'Op de dag waarop ik uitgerekend ben, is het twee jaar geleden dat ons nichtje een hersenbloeding kreeg.'
COLUMN: ‘Door haar gebrek aan enthousiasme verdiende zij het om de meter van ons kindje te worden’
Onze columniste Nele is terug, mét baby op komst! Ze is nu 29 weken zwanger. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over haar zwangerschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Een gewone dag in mei, twee jaar geleden. Mijn vriend en ik krijgen telefoon van zijn familie: ons 13-jarige nichtje is met spoed naar het ziekenhuis afgevoerd. De enige zekerheid is dat ze een hersenbloeding heeft gehad. Al de rest is onzeker. Dat is vanaf dan elke minuut, elk uur, elke dag zo. Voor iedereen in de familie, maar nog het meest voor haar. Er staat haar een lange ziekenhuisopname en een nog langere, zware revalidatie te wachten. Maar ze komt erdoorheen.
Diezelfde gewone dag in mei, dit jaar. Dat is dus twee jaar later. Het is een dag die nog moet komen en waar iedereen in mijn omgeving halsreikend naar uitkijkt. Als alles goed gaat, zal de baby namelijk die dag geboren moeten worden.
Haar kerstcadeau werd een mom jeans, waarvan we het label aanpasten naar dat van een godmother jeans.
De eerste reactie van ons nichtje toen ze de bewuste uitgerekende datum hoorde? ‘Oh nee, niet die dag.’ En wij waren gewoon blij dat het haar ondertussen weer meer dan goed lukt om met haar slechte hand op haar voorhoofd te slaan en tegelijkertijd te zuchten en met haar ogen te rollen, zoals pubers dat horen te doen. Haar reactie maakte één ding heel duidelijk voor mijn vriend en mij: net door haar gebrek aan enthousiasme had zij een speciale plek in het leven van ons kindje verdiend. We zouden haar vragen als meter, ondanks het aanstekelijke enthousiasme en sollicitaties van vrienden en familie.
Haar kerstcadeau werd vervolgens een mom jeans, waarvan we het label aanpasten naar dat van een godmother jeans. Haar enthousiasme deed dat van alle anderen plots verbleken, en als die niet zo vervelend was om ’s nachts in te slapen, zou ze die jeans nooit meer uittrekken.
De geboorte van een kind herleidt alle andere gebeurtenissen tot slechts een bijkomstigheid. Dat heb ik zelf ondertussen al vaak genoeg gezien en ik kan niet wachten om binnenkort zelf op de eerste rij te staan. Of te liggen. Het grootste cadeau dat we ons nichtje kunnen geven, is daarom misschien niet eens het feit dat ze meter zal worden van haar neefje of nichtje. Nog meer hopen we dat ze daarmee beseft dat ze van elke dag die ooit slecht is geweest, een goede dag kan maken. En dat ze zich die ene dag voortaan altijd zal herinneren als een dag die haar leven heeft veranderd, maar dan op een goede manier. Dat ze opnieuw in een ziekenhuis zal zijn, maar om andere redenen, samen met ons en haar vers geperste metekind. Niet om het leven te vrezen, maar om het leven te vieren.
Lees meer columns van Nele:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
