste, verzwijgen ze gemakshalve. De jongeren van vandaag zijn de oude knarren van morgen, dus hoog tijd dat ook wij over de nieuwe generatie beginnen te zagen. Ze zijn zo ondernemend, meneer. Belachelijk milieubewust. Griezelig genderfluïde. Veel te vooruitstrevend!

Nee eerlijk, ik heb geen kwaad woord veil voor onze nakomers. Straffer nog: ik kijk naar hen op. Hoe zij op de barricades klimmen om problemen op te lossen die onze ouders veroorzaakt en wij genegeerd hebben. Hoe zij spijbelen voor het klimaat terwijl ik enkel spijbelde om stiekem te gaan roken – vapen bestond nog niet. Hoe zij met memes op kartonnen bordjes politici lik op stuk geven. Keep the Earth clean, it’s not Uranus. Dankzij de jeugd van tegenwoordig heb ik weer hoop voor morgen. Hoop op een betere wereld waarin we een stukje individualisme ruilen voor wat activisme, onze collectieve me-time onderbreken en samen naar buiten trekken. Wie weet kunnen we zo een verschil maken voor generaties X, Y, Z en alle letters die nog na ons komen.

Meer columns van Catherine:

• COLUMN: ‘Marie Kondo zegt: “Bewaar wat joy sparkt” Dan kan ik de oven uitbreken en de kattenbak in brand steken’
• COLUMN: ‘Telkens ik mijn hart bij hem luchtte, bleef de tekstballon dagen op ongelezen staan’
• COLUMN: ‘Het ergste aan diëten is niet het diëten zelf, maar het moeten aanhoren van andermans opinie’