'Het is algemeen geweten dat 2016 "The worst year in history" was. 2017 kon dus nóóit zo erg worden. Toch? Het jaar heeft niettemin z'n best gedaan.'
COLUMN: ‘Wat voor nut hebben nieuws of kunst als de grond onder je voeten wegzakt?’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Het is algemeen geweten dat 2016 een rottijd was. ‘The worst year in history’, aldus millennials. 2017 kon dus nóóit zo erg worden. Toch? Het jaar heeft niettemin z’n best gedaan. Neonazi’s liepen door de straten van Charlottesville. Orkanen raasden over land en zee. Wellicht is er ergens in de staat Florida nog een alligator die de weg naar huis niet vindt. Grenfell Tower brandde af, net als het vertrouwen in Theresa May. Bij daklozenorganisatie Samusocial werd er opvallend goede koffie gedronken. Barcelona werd geteisterd door terreur, en Brussel door Snapchatrappers. Countryfestivals in Las Vegas en popconcerten in Manchester zullen nooit nog hetzelfde zijn. En dan vergeet ik nog een lange lijst ver-van-mijn-bedhorrorshows waarover ons journaal amper bericht. Naar ‘Het leven zoals het is: Raqqa’ kijkt helaas geen kat meer.
Nu we het toch over tv hebben: de plottwist van het jaar stond níét in het script van ‘Tabula Rasa’ te lezen, maar op de Twitteraccount van @realDonaldTrump. Hoe WO III met @Noord-Korea tot nog toe vermeden werd, is volgens mij het echte mysterie. Zijn jullie al depressief? Want ik kan nog een tijdje doorgaan.
Half Hollywood werd ontmaskerd door een hashtag en heel Vlaanderen ging massaal in de ontkenning. Gelukkig niet voor lang.
Al waren de afgelopen 12 maanden niet enkel kommer en kwel. Januari startte met een massale vrouwenmars en leuke mutsjes. Wie mij aan boord van eender welk protest wil krijgen, kan maar beter toffe merch voorzien. Beyoncé kreeg baby’s en het afscheid van Johnny Hallyday bleek het feest van de eeuw op Franse bodem. We kregen een nieuwe ‘Star Wars’ én een nieuwe ‘Blade Runner’ – oh ja, ook een nieuwe ‘Fifty Shades’ waarvan zelfs de buurvrouw niet meer klaarkwam. Half Hollywood werd ontmaskerd door een hashtag en heel Vlaanderen ging massaal in de ontkenning. Gelukkig niet voor lang.
Zelf mocht ik voor Flair naar het leger en op orgasmecursus. Geef aaah-cht! Ik sprak elke maand met interessante vrouwen die eindeloos veel indruk maakten. Zo ook tijdens mijn laatste interview, toen een telefoontje mijn leven heel even deed instorten. Een dierbaar familielid was van ons heengegaan. Slimme vragen en spitsvondigheden maakten plaats voor onstuitbare tranen. Wat voor nut hebben kunst of wereldnieuws als de grond onder je voeten wegzakt? De Aalsterse muzikante die tegenover mij zat en die ik amper kende, pakte me zonder aarzelen vast. Ze gaf me 3 dinokoeken en trachtte me te troosten. Terwijl ik huilend richting auto wandelde, ging er maar één zin door me heen: al wat we hebben, is elkaar, en dat zal elk jaar zo blijven.
Deze column verscheen in Flair op 26 december 2017.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
