Onze columniste Nele is terug, mét baby op komst! Ze is nu 39 weken zwanger. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over haar zwangerschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
‘Je reageert niet op mijn mail. Ben je aan het bevallen?’
‘Je leest mijn sms’en niet. Ben je aan het bevallen?’
‘Je hebt de telefoon niet opgenomen. Ben je aan het bevallen?’
‘Je bent niet thuis. Ben je aan het bevallen?’
Het is een vreemde gedachte dat heel mijn bestaan tijdens de laatste twee weken van mijn zwangerschap voor de buitenwereld en mezelf herleid wordt tot één ding: bevallen. Of wachten tot ik beval. En eten. Vooral de combinatie van die twee werkt goed, want als je zestig keer gekauwd hebt, is er alweer een minuut voorbij. Laat dat ook meteen duidelijk maken hoe ongeduldig ik zelf ben om dat kind op de wereld te zetten.
Misschien gaat mijn lief het verlossende telefoontje doen in mijn plaats omdat ik mijn bovenste lippen stijf op elkaar wil houden terwijl de onderste wat liggen te flapperen na die bevalling.
Feit is dat iedereen wacht op het verlossende telefoontje. Dat pas gaat komen wanneer ik ook echt verlost ben. Of wanneer het kind verlost is. Het is maar hoe je het bekijkt. Bij de meesten gaat het overigens zo. Ik herinner me alleen de Kardashians die als clan bevallingen tegemoet gaan. Allemaal samen die verloskamer in. En als ik hen niet zou tegenhouden, weet ik zeker dat mijn familie dat het liefst net zo zou doen. Picknickdekentje op de grond en dan Deliveroo bestellen om op meer dan alleen hun tanden te moeten bijten. En dan aan mij vragen of ik ook iets wil van de Thai, terwijl ik een wee of drie lig weg te puffen. Ik zeg maar wat. Het kan ook de Indiër en vijf weeën zijn.
Eerlijk gezegd weet ik niet eens wanneer ik het verlossende telefoontje ga doen. En of mijn lief het misschien moet doen in mijn plaats omdat ik mijn bovenste lippen stijf op elkaar wil houden terwijl de onderste wat liggen te flapperen na die bevalling. Ik ben het nu zo gewoon om dat kindje voor mij alleen te hebben, dat ik het misschien helemaal niet wil delen. Hetzelfde met de aankondiging of het een jongen of een meisje is. En de naam. Als iemand me blij bungelend boven de buggy vraagt hoe de baby heet, zit de kans erin dat ik antwoord met ‘dat zeggen we nog niet’. Gewoon. Omdat dat minimensje dan nog even van mij alleen blijft.
Toch ben ik iedereen dankbaar voor de erkenning en het medeleven. Want gedeelde smart is halve smart. Als mijn lieve vrienden en familie mij niet dagelijks de vraag zouden stellen of ik al bevallen ben, zou ik hen vanzelf wel dagelijks ongevraagd het antwoord geven: ik ben nog niet bevallen. Maar vraag het me morgen gerust nog eens.
Spoiler alert: Nele is op vrijdag 10 mei bevallen van een prachtig dochtertje Marnie.
Lees meer columns van Nele:
