Onze columniste Nele is terug, mét baby op komst! Ze is nu 28 weken zwanger. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over haar zwangerschap. En alles wat je misschien liever niet wil weten.
Week één en twee van de zwangerschap vind ik voorlopig veruit de leukste weken. Het betreft de 14 vrolijke dagen tussen de eerste dag van je laatste menstruatie en de eisprong die zal leiden tot een zwangerschap. Tijdens die twee weken ben je dus nog niet officieel zwanger. Daarom worden ze bonusweken genoemd; je krijgt ze er gratis en voor niks bij. De echte bonus zat voor mij nochtans in het feit dat er nog geen bonus was. Het ei moest nog bevrucht worden, waardoor mijn lichaam nog heel even van mij alleen was. Dat is de overige 38 weken namelijk wel wat anders.
Er zijn veel dingen die ervoor zorgen dat ik me zelf niet meer ben of ken, en dat is vreemd.
Ik wil niet beweren dat mijn lang verwachte engelenkind des duivels is, maar het staat ontegensprekelijk vast dat er íéts in mij zit dat mijn lichaam en geest langzaam maar zeker overneemt. Zo had ik altijd een sterke maag. Nu niet meer. Zo had ik mijn emoties doorgaans redelijk onder controle. Nu niet meer. Zo kon ik hoeveelheden rauwe vis eten dat het ecologisch niet meer verantwoord was. Nu niet meer. Kortom, zo zijn er veel dingen die ervoor zorgen dat ik me zelf niet meer ben of ken, en dat is vreemd. Net zoals het vreemd is dat iedereen zegt dat ik daarvan moet genieten, want genieten kan de baby alleen maar ten goede komen. Alsof baby’s lachend in plaats van krijsend ter wereld komen als de moeder genietend boven de pot zou staan kokhalzen. Zolang daar geen wetenschappelijk bewijs rond geleverd wordt, dacht ik het niet.
Begrijp me niet verkeerd: ik geniet van mijn verwachting. Maar ik geniet nog meer van alles wat ik mag verwachten. Van het wonderlijke feit dat er een mens in mij groeit. Een heel mens! En dat voor iemand die niet eens echt een plant in leven kan houden... Ik geniet ook van de momenten waar op ik dat mensje voel bewegen in mijn buik, behalve wanneer het voelt alsof die baby alvast een vuist of twee door mijn vagina naar buiten probeert te steken.
Daarom blijf ik toch terugkijken naar de eerste twee weken. Die waren zorgeloos en werkten naar één hoogtepunt toe: de conceptie. Volgens mij zit het allergrootste genot van een zwangerschap dan ook in die conceptie. Het is een moment waarvan ik echt genoten heb en waarop ik nu toch al 28 weken min twee met veel tevredenheid kan terugkijken. Dat is volgens mij óók iets wat dat kindje alleen maar ten goede kan komen. Ik ben dus gerust. Die baby zal alsnog lachend ter wereld komen.
Lees meer columns van Nele:
