COLUMN: ‘Iets zei nog in mijn hoofd: samen knutselen is een no go’

Liefste lezeressen,

De keer dat we het dichtst bij scheiden stonden, Lisa en ik, was toen we een kastje van Ikea in elkaar gingen zetten. Vooral het moment waarop we alles uit elkaar moesten halen om te herbeginnen was cruciaal. Maar hé, we bleven bijeen. De jaren verstreken, de herinneringen aan de details van het debacle vervaagden. Iets zei nog vaag in mijn hoofd: samen knutselen is een no go.

En dan zat daar plots onze herstelde deur met glas-in-loodraam in de koffer van onze Renault Kangoo. Het had lang geduurd om iemand te vinden die zo’n klein maar specifiek werkje wilde doen, maar het was gelukt. Nu het kouder wordt, moest de deur echt teruggeplaatst worden of we konden de living niet meer verwarmen.

Het Ikea-kastje volledig vergeten, gingen Lisa en ik aan de slag.

De man wilde dan wel de ruit herstellen, de deur terugplaatsen moesten we zelf doen. Het Ikea-kastje volledig vergeten, gingen Lisa en ik aan de slag (zo’n deur weegt een waanzinnige 400 kilo of zo). Ik kan u vertellen: ook dit werd een scharnierpunt in onze relatie. Vooral toen bleek dat het onderste scharnier vastzat en de rest nog niet. Bijkomende hindernis in vergelijking met het Ikea-kastje: rondkruipende baby’s die niet onder of tussen de deur mochten belanden. Het

was opnieuw close voor onze relatie, but no sigar.

Volg Frederik ook op Twitter en Instagram.

Meer columns van onze hoofdredacteur:

• COLUMN: ‘”Opa en oma gaan kusjes geven aan elkaar”, roept Millie vrolijk’
• COLUMN: ‘”Kijk hoe grappig dat kindje loopt”, schatert een vrouw achter mij’
• COLUMN: ‘Ik had het lumineuze plan om alleen met de kinderen naar het eetfestijn te gaan’