Onze columniste Nele is terug, mét baby op komst! Ze is nu 39 weken zwanger. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over haar zwangerschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
‘Ga je kijken?’ Nu de bevalling echt dichtbij komt, is dat de populairste vraag. Ik zou namelijk de heuglijke gebeurtenissen zelf kunnen volgen in een spiegel, al kan ik niet garanderen dat ik daarin niet gewoon ga checken of er iets tussen mijn tanden zit. Ga je zien dat de eerste foto met mijn pasgeboren kind er anders ook een is met sla tussen mijn tanden. Goed gewassen, wegens niet immuun voor toxoplasmose. Ondertussen kan mijn vriend gewoon vanop de eerste rij toekijken. Als hij dat zou willen. En net daarom is die vraag niet
enkel aan mij, maar vooral aan mijn lief gericht.
Wanneer mensen ons de vraag stellen, zeggen ze er ook meteen bij wat zij zouden doen. Wat mij dan weer het gevoel geeft dat ik weldra een soort van opendeurdag ga houden waarbij mensen te pas en te onpas kunnen passeren. Sommigen vinden het een prachtig schouwspel, anderen hebben het dan weer eerder over beelden die op hun netvlies gebrand zijn. En niet op een goede manier. Vooral slachtoffers uit die laatste groep waarschuwen ons. Dat mijn lief me anders gaat bekijken en mijn onderkant niet meer gelijkstaat aan seks. Omdat er iets onomkeerbaar veranderd is. Nóg iets. Want zo gaat het met veel dingen in een relatie.
Die eerste keer dat je een windje laat en hij het gelukkig niet gehoord heeft, maar wel ruikt...
Er is de eerste keer dat je een gedragen onderbroek laat rondslingeren. Zo eentje van wanneer je dacht dat je regels gedaan waren, maar je regels daar anders over dachten. Of die eerste keer dat je een windje laat en hij het gelukkig niet gehoord heeft, maar wel ruikt. Wat nog erger is. Of die keer dat hij je hoort overgeven of naar het toilet hoort gaan na een kebab die je slecht bekomen is.
In een relatie is het hoe dan ook onvermijdelijk dat je stukje bij beetje wat van je godinnenstatus moet inleveren voor een portie menselijkheid. En dat is misschien maar goed ook. Al blijft het wel de vraag of je geliefde daarom moet toekijken hoe je een heus mensenkind via je vagina de wereld in jaagt. Tegenwoordig heb je kijken, en je hebt kijken-kijken. Gelukkig heb je ook nog altijd weg-kijken.
Wat het juist wordt, laat ik helemaal over aan mijn lief. Ik wil niets uitsluiten, zeker niet in zijn plaats. Zolang hij ook instaat voor de mogelijke gevolgen en hij met een soort van posttraumatisch stresssyndroom daarna zelf niets gaat uitsluiten. Of buitensluiten.
Zichzelf. Bij mij. Bijvoorbeeld.
Spoiler alert: Nele is op vrijdag 10 mei bevallen van een prachtig dochtertje Marnie.
Lees meer columns van Nele:
