'Laat mij je door Doemsdag loodsen... 7u: de wekker gaat. Terwijl ik normaal een geboren snoozer ben, veer ik nu meteen recht.'
COLUMN: ‘Op vakantie gaan is het leukste wat er bestaat. De 24 uur ervoor daarentegen!’
Catherine houdt van haar lief, hotelbedden en ketchup. Tot de dag dat zelfspot een olympische discipline wordt, deelt ze hier elke week haar avonturen.
Op vakantie vertrekken is het leukste wat er bestaat. De 24 uur die eraan voorafgaan daarentegen! Laat mij je door Doemsdag loodsen...
7u: de wekker gaat. Terwijl ik normaal een geboren snoozer ben, veer ik nu meteen recht. Niet uit enthousiasme om aan de dag te beginnen – wie zijn die mensen? – maar uit pure stress vanwege mijn eindeloze takenlijst.
7u15: ik spring in de douche met een bus Antikal. Dit is géén bizarre beautytip voor zachter haar. Mijn zus komt housesitten, dus wil ik alles vlekkeloos achterlaten. 7u30: mijn lief stommelt de badkamer binnen en vraagt waarom ik naakt de wandtegels aan het schrobben ben. Multitasken, duh.
9u: afspraak in het schoonheidssalon. Twee weken aan een zwembad luieren betekent namelijk eerst 20 minuten de martelingen van een Portugese waxartieste ondergaan. Mijn bikinilijn is holidayproof, nu ik nog. 10u: rush naar de redactie. 10u40: een halfuurtje overleg over opkomende Flaircovers mondt uit in anderhalf uur brainstorm.
12u20: lunch. 13u: staarwedstrijd tussen mij en m’n to-dolijst. 13u10: staren helaas nog steeds terug: één column, twee online stukken en vier shoppingpagina’s skimode, die me nog harder naar de zon doen verlangen. 17u30: sh*t ik moet nog langs de dierenwinkel! 17u55: net op tijd om mijn zus – naast house- tevens gediplomeerd catsitter – te voorzien van voldoende voer en kattenbakvulling om onze afwezigheid te overbruggen.
22u30: inpakmarathon overleefd. Nu het spoor van vernieling – lees: alle outfits die de cut níét haalden – nog opruimen en het appartement stofzuigen.
18u30: snel langs de kapper, want met een froe tot over m’n ogen wordt het moeilijk selfies nemen. 19u30: race naar het ouderlijk huis om de reservesleutel aan mijn zus te overhandigen alsook een koffer te lenen gezien de mijne recent een wiel verloor. 20u: diner bij mijn ma onder lichte dwang en het onweerlegbare argument: ‘Ge moet toch eten!’ Gelukkig is er wijn.
21u: eindelijk weer thuis. Tijd om mijn valies te maken, en die van mijn lief. 22u30: inpakmarathon overleefd. Nu het spoor van vernieling – lees: alle outfits die de cut níét haalden – nog opruimen en het appartement stofzuigen. 23u30: mijn lief is klaar met werken en komt me uit mijn lijden verlossen. 00u00: ik stel slaperig een out of office in en hoor de engelen van de Apocalyps zingen.
00u30: als ik eindelijk in bed kruip, ben ik plots klaarwakker. Ik overloop alle zaken die mogelijk in mijn sowieso al monsterlijk zware bagage ontbreken. Vijf zonnebrillen en drie badpakken, zou dat wel genoeg zijn? 6u: de wekker weerklinkt en de openbaring volgt. Vakantie! God weet dat ik het na een dag als gisteren kan gebruiken.
Deze column verscheen in Flair op 26 september 2017.
Meer columns van Catherine:
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
