'De ene vriendin is body positivity-activist en ziet je verlangen om vijf kilo te verliezen als een dikke middelvinger naar de goede zaak.'
COLUMN: ‘Het ergste aan diëten is niet het diëten zelf, maar het moeten aanhoren van andermans opinie’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Ik geloof niet in diëten. Jezelf tijdelijk allerlei lekkers onthouden werkt contraproductief. Bij mij verandert de zin in patisserie bijvoorbeeld in een regelrechte obsessie wanneer ik me voorneem om vier weken geen croissants te eten. Gevolg: na vier dagen spurt ik naar de bakker, speel ik in minder dan vier minuten een hele zak binnen en ga ik vier maanden lang gebukt onder een groot schuldgevoel.
Ondanks mijn aversie voor het regime in al zijn vormen, zag ik mezelf recent toch genoodzaakt om caloriearme actie te ondernemen. Ik ben anti diëten, maar ben pro in mijn broek passen, en dat bleek begin 2019 een probleem. Je kan jezelf maar zo lang in oversized sweaters en die ene stretchbroek hullen. Bye croissants, hallo meergranencrackers!
Je moeder heeft sinds de seventies meegedaan met elke mogelijke hype, van Atkins tot het soepdieet, en is naar eigen zeggen een expert.
Het d-woord weiger ik nog steeds en public in de mond te nemen, dus zeg ik liever dat ik ‘op mijn eten let’. Of nog beter: helemaal niks. Dat heeft niet enkel met bovenvermelde afkeer te maken, maar ook met de reacties uit mijn omgeving. Het ergste aan diëten is namelijk niet het diëten zelf, maar het moeten aanhoren van andermans opinie over diëten.
Het begint al met je lief. Ofwel is hij/zij helemaal mee en krijg je te pas en te onpas ongevraagd advies over voedingswaarden en fitnessapps, ofwel zit hij/zij zonder gêne chips te vreten in de zetel terwijl jij een selderstengel herkauwt. Dan volgt je familie. Je moeder heeft sinds de seventies meegedaan met elke mogelijke hype, van Atkins tot het soepdieet, en is naar eigen zeggen een expert. Als zelfbenoemde coach staat ze je bij met raad en daad. In concreto: ouderwetse afvaltheorieën en achterhaalde ideeën over wat gezond is. Dat laatste heeft meestal iets met veel broccoli en weinig smaak te maken.
Overleef je moeders bemoeizucht, dan staat je nog erger te wachten: vriendinnen met meningen. De een is body positivity-activist en ziet je verlangen om vijf kilo te verliezen als een dikke middelvinger naar de goede zaak. De ander is #fitgirl en vraagt waarom je niet gewoon eens mee naar de CrossFit gaat. Een derde heeft álles geprobeerd, maar tevergeefs. Nu is ze vastberaden om jou wél te doen slagen. Ze bezorgt je een Weight Watchers-puntenlijst en wil weten of je haar zo goed als vervallen voorraad Herbalife-shakes niet wil overkopen, want zij kan die bucht ondertussen niet meer ruiken of zien. Totaal ontmoedigd besluit je nooit meer iemand in te lichten over je plannen en in stilte af te zien. Nee, hoor, ik ben niet op dieet. Ik droom gewoon graag van croissants.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
