Lien is een ploetermoeder van twee, loving wife, trotse nerd én boss lady met een zwak voor gefrituurde snacks. Ze is verliefd op mooie zinnen en heeft naar eigen zeggen veel te veel meningen.
‘Ik luister nog vaak naar popmuziek uit de 90’s,’ aldus collega X, ‘dat is echt mijn guilty pleasure.’ Guilty pleasure. Vrij vertaald: iets waarbij je je schuldig voelt over het plezier eraan, omdat anderen het als ‘fout’ interpreteren. Ik heb altijd al een bloedhekel gehad aan het concept. Want waarom zou je je schuldig moeten voelen over iets dat je oprecht blij maakt, of mooi vindt, of grappig, of helemaal niks.
Ze zullen vast wel bestaan: de coolio’s die enkel naar Canvas kijken, Radio 1 luisteren, De Morgen lezen en op citytrip enkel musea doen. Laat staan dat ze ooit in een McDonald’s worden gesignaleerd. Zij verklaren dat dan door hun ‘goeie’ smaak, die automatisch de slechte van anderen impliceert. Wat een gezeik!
‘Grappig’ of ‘cult’ kun je zo’n over-the-top eightiesrockband als Guns N’ Roses wel vinden, maar goed? Schande!
Waarom zou een toneelstuk van Jan Fabre meer waarde hebben dan één aflevering van ‘F.C. De Kampioenen’, waar miljoenen mensen plezier aan beleven? En toch blijken ‘De Kampioenen’ een guilty pleasure? Wel, ik heb een universitair diploma en ik moet keihard lachen met DDT. En dan? Ik ging naar Guns N’ Roses op de wei van Werchter en ik vond dat écht goed, meer nog, ik pleng soms zelfs een dikke traan als ‘November Rain’ voorbijkomt op de radio. Daar is Bazart vooralsnog niet in geslaagd.
Als je dát terloops vertelt aan zelfverklaarde muziekkenners, zie je hun wenkbrauwen richting noordpool schieten. Want ‘grappig’ of ‘cult’ kun je zo’n over-the-top eightiesrockband wel vinden, maar goed? Schande! Maken mijn zogenaamde guilty pleasures mij dommer, of gewoon iemand zonder enige vorm van smaak? In de ogen van sommigen wellicht wel. Maar de mening van snobs? Die zal me worst wezen.
Vandaar dat ik hier ook nalaat om alle zogenaamd ‘coole’ dingen op te sommen die wél op mij van toepassing zijn om mezelf te ‘zuiveren’ van mijn guilty pleasures. Van die mensen die enkel naar ‘Temptation Island’ (het ULTIEME guilty pleasure) kijken omdat ze anders zogezegd niet mee kunnen babbelen aan het koffiemachien op het werk: laat me niet lachen, man! Iedereen, van God tot klein Pierke, kijkt naar ‘Temptation Island’ om te zien hoe lang het duurt voor er wordt gevogeld. Niet minder, en vast en zeker ook niet meer.
De grote Dave Grohl, een van de belangrijkste en meest getalenteerde figuren uit de rockgeschiedenis van de afgelopen 25 jaar, zei tijdens een speech welgemeend dat hij ‘Gangnam Style’ een van de beste nummers vindt van de afgelopen tien jaar. En vatte het samen als: ‘Fuck guilty pleasure! What about just pleasure?’ Dat ik dat zelf niet beter had kunnen zeggen, Dave.
Deze column verscheen in Flair op 5 september 2017.
Meer columns van Lien lezen:
