COLUMN: ‘Er zit een gat in mijn cultuur, en in die van jullie wellicht ook’

Cultuurtekort

Er zit een gat in mijn cultuur, en in die van jullie wellicht ook. Het hele land lijdt aan een acuut en tegelijk chronisch tekort. De schuld aan corona geven zou te makkelijk zijn. Natuurlijk is het virus de grootste spelbreker, maar er is meer aan de hand. In november bedekten we onze profielfoto’s al met een geel vlak nadat er besparingen van 60 procent werden aangekondigd, nu kaarten we met een oranje kruis over onze mond de oorverdovende stilte van de regering aan. In de strijd om versoepelingen en steunmaatregelen trekt onze – nochtans wereldvermaarde – evenementensector telkens aan het kortste eind. Dat noopte acht toeleveringsbedrijven ertoe om samen de actie Sound of Silence te lanceren. De noodkreet werd op social media versterkt door beroemde en minder beroemde Belgen. Charlotte de Witte, Belle Perez, Natalia, Kate Ryan, Patje Krimson… De lijst deelnemers leest als de line-up voor een bizarre 11 juli-viering uit de tijd waarin feesten nog gewoon konden doorgaan. Het lijkt een eeuwigheid geleden.

Na de eerste lockdown in maart en een korte heropstart in juli vaagde een tweede coronagolf in augustus immers de hoop van vele organisatoren weg. Bezoekersaantallen werden opnieuw ingeperkt en in sommige regio’s, waaronder Antwerpen, werden events tijdelijk bij wet verboden. Een drama voor de meer dan 80.000 mensen die er hun brood mee verdienen, en dan hebben we het niet enkel over bekende muzikanten en rijke clubeigenaars met een jacht in Ibiza, maar ook over roadies, bookers, programmators, podiumbouwers, technici, securityagenten, cateraars en leveranciers. Iedereen, van de acteur in een klein theater tot de toiletmadam op een groot festival. Volgens Katrien Vermeire, een van de initiatiefnemers achter Sound of Silence, ontbreekt het de hele industrie momenteel aan perspectief. ‘We weten dat we evenementen coronaproof kunnen organiseren, en we hebben vanuit de sector al veel initiatief getoond om dat te realiseren. Maar we krijgen niet de kans om te tonen dat het anders kan. We hebben nochtans de kennis, want we doen al jaren aan crowdcontrol, het organiseren van mensenmassa’s en bezoekersstromen’, vertelde ze aan VRT.

Er zal meer nodig zijn dan deze strafschop om de cultuursector overeind te houden. Minister, we kijken naar u.

Terwijl de één een njet krijgt, wordt de ander gered. Cultuuraficionado’s keken met lede ogen naar de goedgevulde terrassen en vooral overvolle vliegtuigen. Zangeres An Pierlé plaatste er een ironische Facebookpost over: ‘Ik ga beginnen busken op chartervliegtuigen. Op en neer naar Spanje en Nice. Ik neem mijn trombone ook mee. En laat de stewardess met de hoed rondgaan.’ Economisch gewin haalt het van de verbeelding. Logisch, als je weet dat Vlaanderen geen onafhankelijke minister van Cultuur meer heeft om die 80.000 technisch werklozen te verdedigen.

‘Subsidieslurpers!’ klinkt het intussen online. ‘Zoek eens een échte job’, roepen de haters die vorige zomer nog vanuit een zitzak naar Bon Jovi op TW Classic keken. Zolang er maar voetbal op tv is, toch? Creatieve vzw Onder Stroom doopte grote cultuurhuizen om tot voetbalclubs bij wijze van ludiek protest, en niet veel later kondigde gouverneur Cathy Berx aan dat er weer (kleinschalige) evenementen zouden worden toegestaan in Antwerpen. Goaaal! Al zal er meer nodig zijn dan deze strafschop om de sector overeind te houden. Minister, we kijken naar u. Het is stil aan de overkant.

Meer columns van Catherine: 

• ‘Een snelle exit na die onenightstand is door de avondklok geen optie. Ontbijt dan maar?’
• ‘Enige tijd terug kwam ik onder vuur te liggen. Mijn eerste reactie: keihard in de verdediging gaan.’
• ‘Mijn alter ego van rotverwend kind steekt de kop op rond mijn geboortedatum’