Columniste Nele werd bijna twee jaar geleden moeder. Hier vertelt ze alles wat je wil weten over dat moederschap: lichaamssappige verhalen van onvoorwaardelijke liefde, van snot tot natte prot.
Over een aankondiging
‘Succes ermee, hè! Wat denk je zelf?’ De jongen achter de kassa keek me vol verwachting aan. Mijn ogen schoten van de shampoo naar de zwangerschapstest die voor mij op de rollende band aan die kassa lagen en ik wist niet wat ik moest zeggen. Ik wist alleen dat hij het niet over die shampoo had. Twee weken eerder lag ik op de dag van mijn eisprong even voor de grap met mijn benen in de lucht om enkele zaadcellen de weg te wijzen en een dag later wilde ik al een zwangerschapstest doen. Laat dat een indicatie zijn van hoeveel geduld ik heb als het over die kinderwens gaat. En ik ben daar vast niet de enige in.
Zwanger worden mag dan wel een soort van exacte wetenschap zijn, als je thuis op je eentje met twee de DIY-versie doet, kan dat wel een heel tijdje duren. Daar was ik me zeer van bewust, want zo ging het immers ook bij ons, de eerste keer. Ik had mezelf dan ook wijsgemaakt dat ik ditmaal geduldiger moest zijn en minder gefocust op die bevruchting, om zo ook een aangenamer mens te zijn voor mezelf en mijn omgeving, als het even kon. Maar dat was buiten mijn hormonen gerekend. Na een zoveelste rondje Google leerde ik dat een week na de mogelijke bevruchting de mogelijke innesteling zou gebeuren. En psychosomatisch als ik ben, gaf mijn lijf niet één maar alle signalen van die innesteling.
Zodra het kon, ging ik stiekem plassen op dat staafje.
Nog een week later zou dan de maandelijkse bloeding uitblijven. Maar ik had niet het geduld om daarop te wachten. Ik had immers met mijn benen in de lucht gelegen! Met shampoo als excuus haastte ik me naar de apotheek om daar ook een zwangerschapstest te kopen die tot zes dagen voor de verwachte menstruatie kon aangeven of ik zwanger was of niet en of ons harde werk had geloond. Zodra het kon, ging ik stiekem plassen op dat staafje. Ik keek naar het resultaat, ik toonde het aan mijn lief en zes dagen later stond ik in het Kruidvat om opnieuw shampoo en een andere zwangerschapstest te kopen.
De jongen achter de kassa scande de shampoo en de test, zei hoeveel ik moest betalen en vroeg of ik een zakje wilde. En net zo nonchalant als ik die test op die rolband had gelegd, gaf hij in het spitsuur de volgende boodschap mee: ‘Succes ermee, hè! Wat denk je zelf?’ Ik schaamde me omdat heel de file aan de kassa wist dat ik seks had gehad en had het te druk met bedenken hoe goedbedoeld maar ongepast die vraag eigenlijk was, om ook nog te bedenken wat ik erop kon antwoorden. Dus deed ik daar in de file van Kruidvat de aankondiging die al dagen op het puntje van mijn tong lag, iets wat ik tot dan toe nog tegen niemand, behalve mijn lief, hardop had durven zeggen. ‘Ik weet het eigenlijk al. Ik ben zwanger.’
Meer columns van Nele:
