'Ik heb een date met een vrouw. Ze heet Inge en werkt voor een pakjesdienst.'
COLUMN: ‘Ook na 3 blauwtjes lopen gaf ze niet op. Wauw, die vrouw heeft doorzettingsvermogen!’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Ik heb een date met een vrouw. Ze heet Inge en werkt voor een pakjesdienst. Doorgaans heb ik het niet zo voor postbodes. Ze brengen meestal rekeningen en bellen altijd aan wanneer je nog slaapt of net de douche instapt. Vandaar dat ze denken dat ik continu in kamerjas leef. Gelukkig maak ik bij Inge nog kans op een goedgeklede eerste indruk. Zij stond enkel voor de deur wanneer ik niet thuis was.
Drie dagen op rij vond ik een vrolijk briefje in de bus. Dat ze een cadeautje voor me had en morgen nog eens zou proberen. Toedels! Haar collega’s hebben minder geduld. Bij poging 1 rammen ze de bestelling al agressief door de gleuf of dumpen ze de zooi bij mijn buurman, die alles vervolgens aan mij overhandigt met bezorgde blik sinds hij ervan overtuigd is dat ik aan een koopverslaving lijd.
Ze belde me op om te vragen hoe het nu zat. Wilde ik nog afspreken of niet? Misschien is dit het juiste moment om de inhoud van haar attentie te onthullen: een gloednieuwe handtas van een Italiaans modehuis.
Terug naar Inge. Drie keer liep ze een blauwtje, en toch gaf ze niet op. Zulk doorzettingsvermogen kan ik appreciëren in een dame. Ze belde me op om te vragen hoe het nu zat. Wilde ik nog afspreken of niet? Misschien is dit het juiste moment om de inhoud van haar attentie te onthullen: een gloednieuwe handtas van een Italiaans modehuis. Je begrijpt dat het voor mij van uiterst belang was dat ik Inge alsnog te pakken zou krijgen. Helaas ging bij haar de goesting over.
‘U kan beter naar ons hoofdkantoor bellen’, speelde ze hard to get. Zuchtend draaide ik het nummer en kreeg ik te horen dat mijn pakket helaas automatisch terug richting afzender zou reizen. Ik zag mijn gegeerde accessoire het laadruim van de eerstvolgende vlucht naar Milaan al ingaan! Plots zat er niets anders op dan smeken. Schoorvoetend stuurde ik Inge een berichtje waarin ik vertelde hoeveel ze voor me betekende.
‘Ik of de it-bag?’ las ik in haar stilte, maar dan volgde de verlossing: ‘U kan uw pakje vóór 18 uur ophalen op onderstaand adres.’ Wat een vrouw! Hoe kon ik haar ooit bedanken? Elke fooi zou een belediging van haar goedheid zijn, dus koos ik voor een kaartje. Aan de binnenkant schreef ik: ‘U bent mijn heldin.’ Zigzaggend door de files baande ik me een weg naar een industrieterrein. Gekke plek voor een afspraakje.
Toen ik het logo van de pakjesdienst zag blinken in het avondlicht, begon mijn hart te bonzen. Ik kroop onder de roldeur door en stond oog in oog met een troep mannelijke koeriers. ‘Is Inge hier?’ piepte ik. ‘Die is al naar huis’, klonk het geamuseerd. ‘Hier is uw pakje.’ Geen date, geen gedoe, gewoon een kartonnen doos en een Gucci-tas. Classic Inge.
Deze column verscheen in Flair op 28 november 2017.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
